Voor fans van Kill Bill en The Kills

De uit Brighton (het zal eens niet) afkomstige band Black Honey levert ons weer een nieuwe badass rockchick voor de verzameling. De door pastelkleuren gesierde garagerock die rechtstreeks uit de woestijn geplukt lijkt te zijn, is nog niet eens een jaar oud.

Toch hebben de roze haren van de frontvrouw al ruig heen en weer gewapperd op meerdere podia. Onder meer tijdens een bijzonder succesvolle secret show waarbij fans moesten sms’en voor een plekje in de zaal. Inmiddels zijn er ook al twee singles in onze oh-zo hebberige handen gevlogen. Dat allemaal gepaard met artworks die zo van een oude Tarantino film zouden kunnen zijn.

Als we een heftig showtje vast willen leggen, weten we bij The Daily Indie wie we moeten bellen. Te weten: fotograaf Dennis Wisse. Afgelopen weekend trok hij weer richting EKKO voor een puik staaltje knalharde rock. De zuiderburen van Raketkanon kwamen namelijk langs om zijn nieuwe plaat ‘Rktkn#2’ live te presenteren voor het Utrechtse publiek. 

Mannheim

Raketkanon

NME schreeuwde eind vorig jaar moord en brand toen, schijnbaar vanuit het niets, de track Plastic People van Yak online verscheen. Nu doet NME dat wel vaker, maar de overtuigende opvolger Hungry Heart bewees dat het enthousiasme over de Wulfrunians terecht was.

En nu is er Smile, dat zich na een psychy intro ontpopt tot een heerlijk bluesrockende en occult duistere track. Ook frontman Oli Burslem werkt zich door een geheel register, door via fluisteren en grommend croonen te eindigen in manische schreeuwzang. Benieuwd? Debuut-EP ‘Plastic People’ komt 24 mei uit via Fat Possum en de band staat op Best Kept Secret.

Luister Smile hier!

Eens in de zoveel tijd maakt ons hartje een sprongetje en Lois is de veroorzaker van de laatste keer dat dit gebeurde. Lois is opnieuw een prachtvoorbeeld van een opkomende muzikant in de broeierige en uiterst creatieve en energieke lo-fi-scene die zich in Madrid aan het ontwikkelen is. 

Lois Brea Ares mengt een fiftiesreverbgeluid met hoge uithalen die hij op een bijzonderenswaardige manier om de minimale instrumentatie heen weet te wikkelen. We kunnen nog niet helemaal de vinger leggen op deze fanatieke crooner, maar dat is waarschijnlijk precies hetgeen wat zijn muziek zo lekker maakt.

Zondagavond 12 april stond van tevoren garant voor een avondje wegzwijmelen bij de prachtige liedjes van Homemade Empire en Jessica Pratt. Bart de Kroon a.k.a. Homemade Empire opent de avond met stemmige en diepgaande nummers die zich goed verhouden tot de charmante, magistrale en mysterieuze wereld waar Pratt haar luisteraars in weet te trekken. Fotograaf Rudy Sablerolle trok naar Poppodium EKKO om de twee vast te leggen tijdens een dromerig avondje.

Homemade Empire

Jessica Pratt

Los Angeles is geen Groningen. Wuivende palmen tegenover hangende treurwilgen, witte stranden en een blauwe zee tegenover een stadsstrand aan een verontreinigd kanaal. Santa Fé weet op hun nieuwe EP ‘Maneki Neko’, uitgegeven door Purple Noise Records Club, in vier fantastische nummers beide knap te combineren tot een sterk zonnig-ellendig garagepop geluid.

Muzikaal leunt het zestal naar bands uit de zonnige westkust van Amerika, als Thee Oh Sees en Ty Segall, maar voegt daar vooral qua sfeer en tekstueel een diepere, laten we het een Groningse dimensie noemen, aan toe. Waar de vorige EP redelijk upbeat garagerock was, is hier het tempo in de meeste nummers omlaag geschroefd en nemen de toetsen en monotone drums veel meer ruimte in. De teksten zijn daarbij bovendien behoorlijk mistroostig. “La la la la, the world is a lonely place” in Apneu en “found myself inside a well, crawling out again” in The Well bijvoorbeeld: geen vrolijke zaken maar wel ‘het echte leven’ en resulterend in een zeer sterk sfeerbeeld.

