Het is hartstikke leuk om muzikant te zijn in Nederland, maar een vetpot? Nee, dat is het niet. De meeste zangers, gitaristen, drummers en toetsenisten hebben daarom ook een andere baan naast het muzikantenbestaan. Redacteur Bram van Duinen zoekt naar de meest bijzondere jobs van onze favoriete indie-muzikanten. 

Na kok Bas Prins van Niko, radiodiagnostisch laborant Niek van Nouveau Vélo, meubelmaker Lasse van The Stangs en natuurkunde PhD-kandidaat Karindra Perrier is deze editie voor zangeres Alexandra Alden. In deze editie kijken we eens over de grens. Nou ja, een beetje dan. Want hoewel de van Malta afkomstige zangeres en gitarist Alexandra Alden tegenwoordig in Rotterdam woont, waar ze afstudeerde in jazz aan het CODARTS Conservatorium, gebruikt ze haar muzikale talent niet alleen voor zichzelf. Hiervoor moeten we wel weer wat zuidelijker kijken: Alden is vanaf oktober namelijk te zien als jurylid bij de Maltese versie van X Factor.

Alexandra Alden
Zangeres en gitarist, deelneemster Popronde 2018

Alsof het wonen in Nederland en ondertussen werken op Malta nog niet genoeg is, blijkt Alden op het Gotland-eiland in Zweden te zijn op het moment dat ik haar bel. Ze zit midden in haar eerste Scandinavische tour, wat ze precies kon combineren met de ook al zo drukke Popronde. Toch klinkt ze ontspannen. Ze gebruikt de dagen op het rustige eiland namelijk ook om aan haar muziek te werken.

Met haar jazz-diploma in het achterhoofd zul je verbaasd zijn wanneer je de muziek van de Maltese op zet en een dromerig folkgeluid uit je speakers klinkt. Over dit verschil vertelt ze: “Het was niet echt een bewuste keuze om deze kant op te gaan. Toen ik open stemmingen leerde kennen op mijn gitaar werd ik verrast door het diepe geluid. In jazz speel je vooral met een standaard-stemming, dat voelde op dat moment niet goed. Vooral het gitaarspelen heeft mij dus in deze richting geduwd, meer dan de zang eigenlijk.”

Alden gaat verder: “Toch luisterde ik altijd al veel naar artiesten als Nick Drake en Joni Mitchell, dus zij hebben mij zeker beïnvloed. Ik geef hun klassieke folkgeluid mijn eigen twist dankzij mijn mediterraanse achtergrond, gecombineerd met de inspiratie die ik heb uit alle andere plekken die ik in mijn leven heb bezocht. Ik haal veel inspiratie uit verschillende landschappen en culturen. Specifiek in Nederland ben ik vooral erg gevormd door het conservatorium en de volledige zelfstandigheid die ik hier heb. Doordat de constante uitdaging op het conservatorium ben ik een sterker persoon geworden, maar heb ik ook veel geleerd over de muzikale richting die ik op wil. Als iets niet goed voelt, ga ik zelf op zoek naar iets wat op dat moment beter bij mij past. Nu heeft mij dat dus wat meer richting de folk gebracht.”

Foto: Ella Zwierzchowska

Met twee nummer 1-hits in Malta is Alexandra Alden daar al een gevestigde naam. In Nederland moest ze helemaal opnieuw naam maken, iets waar ze nu druk mee bezig is tijdens de Popronde. Vond ze het moeilijk om weer van onder af te beginnen? “Ik vond het helemaal niet moeilijk. Het was namelijk precies wat ik wilde, uit mijn comfortzone komen. Ik wil mijn muziek altijd blijven verbeteren en nooit blijven stilstaan met het succes dat ik heb, hoewel ik daar natuurlijk wel heel erg blij mee ben. In Malta had ik het gevoel dat ik niet meer verder kon groeien, dus was het tijd voor een nieuwe uitdaging.”

Alexandra Alden
Jurylid bij het eerste seizoen van X Factor Malta

Foto: X Factor Malta

Terwijl Alden in Nederland zelf deelnemer is bij Popronde, met een beetje inbeeldingsvermogen ook te zien als talentenjacht,  neemt ze in Malta plaats aan de andere kant. Als jurylid beoordeelt ze alle deelnemers die vol spanning hun eerste stapjes in de muziekscene zetten. Hoe is de zangeres daar terechtgekomen? “Heel toevallig eigenlijk. Ik hoorde via-via over het plan om X-Factor naar Malta te halen en was nieuwsgierig wie er bij betrokken zouden zijn. Ik vroeg aan iemand waarvan ik het gevoel had dat hij er iets mee te maken zou kunnen hebben, wie de juryleden zouden worden – volledig uit interesse voor het concept en de Maltese muziekscene in het algemeen. Hij zei toen: ‘Oh, we zijn net op zoek naar ons laatste jurylid en jij lijkt me wel geschikt. Je moet dit nummer eens bellen.’ Zo gezegd, zo gedaan en here I am.”

De zangeres vond het niet raar om ineens aan de andere kant te staan en om als artiest ineens andere artiesten te moeten beoordelen. “Het voelde niet raar, omdat ik het zelf heel erg gewend ben om feedback te krijgen vanuit mijn studie aan het conservatorium. Daar had ik ook altijd een panel van juryleden tegenover mij. Het beoordelen bij X-Factor voelt gewoon als een constructieve feedbacksessie. Het lastige is natuurlijk wel dat je veel tijdsdruk hebt. Daardoor is het nodig om je feedbacksessie heel erg to the point en duidelijk te houden. Soms was iemand ook gewoon heel slecht, dat maakt het natuurlijk moeilijker. Muziek maken is iets waar zij blij van worden, en die blijdschap wil je niet wegnemen. Toch moet je soms realistisch zijn en zeggen dat iemand leuk is voor op de lokale karaokeavond, maar een platencontract bij Sony te hoog gegrepen is. Mijn consevatoriumstudie en de constante feedback daar maakt mij zelf ook tot een betere coach.”

