In première: de werkelijk fraaie video van Faradays nieuwste dagmijmering Real

Ze schiet met lasers op kristallen, fotonische kristallen. Kunstmatige replica’s van de miniscule spiegels die de dekschilden van allerhande kruipbeestjes doen oplichten. Haar naam is Karindra Perrier en onder de naam Faradays maakt ze schone muziek in haar eigen lab: de studio. Real is de eerste proeve van een nieuwe EP, en The Daily Indie viert de première van de videoclip.

Karindra spreekt de telefoon in vanuit haar woonkamer, in Utrecht. Ze is enthousiast, spreekt bedachtzaam: “De wetenschap en de muziek die ik maak hebben raakvlakken – in beide gevallen heb je intuïtie nodig om een verbeeldingssprong te maken. Eerst is er niks, dan moet er iets gebeuren. En voor zowel muziek als licht geldt: everything goes in waves.” Aan de andere kant van de lijn hoor ik huiselijke geluiden.

En dan bevinden we ons maar zo in het domein van de grote thema’s. Zoals tijd, dat ding dat nergens vandaan komt en van geen ophouden weet. Karindra zegt: ‘Ik ben gefascineerd door de tijd. Tijd is hetgene wat alles waarde geeft: er zijn oneindige zeeën van tijd voordat je geboren bent en zeeën van tijd nadat je sterft. Het feit dat we hier niet oneindig zijn bepaalt dus hoe we leven. En precies daarom doen we de gekste dingen, zoals een vlag op de maan planten of Mount Everest beklimmen. Dat is allemaal echt niet nodig, maar we doen het toch.”

Wat betekent dat voor project Faradays? Ze zegt: “Faradays is mijn Mount Everest. Het zijn de dagen waarin ik me afsluit van de wereld en muziek maak. Als de kooi van wetenschapper Michael Faraday – een constructie waarin je niet kunt worden geraakt door straling, door bliksem, een plek waar je geen bereik hebt. Ik heb een tijdje heel diep in muziek gezeten, als een soort studie. Nu vind ik het belangrijk om naar buiten te communiceren, om naar buiten te gaan kijken en muziek te delen. Omdat er mensen zijn aan wie ik deze muziek wil laten horen. De reden dat ik muziek ben gaan maken is omdat andere muzikanten mij hebben gegrepen. Ik doe m’n best om mijn muziek persoonlijk te maken, qua stemgeluid en teksten. Ik houd ervan als je door de song heen een persoon kunt voelen, iemand kan leren kennen.”

Ik vraag of dat lastig is. “Om jezelf naar voren te plaatsen in de muziek? Soms wel ja, maar je hebt niet veel anders dan jezelf als je authentiek wil schrijven. Je zit op je eigen kamertje, dus de muziek is toch altijd iets wat uit je eigen hoofd komt, wat je hebt meegemaakt, waar je over nadenkt. Het is een enorm contrast om die muziek vanuit je eigen bubbel op het podium te brengen. Het is gewoon niet helemaal natuurlijk om op een podium te staan en dat mensen naar je kijken. Soms probeer ik me in te beelden dat ik in m’n eigen woonkamer speel, en dat de mensen op visite zijn.” Karindra lacht.

Dan de muziek van Faradays, die filmisch is. Die, zoals de bijgevoegde plaathoes van Real, bestaat uit nachtelijk blauwe schaduwen. Op Real laveert Faradays tussen schemer en windlicht, en waar er maar zo ruimte ontstaat voor een refrein, één dat glanst en menselijk is. Het is bijna spijtig dat Real gebonden moet zijn aan de wetten van tijd en ruimte: de schone dagmijmering stuit na drie en een halve minuut gewoonweg op een muur van stilte.

Bekijk hieronder de video van Real, geschoten door directorsduo Bagel&Lurch.