Het psychedelische en licht optimistisch Jellybean, die niet zou misstaan op Ty Segalls ‘Manipulator’, is wat sneller dan de andere nummers en valt daardoor het eerst op. Meer luisteren levert echter gelijke waardering voor alle vier de nummers op, vandaar ook dat ze alle vier een eigen clip krijgen de komende weken. Stuk voor stuk zitten ze knap in elkaar en elk nummer heeft zijn eigen aantrekkingskracht. Als het geen bas-, synth- of gitaarlijntje is, is het wel een fantastisch refrein of heerlijke break. Eigenlijk is er maar één ding kut aan deze EP: hij duurt maar 12 minuten.

Brighton’s finest Demob Happy heeft een nieuwe single en die zou ik gemakkelijk in twee woorden samen kunnen vatten: Nirvana belde. Vocaal is de gelijkenis met Kurt Cobain namelijk onmiskenbaar en muzikaal komt Young & Numb wel verdacht veel overeen met Territorial Pissings.

Maar hé, een moddervette plaat it is, met een moddervette riff en moddervet refrein. Het repertoire van Nirvana kenden we toch al van voor tot achter. Check ook de NSFW-clip bij de single, waarin de langharige dudes van Demob Happy worden uitgemoord met een kettingzaag. Altijd goed.

Gaan we weer: nieuw werk van King Gizzard & The Lizard Wizard (die we laatst nog in ons blad op de cover hadden staan! We trappen af met de nieuwe single God Is In The Rhythm van het in mei nieuw te verschijnen album ‘Quarters’. Hun laatste – en nog steeds snoeihard rockende – album ‘I’m In Your Mind Fuzz’ kwam pas november 2014 uit, maar dit tempo zijn we inmiddels wel gewend van de band.

Ook de hang naar de Unknown Mortal Orchestra-achtige sferen komen ons bekend voor. Single God Is In The Rhythm staat weer bol van de schichtige gitaarloopjes en hoge, subtiele zangpartijtjes. Iets minder psychedelisch dan het ‘vol gas’ werk dat we aan de andere kant ook kennen van de band, maar juist door die afwisseling weet de band het altijd spannend te houden.

Dat het muzikale gras bij onze zuiderburen groen is, is duidelijk. En dat Balthazar sinds debuutalbum ‘Applause’ geldt als een van de kroonjuwelen van de Belgische muziek, mag een understatement heten. Opvolger ‘Rats’ overtrof het debuut met vlag en wimpel en nu stond het vijftal voor de opdracht deze lijn door te zetten met ‘Thin Walls’. En dat terwijl de tourbus al meer als thuis voelt dan welke plek dan ook.

Tweeënhalf jaar eerder zat The Daily Indie al eens tegenover dezelfde heren (frontmannen Jinte Deprez en Maarten Devoldere) van dezelfde band (Balthazar) op dezelfde locatie (Backstage Hotel te Amsterdam) in eenzelfde situatie (praten over de nieuwe plaat). Maar in deze periode is er veel gebeurd met het vijftal. Drummer Christophe Claeys stapte uit de band. Zijn plek wordt nu ingevuld door Michiel Balcaen. Ook is de band sinds de release van ‘Rats’ in alle opzichten gegroeid, de grootte van de fanbase door heel Europa incluis. “Zien we er tweeënhalf jaar ouder uit?” vraagt de inmiddels bebaarde Deprez. “De eerste grijze haren ontstaan langzaamaan, enfin.” Maar een groot verschil is, op Deprez’ baard en Devolderes’ langere haren na, nog niet prominent aanwezig. Wie weet over tweeënhalf jaar wel.