Foto: X Factor Malta

X Factor Malta, uitgezonden vanaf oktober 2018 op de Maltese televisie, wordt het tv-debuut van Alden – eigen optredens die uitgezonden werden daargelaten – is dit het begin van een grootse televisiecarrière? “Ik vond het opnameproces heel erg leuk. Alles ging heel efficiënt en de hele crew was super gemotiveerd. Het cliché dat je door het intense proces echt in een soort familie veranderd, is helemaal waar. Ik zou dan ook graag vaker op tv komen na dit project, maar het moet wel gerelateerd blijven aan muziek en kunst. Ik zie mezelf niet in een realityshow verschijnen. Ik hou het graag inhoudelijk en interessant voor mezelf.”

Popronde Groningen
4 oktober 2018

De Popronde is in volle gang en in diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen staan. We zijn deze week alweer bijna halverwege en reizen donderdag af naar het hoge noorden én een van onze favoriete steden voor Popronde Groningen. We hebben het mooiste plekje van de stad in het Grand Theatre, waar je optredens ziet van Boy On The Moon, Donna Blue en Smudged Toads. We hadden een groen geschminkt één op ééntje met de Rotterdamse elektrokrautrockers van die laatste band.

Mink Steeklenburg doet de publiciteit bij Rotown by day, en is een ranzige, groene pad by night, als onderdeel van Smudged Toads. Een inmiddels driekoppige band die als een grap bij elkaar kwam, en per ongeluk de meest dansbare krautrock van Rotterdam maakt. Inmiddels heeft de uit de klauwen gelopen grap al op onder andere Eendracht Festival en Motel Mozaïque gespeeld. Nu kan het drietal ook Popronde aan die reeks toevoegen.

Mink, vertel! Hoe is Smudged Toads nou precies ontstaan?
“Dat is een grappig verhaal. Bart (Hoogvliet, red.) en ik zaten samen in een andere band en wilden heel graag optreden op Eendracht Festival, het Rotterdamse showcasefestival. De rest van de band wilde alleen niet meer onbetaald optreden, dus deden we het met z’n tweetjes. We noemden onszelf voor de grap de twee vieze padden van de pad, dat werd Smudged Toads, en voor ik het wist stonden we met groen geschilderde gezichten op het podium van Eendracht Festival. Het is nooit heel serieus geweest, gewoon een uitlaatklep voor de lol.”

Hoe is dat uiteindelijk uitgegroeid tot een serieuze act?
“Het begon echt belachelijk: we deden alleen optredens, maar repeteerden niet. Nu zijn we bijna klaar met een EP. In eerste instantie speelden we alles zo dat we het live konden uitvoeren, nooit met backing tracks bijvoorbeeld. Maar met opnames is het toch toffer gelaagd te werken. Maar dit maakt de boel live niet veel gelaagder. We kunnen alles improviseren, maar het is vooral een dansbare, spacy jam.”

Nu moeten jullie deze gimmick dus in leven houden.
“Ik weet niet wat we ons op de hals hebben gehaald. Elke dag groene gezichten, kleding onder de groene vegen die er niet meer uitgaan, met een halfgroen gezicht op je werk verschijnen de volgende dag… En die schmink is best duur! Ik woon in Rotterdam en heb een soort Turkse bruiloftenwinkel om de hoek, daar koop ik altijd dezelfde grote pot ‘peacock schmink’. Lekker glimmend groen, dat kost zo’n vijftien euro en doen we twee optredes mee. Dus ze kennen me ondertussen behoorlijk goed daar. Maar het blijft het waard doordat mensen je steeds aankijken van: wat is dit?”

Hoe bevalt Popronde zo ver?
“We hebben allebei wel eens eerder meegedaan aan Popronde met andere bandjes. Dan was het altijd mega spannend: stressen om goed geluid, om de opkomst… Nu doen we mee met veel minder druk: we doen mee omdat we het leuk vinden, dus alles wat telt is dat we er een feestje van maken. Ik bezorg de krautende repetitieve synthlines en Bart gaat daar overheen helemaal leip op z’n drumstel. We hebben er nu ook een bassist bij, die nog een extra rauw randje bezorgt. We spelen vooral ’s avonds en ’s nachts, tijdslots die heel goed bij onze muziek passen. Alleen is het daardoor wel vaak drama om slaapplekken te vinden.”

Maak van de gelegenheid gebruik, zou ik zeggen!
“Goed idee. Deze padden zoeken nog een vijver om in te slapen op 4 oktober in Groningen, 5 oktober in Den Bosch, 6 oktober in Haarlem, 11 oktober in Utrecht en 9 november in Haarlem!”

Popronde Almere
29 september 2018

Het jaarlijkse circus dat de Popronde heet is weer van start gegaan. In diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen staan. Na Nijmegen, Delft en Leeuwarden zijn we komende zaterdag te vinden in Café op 2 tijdens Popronde Almere. Uiteraard the place to be, met de grungy pop van Love Couple, muzikale omlijsting van The Daily Indie DJ’s en vintage psych van MORADO. Van die laatste wilden we wat meer weten.

Morado maakt gekke, psychedelische pop die perfect blijkt te passen bij het karakter van de band. Bij een tour in Duitsland reed het vijftal toevallig langs een mooi bloemenveld en sprongen ze impulsief de auto uit om daar hun trippy muziekvideo voor A Ginger Tale te filmen. Dit jeugdige enthousiasme nemen de bandleden mee in alles wat ze doen. Het is dan ook niet gek, dat de band extreem lekker gaat op de Popronde momenteel. Wij stapten een café in met zangeres Valerie Lamers en bassist Joost van Eck en spraken over hun muziekstijl, psychedelica en de kleur paars.

Psychedelische rock is alweer even populair, maar toch hoor ik bij jullie eerder popinvloeden. Is dat een bewuste keuze?
“We zijn eerder een popband ja, hoewel de pop van nu inderdaad weinig psychedelisch is. Soms zijn er ook wat groove en prog-invloeden in onze muziek te vinden. Het is een beetje raar, maar dat mag ook wel. Het kan tof zijn als een band een eigen stijl heeft, maar een band als King Gizzard bijvoorbeeld gaat echt alle kanten op. Dat vind ik zelf ook juist leuk.”

Zijn jullie altijd al geïnteresseerd geweest in psychedelische muziek?
Joost: “Ik wel. In 2015 waren we op Down the Rabbit Hole. Daar was een soort spacebos met allemaal lichten en dat vond ik echt supervet. Ik wilde muziek maken die daarbij past.” Valerie: “Joost was heel erg geïnspireerd door de kleur paars.”

Paars is dus eigenlijk gewoon de visuele belichaming van jullie muziek?
“Dat zeg je heel mooi. We heten ook paars. ‘Morado’ is Spaans voor paars. Die kleur heeft een mystieke eigenschap.”

Zouden jullie jezelf mystiek of spiritueel noemen?
Valerie: “Nou, niet perse. Ik ben zelf wel een spiritueel persoon, maar de rest van de band is zo nuchter als wat.”

Wordt jullie muziek ook beïnvloed door psychedelica zelf? Die esthetiek is in al jullie video’s terug te vinden.
“Psychedelica hebben heel veel betekend in de popmuziek van de jaren zestig. Ik vind het wel interessant hoe dat in die tijd opgeblazen is en zoveel invloed had. We spacen wel, ja. Veel teksten komen daar ook vandaan. Het is ook heel jeugdig. Als je dat soort shit doet dan wordt je verbeelding een stuk groter, net als een klein kind. Het is een goede inspiratiebron. Het denken eraan is dan al genoeg. Je hoeft niet keihard te trippen om goede nummers te schrijven. Het is meer het idee ervan, dan dat je echt op de grond licht te kwijlen.”

Psychedelica waren destijds groot en tegenwoordig weer populair, waarom is dat denk je?
“Er was veel ellende in de wereld en er was vraag om een tegenbeweging met veel liefde die tegen de gevestigde orde inging. En dan krijg je muziek die dat ook vertaalt. Daar is zeker nog wel behoefte aan. Ik word gewoon zelf heel gelukkig als ik anderen heel gelukkig zie dansen op mijn muziek. Al zijn het echt maar die paar mensen. De boodschap lijkt me nog steeds vrij relevant.”

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
“We zijn bezig met een nieuwe single. Het is ook de bedoeling dat er nog een plaat aan komt, maar het is als band wel belangrijk als je doelen stelt voor jezelf. We kunnen met de nieuwe single nog wel even verder. Daarna kunnen we als band onszelf herontdekken en op basis daarvan weer nieuwe dingen maken, in plaats van voortborduren op wat we al hebben. Dat is niet erg vernieuwend. Het is wel belangrijk dat je voor vooruitgang gaat. Anders word het een beetje saai. Jungle by Night doet op elke plaat iets anders, maar het wordt ook steeds sicker, dat vind ik wel cool. We willen onszelf opnieuw uitvinden. Toch weer een beetje spiritueel.”

Je moet het vooral voor jezelf interessant houden natuurlijk.
“We hebben ook allemaal de spanningsboog van een mier, dus het is voor ons wel belangrijk om dat te blijven doen, denk ik.”

Is er nog iets dat je ons wil meegeven?
“Gaan we nog een spirituele boodschap gooien? Accepteer de paarse zonneschijn in je leven, en wordt blij van jezelf!”

Wederom verdween Santa Fé weer even van onze radar. Iets minder dan een jaar geleden spraken wij de band over de nieuwe sound en de nieuwe drummer (Jan) bij de première van de single Way Too Soon. Er zou zelfs een nieuw album aankomen. We zagen de band wel terug bij de Popronde-selectie en gelukkig wordt de stilte nu verbroken met het nieuws dat er wederom een nieuwe single is: Voodoo Doll.

Naast het feit dat wij die graag in première brengen, kunnen wij ook alvast verklappen dat het nieuwe album er nog steeds komt. De nieuwe single sluit qua sound volledig aan bij Way Too Soon. Zoals we die vorig jaar beschreven is die te vergelijken met Ariel Pink, Connan Mockasin en Floris Bates. De clip zit zoals we gewend zijn van de band op het randje van ongemakkelijkheid. Nu de band weer terug is op de radar, vonden wij dat reden genoeg om de band te vragen naar de nieuwe drummer, de aankomende plaat en uiteraard deze verse single.

Vertel ons eens wat meer over de videoclip: hoe kwam deze tot stand?
“De clip hebben we laten maken door Marc van der Holst. De beelden komen uit een oude aerobics instructievideo.”

Waar gaat het nummer voor jullie over?
“Het nummer gaat over voodoo, valkuilen en yin en yang.”

Ongeveer een jaar geleden vertelden jullie ons dat er zo’n tien nummers klaar waren voor het nieuwe album en dat dat in 2018 zou komen. Hoe staat het nu met het album?
“Vertraging natuurlijk! Zoals dat hoort bij het maken van een goede plaat. We hebben de nummers van destijds verder uitgewerkt en veel nieuwe nummers toegevoegd. Ook heeft onze zanger een tuinhuisje gebouwd en dat is uitgedraaid op een megalomaan project. Maar we kunnen nu wel opnemen in dat huisje.”

Wat voor iets gaat dat worden?
“Een te gek album! We hebben Henk Koorn van Hallo Venray betrokken bij het mixen en daar werd het alleen maar freakier van. In 2019 verwachten wij het album af te kunnen ronden.”

Vorig jaar vertelde jullie ons ook dat jullie eindelijk een nieuwe drummer hebben. Hoe gaat het bindingsproces met het nieuwe bandlid?
“De transitie verliep soepel. Het is iedere keer een feestje om met hem te spelen. Hij heeft killer-drumpartijen ingespeeld tijdens de opnames.”

Wat houdt jullie op het moment nog meer bezig?
“Naast muziek en tuinhuisjes? Er blijft weinig tijd over. We draaien momenteel wel mee met Popronde.”

De band live zien? Dat kan! Hij is 11 oktober te zien in Utrecht tijdens de Popronde. 

Popronde Delft & Leeuwarden
20 & 21 september 2018

Het jaarlijkse circus dat de Popronde heet is weer van start gegaan. In diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen staan. We trapten afgelopen donderdag in Nijmegen af in het multidisciplinair cultuurhuis Extrapool en deze week zijn we te vinden in Delft en Leeuwarden op donderdag en vrijdag, met onder meer de organische elektronica van Malvae. Over die laatste naam wilde wij wel wat meer weten. 