Europa
Vorige keer spraken de heren de twijfel uit of ‘Rats’ wel een goed album zou zijn om heel Europa mee rond te reizen. Die twijfel bleek compleet ongegrond te zijn. Deprez: “Dat hadden we zelf niet aan zien komen. Nu achteraf is het misschien minder gek als ik toen dacht. We hebben de tours langer zien worden, hebben de zalen zien groeien en voller zien staan dan ooit.” Middenin alle tour-drukte was daar opeens Leipzig, een one-off single en naar verluid de eerste Balthazar die volledig on the road gecreëerd is. “Het had wel iets, om nog voordat er aan een nieuw album begonnen was een nummer uit te brengen. Het was ook fijn dat het een nieuwe song betrof en niet een oude die nog overgebleven is van de vorige sessies. We hebben altijd open gelaten of Leipzig op de nieuwe plaat zou komen of niet. Leipzig paste net niet bij het gevoel en de sfeer die op ‘Thin Walls’ aanwezig zijn. Het was niet logisch om die song op een nieuwe plaat te zetten”, zegt Devoldere.

Thin Walls
Een koerswijziging heeft Balthazar nog nooit ingezet en het al jaren toenemende vertrouwen in eigen kunnen, was ook nu de basis van de werkwijze. “We hebben ook niet het gevoel dat het nodig is”, vindt Deprez. “Het schrijf- en opnameproces was dusdanig anders bij ‘Thin Walls’, dat het ook niet nodig was om iets in de kern te veranderen.” Alle nummers zijn op tour geschreven, iets wat niet zo specifiek anders is ten opzichte van eerdere schrijfsessies: “Tijdens een lange tour kun je je verdoofd voelen, alsof je in een lange rush zit. De melancholie die in ‘Rats’ zit, heeft ‘Thin Walls’ hierdoor in mindere mate”, vertelt Devoldere. “‘Thin Walls’ is in mijn ogen emotioneel directer dan eerdere platen”, vertelt Devoldere. Deprez vult aan: “We hebben op zoveel plekken zoveel songs of delen van songs opgenomen dat er, anders dan bij Leipzig, niet één specifieke locatie aan de songs gehangen kan worden. Daar zijn het gewoon te veel nummers en te veel locaties voor. In dat opzicht hadden we het album ook best ‘Europa’ kunnen noemen.” De albumtitel ‘Thin Walls’ komt uit een songtekst van Last Call: “I will tell you all the truth that I heard through the grapevine and the thin walls.” Het gemis van privacy is het gevoel dat dit album tekent, vindt Devoldere. “Dat we het de titel ‘Thin Walls’ hebben gegeven, voelt logisch.”

Nieuwe drummer
Enkele dagen voordat Balthazar de laatste ‘Rats’-show op eigen bodem speelde, maakte toenmalige drummer Christophe Claeys bekend uit de band te stappen. Niet veel later vond de band een nieuwe slagwerker in Michiel Balcaen. De tot dan toe een onbekende in de Belgische scene zou vanaf dat moment achter de Balthazar-drums zitten. “Voor Michiel is alles nieuw, hij heeft voor Balthazar nooit getourd. Hij is bijvoorbeeld erg verbaasd als we na een optreden naar een hotel gaan. Dat werkt verfrissend. Het zorgt bij ons ook voor bewustwording dat het heel goed gaat en dat veel dingen die bij ons inmiddels nu als standaard worden ervaren, niet voor iedereen zo zijn”, legt Devoldere uit. “Ondertussen is hij wel een verwend nest geworden, haha! Hij zat muzikaal al heel erg dicht tegen het Balthazar-gevoel aan. Toen we hem hadden gevonden, hebben we hem op een trainingskamp gestuurd en heeft hij enkele shows gespeeld. Hij was er klaar voor.”

Het vele touren heeft ondanks de nadelen – dunne muren en weinig privacy – toch voor gewenning gezorgd in de dagelijkse levens van Balthazar. “Het is nu zo dat er op tour meer dagelijkse consistentie is dan thuis. Het voelt lang niet altijd zo, maar het zijn in wezen werkdagen. Als ik thuis ben, sta ik dan zo in de keuken met de gedachte: ‘oké, en nu?’ Het zijn dat soort momenten, waarop dat duidelijk naar boven komt.”

Het is inmiddels alweer de achttiende editie van TDI MAG. Onze redactiebureaus puilen uit van net-niet-omvallende-stapels-promo’s en ons digitale mapje ‘TO LISTEN ALBUMS’ slokt langzaam alle vrije harde schrijf-geheugen op. Het was een periode waarin de releases je om de oren vlogen en de poppodia weer goed gevuld waren door het hele land. The Daily Indie reisde stad en land af en vulde een extra dikke april-editie van maar liefst 56 pagina’s.