Malvaes eigenlijke naam is Jim van der Breggen. Hij werd geboren in Nederland, verhuisde op zijn twaalfde naar Nieuw-Zeeland en kwam terug met een enorme liefde voor de buitenlucht. Die passie uit hij in zijn elektronische project Malvae, waarmee hij dit najaar te zien is op de Popronde.

Hoi! Vertel, hoe is Malvae begonnen?
“Ik ben met Malvae gestart toen ik net aan de Rockacademie in Tilburg begon. Toen wist ik wat voor sound ik wilde maken. Maar pas vanaf het moment dat ik mijn eigen geluiden ging opnemen en daar muziek mee ging maken, begon ik te groeien in die sound. Ik heb daar vervolgens een concept bij bedacht: ik wil meer verhalen vertellen over de bescherming van de natuur. Muziek maken die organisch klinkt, terwijl het wel elektronisch benaderd is. Ik maak bijvoorbeeld synths van vogelgeluiden die ik opgenomen heb, of van mijn eigen stem. Je kan het manipuleren hoe je wilt, maar door die organische basis geeft het altijd een warm randje.”

Waar komt die fascinatie voor de natuur vandaan?
“Ik heb een groot deel van mijn leven in Nieuw-Zeeland gewoond. Daar heb ik veel gereisd en gezien, en je staat daar meer in een connectie met de natuur. Het is overal om je heen. Ja, ik heb altijd enorm van de natuur gehouden. Als ik dan zie hoe wij als mensheid daarmee omgaan, wil ik daar op mijn eigen manier iets aan doen.”

Met geluiden van over de hele wereld. Hoe zit dat?
” ‘Sampling the world’, zoals ik het noem, was ontstaan toen ik in 2015 voor een optreden naar Brazilië ging. Ik had een field recorder bij me en besloot wat langer te blijven. Aan het eind van die reis ontstond de Azul/Saida EP. Ik weet van tevoren nooit wat het gaat worden. Ik heb nooit van tevoren een track in mijn hoofd. Dat komt pas als ik alle geluiden in mijn studioprogramma onder elkaar zet en ermee ga spelen. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met geluiden die ik in de diepe jungle van Maleisië heb opgenomen. Op het nabijgelegen Sumatra willen ze een hydrodam van 175 meter hoog bouwen, wat duizende lokale mensen, olifanten, tijgers en het met uitsterven bedreigde soort oerang-oetans in gevaar kan brengen. Het zou hun ecosysteem in de war schoppen. Zulke verhalen probeer ik te vertellen met mijn muziek.”

Dat gaan we dus horen tijdens de Popronde. Wat kunnen we verwachten?
“Ik heb van al mijn meest recente muziek live-versies gemaakt, die als één verhaal blijven doorgaan. Het stopt niet. Als je de muziek kent, zul je stukken herkennen, maar het wordt dus op een nieuwe manier geïntroduceerd. Ik ga op een mini controller en een elektronische drumpad spelen en ik doe een stukje zang. Er zit ook een nieuw nummer in de live-set Ja, heel veel zin in!”

Ik wilde iets schrijven over muziek en daarin zou ongetwijfeld het woord ‘schaduw’ vallen. Muziek als schaduw, de meer aangename variant van een zomerse bloedhitte, een plaatselijke verduistering. Schaduw. Schemer en luwte: schaduw. Prettig.

Dus ik luisterde op een doordeweekse ochtend naar Promise van Faradays en ik dacht aan het woord ‘schaduw’. En vlak voordat ik naar de bushalte schoot schreef ik op: ‘Schaduw, een lokaal geval van schemer.’ De eerste regel in een fonkelnieuw kladblok: de zin om een een tekst op het nummer aan te hangen.

Context: Promise is het vervolg op Real, het enige liedje dat Faradays nodig had om een plek in de Popronde-selectie binnen te slepen. Van dezelfde materie maar-niet-helemaal is daar nu Promise, een stuk muziek dat galmt, dat in de ruimte hangt. Subtiel en afgemeten als Beach House, The xx misschien; tegelijk elegant en moeilijk te verplaatsen, omdat het aandacht wil. Frontvrouw Karindra Perrier zingt:

‘We are the promise that they gave us, the spoon-fed freedom got us numb.
A million chances to be happy, like youth is wasted on the young.’

Nog een gedachte om toe te voegen aan je eigen overpeinzingen, een zin aan je kladblok. Een overpeinzing als een soort lokale schaduw, als broodnodige onderbreking van de dagelijkse bloedhaast.

Faradays live zien? Hier kun je de band zien tijdens Popronde.

Alcuna Wilds brengt vandaag zijn gloednieuwe single Pulse uit. De Utrechtse band ken je mogelijk nog van de Popronde van vorig jaar en grote kans dat je de groep al ergens anders tegen het lijf bent gelopen de afgelopen jaren, want de band is veel onderweg en brengt regelmatig nieuwe muziek uit. Met de nieuwe triprockende single Pulse komt de band heerlijk het najaar in en wij laten de track voor het eerst aan je horen. 

Met frontvrouw Nadja Freeman, gitarist Pete Barnes uit het Verenigd Koninkrijk, synthesizerman Jordy en de (nieuwe) drummer Sjaak van Dam uit Nederland, verdeelt Alcuna Wilds zijn tijd tussen onder meer Nederland en Engeland. De laatste jaren speelde de band shows in de AFAS Live tot de EKKO en het Patronaat, als support van de bands Sigur Rós, Dralms, Throws. Alcuna Wilds stond ook nog op festivals als Surfana, State X New Forms en Greenbelt Festival. Ondertussen heeft de band twee EP’s uitgebracht en we krijgen met Pulse een voorproefje van een nieuwe EP die 25 januari 2019 uit wordt uitgebracht.

Wil je nog wat meer weten over de band en waar Alcuna Wilds mee bezig is? Dat komt goed uit, want wij spraken de band over de nieuwe single, het touren en de plannen.

Vertel ons eens wat meer over Alcuna Wilds: waar zijn jullie allemaal mee bezig?
Pete: “We zijn hard aan het werk voor de release van onze derde EP, die we op 25 januari gaan releasen.”
Jordy: “We presenteren de EP in EKKO in Utrecht en na deze release gaan we flink touren in Engeland en Duitsland.”
Nadja: “Overigens komt er op korte termijn ook nog een mooie verrassing aan, maar dat gaan we nog niet verklappen!”
Jordy: “Behalve al het plannen, komen we gelukkig ook nog toe aan muziek, zo zijn we de eerste bouwstenen voor een album aan het leggen.”

Waar gaat de nieuwe single over voor jullie?
Nadja: “Pulse gaat over een wederzijds afhankelijke en uiteindelijk destructieve relatie. Het gaat over interpersoonlijke relaties, vrienden, familie, geliefden, in de breedste zin van het woord. In het geval van Pulse is het een relatie die niet gelijk loopt: de balans is zoek. De personen in het nummer zijn constant in een spel van aantrekken en afstoten verwikkeld: ze willen zichzelf bevrijden van de ander, maar worden telkens weer teruggezogen.”
Jordy: “Muzikaal hoor ik dit terug in het contrast tussen het refrein en het couplet. Het is een onregelmatig couplet dat het walskarakter van het nummer verstoort en de bridge is waar het compleet ontspoort. De teksten ‘You move too fast’ en ‘you caught my attention’ springen er in die context dan ook uit: het niet gelijk lopen van de persoon die zingt en de persoon tegen wie gezongen wordt en tegelijk de waarde van de relatie omdat er een aantrekkingskracht is.”

Hoe is de video tot stand gekomen?
Pete: “Via onze muzikale vrienden van Pandae zijn we in contact gekomen met Zindzi Witte, een fantastische animator uit Amsterdam. We hebben haar vrij spel gegeven om een clip te maken en we waren verbluft door het eindresultaat.”
Jordy: “De animaties passen perfect bij het gevoel van het nummer en net als de muziek wordt de clip steeds intenser tot het een haast psychedelische trip wordt en de verschillende figuren en vormen door elkaar heen beginnen te lopen.”
Nadja: “Zindzi heeft fantastisch werk geleverd. Ze heeft de krachtige muzikale Pulse vertaald naar beeld en neemt de kijker mee door een snoepkleurige wereld die langzaam uiteen valt in gekke psychedelische chaos!”

Wat zijn de plannen voor de komende tijd?
Pete: “Behalve de EP-release, het plannen van de tour en alle promotie staat de komende tijd ook in het teken van nieuwe muziek. We hebben ontzettend veel nieuwe ideeën opgedaan door nieuwe releases van artiesten die we gaaf vinden en optredens die we gezien hebben op festivals.”
Jordy: “We hebben sinds kort een nieuwe drummer, Sjaak van Dam. Nieuwe bandleden zorgen altijd voor een frisse impuls als het gaat om songwriting: nieuwe ideeën, andere invalshoeken, nieuwe technieken, noem het maar op. We zijn heel benieuwd hoe dit onze sound gaat beïnvloeden.”

Popronde Nijmegen
13 september 2018

Donderdag gaat het jaarlijkse circus dat de Popronde heet van start. In diverse steden vind je dit jaar een The Daily Indie-podium, waar je de acts ziet spelen waarvan wij vinden dat ze wel wat meer in de schijnwerpers mogen. We trappen donderdag in Nijmegen af in multidisciplinair cultuurhuis Extrapool, met optredens van de dwarse singersongwriter Dax, de poëtische stuiterelektro van O, Kutjes en lo-fi synthtovenaar Nimbus 3000. Omdat die laatste al sinds Popronde vorig jaar, toen hij ook al in de selectie zat, geldt als redactiefavoriet, gingen we eens kennismaken.

Pieter van Vliet heeft misschien wel het bekendste muzikantenkoppie van Den Haag, al ken je hem misschien beter als één van de talloze personages die hij met z’n soloprojecten en label De Bescheidenheid de wereld in slingert. Philip Caron, Suzanne Peeters, De Methode, Titiaan, Zeevonk of zijn bekendste alter ego Nimbus 3000, het synthetische popproject waarmee hij dit najaar meedoet aan de Popronde. 

Wat ben je aan het doen?
“Ik heb net een pizza op, en wacht nu tot mijn tweede klaar is. Vanavond ga ik aan het werk als barman.”

Je hebt het er druk mee! Hoe is je alter-ego Nimbus 3000 ontstaan?
“Ik maakte vorig jaar een EP’tje waarin ik mijzelf de vraag stelde in hoeverre ik popmuziek zo kunstmatig mogelijk kon maken, terwijl ik het interessant hield voor mezelf. Dat vond ik zó leuk dat ik er datzelfde jaar nog eentje maakte, die nog kunstmatiger klinkt dan de eerste. Ik verken het schemergebied, tussen organisch en kunstmatig. Tussen weemoedig en futuristisch. Daaruit ontstond weer de vraag: hoe vang ik dit allemaal in een performance? Al die vragen zijn de kern van Nimbus.”

Op al je persfoto’s ben je totaal niet te herkennen, vanwaar die anonimiteit?
“Ik heb geen in geassocieerd worden met alle acts waarmee ik bezig ben. Ze staan op zichzelf, daar hoeft mijn gezicht niet aan gekoppeld te worden. Ik ben geen frontman, ik speel graag in gruizige clubs waar niemand me ziet. Het is niet bedoeld om mijzelf als artiest the mythologiseren, er is geen artiest. Deze ideeën komen voort uit een vraag naar mezelf: hoe maak je niet alleen maar muziek, maar ook de karakters die muziek maken? Je maakt niet alleen muziek, je maakt ook de muzikant.”