Zo zijn we naar Rotterdam gegaan om een van Nederlands beste bands, Rats On Rafts, te interviewen en spraken we met Tobias Jesso Jr., dé ster van morgen waar inmiddels onze hele redactie en de hele blogosphere verliefd op is. Een a; gevormde ster die een tijd niet heeft geschenen is Jamie T, de Britse sensatie die na jaren weer terug is met een overweldigend en ontzettend goed ontvangen nieuwe plaat. Tijdens zijn show in de Tolhuistuin zochten wij hem op, om te vragen hoe het gaat met de artiest die al jaren lijdt aan onder andere heftige paniekaanvallen.

Voor diepe en duistere lagen zit je goed bij het uitgebreide interview met The Soft Moon, wat weer kleurrijk wordt gecontrasteerd door de white boy soul stars van de Britse band Peace. Precies tweeënhalf jaar na ons eerste interview met de band, spraken we dezelfde frontmannen op dezelfde locatie over hetzelfde onderwerp. Namelijk: Balthazar over hun nieuwe album, deze keer ‘Thin Walls’ getiteld. Binnen de Nederlandse grenzen is er de laatste jaren een ruime keuze aan toffe bands om voor te stellen en te interviewen, deze keer gingen we voor de Haagse boys van The Womb. Die bloedstollende psychedelica maken en op 1 mei met hun debuutalbum komen via Suburban Records.

Niet alleen voor de achtergrondverhalen zit je deze editie geramd, ook de categorie New Music is over zes pagina’s uitgesmeerd met de beste, nieuwe nummers en ook een column van Elias Elgersma (Yuko Yuko, The Homesick), die zijn nieuwe muzikale aanwinsten deelt met ons. Harde keuzes moesten er worden gemaakt voor TDI Radar, maar we zijn na nachten wakker liggen tot vijf bands gekomen die je écht eens zou moeten luisteren. Met onder andere Mini Mansions, Floris Bates en Pretty Vicious. Tussen al deze rubrieken kom je onderweg ook nog langs een special over het aanstaande London Calling Festival in Paradiso op 24 en 25 april en vroegen we vier artiesten naar hun platencollectie in een feature over Record Store Day dat op 18 april weer plaatsvindt over de hele wereld.  Zo vertelt Corto van Mozes and the Firstborn onder andere over zijn elpee-rangschikking, doet Carsten van John Coffey een duit in het zakje door zijn laatste gekochte en favoriete zomerplaat met ons te delen, vertelt Mark van traumahelikopter over zijn favoriete nachtplaat en heeft Brian van PAUW nog een mooie anekdote over zijn zwangere moeder en Pink Floyd.

Nog lang niet alles hoor, want achterin het blad vind je verse Album Reviews van bands als Lower Dens, Courtney Barnett, Purity Ring, of Montreal, Clarence Clarity, Roy Santiago, The Afterveins, Krill, Will Butler en Modest Mouse. Om af te sluiten kom je terecht bij een dikke Concertagenda waarmee je jezelf weer heerlijk kunt gaan verheugen op allerlei toffe shows. Dat – en nog veel meer – in deze extra vette editie van TDI MAG!

De regio Eemland levert nog wel eens wat leuks bands, denk bijvoorbeeld aan Aestrid en IX. Ditmaal klopt er een band uit Baarn en Soest op de deur, met een strakke sound die we zeker niet elke dag tegen het lijf lopen.  

Echo Movis heet de band die we aan je voor willen stellen, een stelletje psychedelische indiepoppers die deze week de clip bij het nummer MEHICO uit hebben gebracht. Een prima voorproefje van hun debuutalbum dat ze opnamen met Jurriaan Sielcken in een Soester boerderij. Als ze deze lijn door weten te trekken door het hele album, kan dat nog wel eens een heel lekkere verrassing gaan worden dit jaar!

Afgelopen week speelde de band nog mee tijdens de HBA (Herman Brood Academie) On Tour, hou de band via Facebook in de gaten voor meer shows!