Je hebt naast Nimbus al behoorlijk wat andere personages in het leven geroepen met je label De Bescheidenheid, hoe is dit ontstaan?
“Op mijn label zitten alleen maar soloprojecten van mezelf. Op zo’n manier ben je niet alleen maar bezig met wat je allemaal vindt, maar wat kán je allemaal vinden, en welke soorten muziek passen daarbij. Het is heel divers. Soms heel klassiek, sommige wat grover, soms wat knulliger. Het zijn kleine ideetjes die ik naar een album vertaal. Nimbus 3000 is een beetje doorgedraaid, dat heeft een livevorm gekregen. De rest niet.”

Die livevorm gaan we ervaren tijdens Popronde, zin in?
“De shows die ik daar heb zijn heel leuk, ik speel vooral veel afterparty’s, wat perfect is voor mijn muziek. Die past ook totaal niet in leuke koffiebarretjes, dus ik ben goed geboekt.”

Popronde
13 september t/m 24 november 2018

Nog iets minder dan vijf weken, en dan is het weer tijd voor het ruim drie maanden durende orgastische hoogtepunt voor Neerlands muzikale talent: de Popronde! Het grootste rondreizende festival van Nederland doet dit jaar veertig steden aan, waar bezoekers kennis kunnen maken met de ruim 140 aanstormende bands en acts uit de selectie. En we zijn trots om te kunnen melden dat dat dit jaar óók kan op een heus The Daily Indie-podium.

Popronde al jaren een neus voor talent. Net als wij, durven we wel te zeggen, en daarom vonden we het een mooie gelegenheid om onze toch al innige samenwerking (TDI is al jaren mediapartner van het festival) nog maar eens uit te breiden.

Want als Popronde de afgelopen jaren iets heeft gedaan, is het wel professionaliseren. Dat is natuurlijk ontzettend goed, maar daarmee vergeten we wel een klein beetje waar het festival vandaan komt: de underground. Het idee was ooit om getalenteerde muzikanten de kans te geven om laagdrempelig door Nederland te touren en zo nieuw publiek voor zich te winnen. Dat idee heeft zo goed uitgepakt, dat sommige acts in de selectie tegenwoordig eigenlijk het festival al ontstegen zijn voordat het goed en wel is afgelopen. En dat gaat ten koste van andere acts, die weliswaar net zo getalenteerd zijn, maar wellicht net even wat minder makkelijk te verteren.

Mexican Surf – Popronde Haarlem 2017 – © Félice Hofhuizen

Enter The Daily Indie
En als wij ergens van houden, is het van de underground. Dus: enter The Daily Indie. Dit jaar organiseren we tijdens de Popronde in verschillende steden een The Daily Indie-podium. Hier zie je niét de nieuwe megahits voorbij komen, maar juist die acts en bands waarvan wij vinden dat we in het hele circus wel wat meer aandacht verdienen. Omdat ze ontzettend goed zijn. Eigenlijk wat we altijd al doen, dus. Simpel toch?

Daarnaast zouden we The Daily Indie niet zijn, als we méér deden dan onze vlag in een podium planten en het opeisen. Zo maak je bij de TDI-podia tijdens Popronde kennis met de mensen achter ons platform, zijn The Daily Indie Dj’s uiteraard aanwezig en willen we graag ook onze illustratoren, kunstenaars en andere vrienden in het zonnetje zetten. Uiteraard doen we uitgebreid verslag van de podia via alle manieren die de technologie ons toestaat.

Tusky – Popronde Haarlem 2017 – © Félice Hofhuizen

Nijmegen
We houden komende tijd via al onze kanalen op de hoogte van de Popronde-steden waar je een The Daily Indie podium zal vinden, en welke acts je daar kunt zien. Uiteraard beginnen we met een *bang*, want we zijn direct aanwezig bij de eerste en grootste of ‘em all: Popronde Nijmegen op donderdag 13 september. En nog beter, we mogen kamp opzetten in onze favoriete locatie daar:  multidisciplinair pakhuis Extrapool. De bands die avond: Dax, O Kutjes en NIBUS3000.

En geloof ons: er is veel, veel meer dat nog komen gaat. Blijf ons volgen voor updates en voor nu: we zien je ergens in Nederland, de komende maanden!

Het lijkt wel gisteren dat we nog van kroeg-naar-venue en van kapper-naar-gallerie gingen om het nieuwste, muzikale talent van Nederland te ontdekken tijdens Popronde. En dan staat ‘The Class of 2017’ dus alweer de deur te kloppen om van 14 september tot en met 25 november door het land heen te reizen. 

Met niet minder dan 144 (!) acts die dit jaar in 41 (!) steden gaan spelen, is er echt ongelooflijk veel te ontdekken dit najaar. Onze hoofdredacteur zat voor de derde keer in de selectiecommissie, dus wij hebben al een beetje een idee wat voor jaar het gaat worden. Wij kunnen je verzekeren: dat is een prima lichting. Schrik overigens niet van de duizelingwekkende lijst aan acts en namen, maar wij gaan je er de komende maanden doorheen loodsen, door de beste bands aan je voor te stellen. Als we die natuurlijk nog niet hebben behandeld.

De bands en artiesten die aan Popronde 2017 mee gaan doen zijn…
Aïcha Cherif, Aischa x Yuno Who, Alaska Pollock, Alcuna Wilds, Amartey, Amber Gomaa, Amerildo de Krijger, Assorted Travellers, Baby Galaxy, Bagdaddy, Banner., Baskar, Batobe, Beaux, Benjamin Fro, Bjarke Ramsing, Black Acid, Blue Marble, Bring on the Bloodshed, Bungalow, Camp High Gain, Certain Animals, Charlie & the Lesbians, Ciel, Colin Waters, Cookhouse, Cosmo V, Cutta Crêpe X Makkie, Dakota, Dandelion, Dansu, Das bisschen Totschlag, Dawn Brothers, De Kat, Distillator, Dock 83, Dooxs, Ed Bahonie, Eelke Ankersmit, Electropoëzie, EUT, Fata Boom, Feiertag, Figgie, Find Us In Slumberland, Five Years Later, Flecha Moon & The Confused, Foes, Forever Saturday, Francis Moon, Frank Valenza, Fusus, FUZ, Ginton, Grim Tim, GUS, Harry Femer, Hebe, Hibakusha, Hunter Complex, Inge van Calkar, Jagd, Jan Terlouw Junior & The Nightclub, Jellephant and the Phantoms, Jermain Bridgewater, Jolene, Joost Dijkema, Jowners, Juan Calderon, K1 Kerbusch, Kasper, Kauw, Kieff, Kiki Mettler, Kimonomandem, Kinoo, Kitty Kitty Tuna, Korfbal, L’Enfant, Laura Palmer, Lghtnng, Life’s Electric, Lil MG, Lisa Nora, Logue, Los Paja Brava, Lukas Batteau, Mantra, MARCH, Massi, Maurice van Hoek, Mexican Surf, Moon Moon Moon, Nausica, Niko, Nimbus 3000, Obese, OGI, Okke Punt, Olivier Alexander, Panenkov, PaPa GoNi, Peer, Pieter Holkenborg, Pip Blom, Pizza Knife, Pros\pect, Quibus, Sean Gascoigne, Semimo, Severin Bells, SoulTrash, Spill Gold, Stopcontact, Super Ego, Sured, The Avonden, The Cinema Escape, The Curious Incident, The Gwoof, The Hazzah, The Howlin, The Hubschrauber, The Irrational Library, The Little Years, The Muff, The Silverfaces, The Ultraverse, The Visual, The World of Dust, Tom Tukker, Tony Clifton, Traudes, Treehook, Tusky, Veline, Vic Willems, Voltage, Wakki, Waltzburg, Willie Darktrouses & de Splinters, Woot, Writist & Yasmine.

De selectiecommissie:
De acts die mee mogen touren met de Popronde worden geselecteerd door een selectiecommissie, die bestaat uit onafhankelijke professionals die artistiek-inhoudelijk werkzaam zijn in de muzieksector. In 2017 werd deze commissie uitgebreid naar 136 leden, onder wie 3FM DJ Angelique Houtveen, Norbert Pek van de Volkskrant, schrijver en muzikant Aafke Romeijn, Jessica van Amerongen van De Wereld Draait Door en WORM-directeur Janpier Brands. Alle leden van de selectiecommissie zijn te vinden op www.popronde.nl/selectiecommissie.

Popronde 2017: 41 steden in elf weken
Popronde vindt dit jaar plaats in 41 steden gedurende de periode van 14 september t/m 25 november. Naar verwachting zullen tenminste achthonderd podia deelnemen en ruim zestienhonderd optredens worden gegeven door de geselecteerde artiesten. Popronde 2017 trapt traditiegetrouw af in ‘thuisstad’ Nijmegen en reist daarna door naar Alkmaar, Almere, Amersfoort, Apeldoorn, Arnhem, Assen, Breda, Delft, Den Bosch, Den Haag, Deventer, Dordrecht, Eindhoven, Emmen, Enschede, Gouda, Groningen, Haarlem, Harderwijk, Heerlen, Hengelo, Hilversum, Hoorn, Leeuwarden, Leiden, Maastricht, Meppel, Middelburg, Oss, Roermond, Rotterdam, Sittard, Tilburg, Utrecht, Wageningen, Venlo, Venray, Zutphen en Zwolle. Op 25 november wordt de tour spetterend afgesloten met een groots eindfeest in de Amsterdamse Q-Factory.

WEBSITE POPRONDE

Honderd pakjes peuken, drie weke levers en duizenden kilometers later nadert de Popronde ook voor BARTEK het einde. Al bijna drie maanden rijdt de band het pijltje op hun navigatiekastje achterna richting bekende en minder bekende plekken in het hele land. Door nachten vol anonieme landschappen, donkere polders en vergezeld door de vertrouwde, eindeloze, gele snelweg-gloed. The Daily Indie besluit een avondje in de bandbus te springen voor een van de 26(!) Popronde-gigs van de band.

Met zwiepende ruitenwissers die de gure herfstregen wegslaan, staat het dieselbusje van BARTEK zachtjes te draaien bij het Shell-station aan de overkant van mijn huis. Naast de shop piept de witte neus om de hoek en klinkt een zachte toeter. De zijdeur schuift open en we stappen in de kleine tourwereld van Bo, David en Wessel. Zakken chips, mini-flesjes Heineken, harde muziek, een dot kachelwarmte en wolkjes rook die langs de beslagen ruiten dwarrelen. Het is 10 november en we gaan deze donderdag een avondje met de Amsterdamse band mee naar Middelburg. Vanaf de voorste bank wordt al binnen vijftien seconden een groen flesje in de lucht gehouden. “Biertje?” Het witte vijfzittertje wurmt zich ondertussen door de drukte rondom Rotterdam, waar de snelweglijntjes op Google Maps oranje tot donkerrood kleuren. Gitarist Wessel rijdt de heenweg, en wil het vooral “lekker rustig aandoen” vandaag, dus zijn we bijtijds vertrokken naar de Zeeuwse hoofdstad. Geen stress, geen gedoe, beetje cruisen, op tijd aankomen, rondje lopen, praatje maken, happie eten. Geen stress, nogmaals.

Playlist van het jaar
Hoe verder we het Zeeuwse land in rijden, hoe leger, droger en duisterder de wegen worden. De bandleden in de donkere bus zijn slechts schimmen, en maken schaduwen die afsteken tegen de huisjes in de verte waar zachte avondlampjes branden. Onderweg vermaakt de band zich uitstekend met een playlistje dat je op zijn zachts gezegd niet voor mogelijk houdt: Henk Wijngaard, Blink-182, André Hazes, Slayer, Harry Merry, FIDLAR, Hoeren Neuken Nooit Meer Werken van New Kids ft Corry Konings, Ome Henk, Paul Elstak, Kayne & Jay-Z, The Stones, plus nieuwe mixen van BARTEK’s debuutplaat, plus die van twee andere bands (Severin Bells en Rodèlle) waar drummer Bo in speelt. Ondertussen vraagt David nog een nummertje van ABBA aan, maar krijgt nul op het rekest. Overigens: de muzikaal-emotionele rollercoaster die deze lijst oplevert, wil de band graag openbaar maken en daarvoor heeft BARTEK 250 volgers nodig op Spotify (klikken!).

Saté of pasta
Na onder meer een grondige analyse van het Slayer-nummer Angel Of Death, slingert Wessel de bus door de smalle straatjes van historisch Middelburg. Als we in een straatje komen waar het zou moeten zijn, steekt een nieuwsgierige vrouw haar hoofd al om de gordijnen om te kijken wat die bus hier nou weer aan het doen is. Bo informeert bij de vrouw naar “Kaffee ’t Hof”. Het is aan de overkant. Geen stress. Bij het uitstappen rinkelen de bierflesjes als een rock-‘n-roll -symfonie na in de deur en zien we de bandleden pas voor het eerst in het licht (toch in het goede busje gestapt). Direct springt kroegbaas Hajo naar buiten om de band welkom te heten en een handje te helpen. Busje uitruimen, parkeren en eens proeven wat de tap te bieden heeft. In een knus hoekje van het volle restaurant is de laatste vrije tafel gereserveerd, kunnen we elkaar diep in de ogen kijken en krijgen we ondertussen de keuze tussen varkenssaté of pasta bolognese.

Even een tijdlijn, jongens. Want jullie brachten in 2013 al een eerste EP uit, toen was het een tijdje stil en sinds dit jaar lijkt het balletje echt te zijn gaan rollen.
Bo: “We hebben in die periode (na 2013, red.) wel shows gespeeld, maar niet heel veel. We zijn nummers blijven schrijven en in september 2015 de studio ingedoken om alles op te nemen. Eind april van dit jaar hebben we een single gereleaset in Oedipus, in de tussentijd hebben vooral gewerkt aan de mixes van de plaat.”David: “We hebben een tijdje genomen om beter te worden als band. Daarvoor hoef je niet per se te spelen, maar vooral weten wat je aan het doen bent. Qua stijl, dynamiek, alles. Het maken van het album heeft daar heel erg bij geholpen.”Bo: “Die zomer van 2015 was het heel duidelijk wat we precies wilden doen. Tijdens die opnames is de sound ontstaan die we nu hebben. Destijds hebben we dertien nummers opgenomen, waarvan we er nu vier op de EP hebben gezet. De andere nummers komen op de plaat komend voorjaar. Op die manier trekken we ook onze sound en stijl door naar het nieuwe jaar.”

Jullie hebben nu de Popronde gedaan en staan volgend jaar op Noorderslag. Volgt BARTEK de geijkte bandroute van een clubtour, een zomer vol festivals, en aansluitend weer een clubtourtje?
Bo: “Festivals wel. Maar we hebben niet het idee om het standaardrondje af te gaan draaien. We wilden iets uniekers verzinnen, daarom zijn we bezig om eigen avonden te organiseren op toffe en ongebruikelijke locaties, met nog een paar coole bands erbij. Een beetje die Popronde-vibe.”David: “Zaaltjes waarbij we lekker dicht op het publiek zitten, dat is het idee. En daarna willen we wel weer op gaan nemen.”

Zo’n Popronde, bevalt dat nou een beetje als je 26 shows speelt?
David: “Het is echt een gebed zonder end, man. Je gaat van tankstation naar tankstation. Dat is precies waar je het voor doet.” Hij lacht. “Nee, het is echt tof. Als groep zijn we daardoor zeker gegroeid en er is meer aandacht rondom de band gekomen.”

Naast het rijden van een klein gaatje in de ozonlaag: wat waren wat jullie betreft qua bands dit jaar de Popronde-hoogtepunten?
Wessel: “Torii vinden we heel goed.”David: “Inderdaad, heel vette band! Beetje apart, maar heel erg lekker.”Bo: “En Orange Maplewood, zonder twijfel.”

We kennen ook verhalen van bands die bij een kroeg aankomen, zich even melden bij de bar om te vertellen dat ze zijn gearriveerd voor de Popronde, en vervolgens de barman met een paniekerige blik zien. “Die Popronde… Is dat vandaag?” Afijn, dat werk. Was het bij jullie alleen maar fantastisch, geweldig en genieten?
Bo: “Jaaaaaa.”
David: “Neeeeee.”
Wessel: “Nee, jawel. We hebben geen gekke dingen meegemaakt en werden ook wel op logische plekken geboekt, gelukkig. Je zet ons ook niet in een koffiebar of wat dan ook, daar is het veel te hard voor. Maar we zijn zeker wel goed terecht gekomen.”

Een trend die wij zien, is dat de garage-bands wat minder geboekt worden dan een paar jaar geleden. Een aantal komt niet verder dan vier à vijf van de veertig Popronde-shows. Jullie springen er bij de garage-selectie wel bovenuit. Enig idee hoe dat komt?
Wessel: “We zijn toch ook wel een tikkeltje harder denk ik.”David: “En ik wil ook wel een beetje geloven dat we iets meer poppy zijn. Als je onze nummers akoestisch zou spelen, kunnen het ook singer-songwriterliedjes zijn. We zijn fan van liedjes, we beginnen niet vanuit een sound of wat dan ook.”

Verder nog wensen voor volgend jaar?
Bo: “We zijn wel aan het kijken naar wat buitenlandse shows, te beginnen in België bijvoorbeeld. Daar gebeuren veel toffe dingen op het moment en daar lopen veel goede bands rond waar we mee willen spelen.”

Spelûh!
Nadat de recorder uit is gezet, wordt er weer achterover gehangen, de biertjes als de bliksem ververst, rent David naar het toilet, wordt er wat uitgebuikt en – geen stress – is het tijd om nog wat peukies te roken en nog wat meer te hangen. Rond half elf kan er opgebouwd worden na de show van The Future’s Dust. Wat volgt is een duidelijk gevalletje ‘oefening-baart-kunst’, met een soundcheck die binnen een paar minuten als een klok klinkt in het langgerekte cafeetje. Tien minuten later gaat de band het podium op voor een stomende set in een drukke tent. Een beschrijving van die show? Het stond volgens de band in de top drie van hun Popronde-shows. Bekijk de foto’s hieronder, luister de Beach EP op Spotify en ga natuurlijk zaterdag naar het Eindfeest van de Popronde in de Amsterdamse Q-Factory om het om 21:30 zelf mee te maken.