We trapten de tropisch warme vrijdag van Motel Mozaïque af met onze radioshow in de stomende broeikas van Operator Radio op het Schouwburgplein. Daar hadden we Donna Blue te gast, voorafgaand aan de show die de band speelde in het Groothandelsgebouw. Dag twee van het festival is tegen die tijd al goed op stoom. De diversiteit van ‘MOMO’ is een een verslag als deze nauwelijks goed eer aan te doen – we deden toch een poging.

Tekst Leni Sonck & Robin van Essel
Foto’s Leni Sonck & Ad Baauw

Golden hour boven Rotterdam. Het lijkt er even op dat het niet heel druk wordt bij Nilüfer Yanya, maar een paar minuten voor Yanya het podium zou betreden, stroomt BIRD vol. Het loopt niet allemaal van een leien dakje, maar dat vergeven we de Britse moeiteloos. Eerder dit jaar verscheen debuutalbum Miss Universe, eentje voor de eindejaarslijstjes. Over haar show in Bitterzoet afgelopen week hoorden we niets dan lof, maar dat geloven we natuurlijk niet voor we het met onze eigen ogen zien.

Het duurt precies twee nummers voor we een en al oor zijn voor de muzikante die niet de zoveelste singer-songwriter wil zijn. En dat is ze niet. Miss Universe toonde een veelzijdige artiest die moeiteloos punkpop combineert met soul en folk en dat is precies wat we op de vrijdagavond van MOMO in Bird zien. Wanneer toetseniste/saxofoniste Jazzi Bobbi het podium moet verlaten vanwege een bloedneus(!), gaat de show gewoon door. Wanneer we naar buiten lopen, dringt het door: de 23-jarige Nilüfer Yanya heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt.

Foto: Leni Sonck

We hebben vandaag maar weer eens geleerd dat je tijdens Motel Mozaïque eigenlijk niet te veel plannen moet maken. Zo kan het dan ook zijn dat het vooraf dik op het programma omcirkelde Drahla in een snikheet Rotown ons niet direct weet te bekoren. Het optreden is grauw als de Londense suburb waar de muziek gemaakt is, maar de overstuurde bas en staccato praatzang van Luciel Brown mist dynamiek. Maar er is zat te zien op dit festival, dus dan gaan we verder en laten ons verrassen. Wanneer we langs de Schouwburg lopen, ziet het er druk uit in de entreehal. Normaal gesproken stel je je daar niet al te veel vragen bij, maar tijdens MOMO kan elke locatie opeens omgetoverd worden in een podium voor muziek, dans of een andere kunstvorm waarvoor misschien zelfs nog een naam bedacht moet worden.

De drukte dus, die was voor Gil the Grid, de danser die ons op de eerste dag al verbaasde tijdens zijn act met Binkbeats. In de entreehal van de Schouwburg is de setting iets anders, of zeg maar: totaal anders. Het lijkt wel een dance-battle, maar dan zonder het wedstrijdelement. Dansers gaan met elkaar in interactie, het is een interessante uitwisseling van energie met het publiek. We houden ons een beetje op de achtergrond, want de bewegingen die Gil en de andere dansers van Amenti uitvoeren, het collectief dat Gil opgericht heeft, lijken soms buitenaards. Rondom ons horen we dan ook meermaals kreten van verbazing en extase, maar ook: “Ik wist niet dat een menselijk lichaam dit kon.” Voor de dansvloer open gegooid wordt voor de liefhebbers, worden we nog geïnspireerd door een gezamenlijke freestyle en waren we nog aan het bekomen van het razendsnelle voetenwerk van de dansers.

Foto: Leni Sonck

Minder verrast maar evengoed welkom voelen we ons bij de show van Apparat in de Schouwburg. Sascha Ring doet het sinds kort weer alleen, nadat hij de afgelopen jaren als eenderde van Moderat binnen drie platen zo’n beetje de hele wereld veroverde. Hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt, Moderat had volgens Ring nooit zo’n groot succes moeten worden, reden voor de drie om eind 2017 voor onbepaalde tijd de rem erop te zetten. Recent verscheen LP5, het eerste teken van leven van Ring sinds zijn zelfverkozen sabbatical. Die plaat gaat behoorlijk door waar de laatste plaat van Moderat ophield. Wellicht wat minder beats, maar dankzij de melancholieke minimale technosound, warme productie en Rings kenmerkende kopstem is het heel duidelijk welk stempel hij destijds op het Berlijnse trio drukte.

Live echter is er geen sprake van over synths gebogen mannetjes: afgezien van hier en daar een orgeltje kan er eigenlijk van elektronische muziek niet gesproken worden. Ring speelt gitaar en wordt bijgestaan door vier man in een redelijk reguliere bandopstelling, maar dan met violen, een trombone en een cello die regelmatig wordt aangehaald om beats onder de muziek te leggen. Er komt geen Ableton aan te pas bij Apparat. Het vijftal slaagt er zo in om de minimalistische sound van de plaat te vertalen naar een orkestrale, bijna sacrale ervaring. Toegegeven: het was best lastig te verkroppen dat Moderat stopte, maar liefhebbers hebben in het solowerk van Apparat een meer dan waardig – en wellicht muzikaal interessanter – alternatief.

Foto: Ad Baauw

En dan: een donkere ruimte. Een installatie vol microfoons, knopjes, schermen en camera’s. Fel wit licht en drie dansers. Het is de setting voor Zooming In On Loss, de nieuwe voorstelling van de Vlaamse choreografe Ann Van den Broek. Motel Mozaïque vormt de perfecte gelegenheid voor de Nederlandse première van de tweede voorstelling uit het drieluik Memory Loss Collection. Je moet jezelf eraan durven over te geven, want alleen zo beleef je de voorstelling. We nemen plaats in een hoekje van de zaal en worden bijna meteen ontwricht uit onze eigen leefwereld. Hier is alles zwart en wit. Luid of stil. Aan of uit. Licht of donker.

Repetitieve patronen sterven een stille dood en zo nemen de performers je steeds verder mee in een wereld waarin je alle besef van tijd en ruimte verliest. Een van de dansers kijkt in de camera, blijft staren en begint vervolgens opnieuw. Als je bang bent om iets te vergeten, jezelf kwijt te raken omdat je geheugen het laat afweten, is het angstaanjagend confronterend. Het licht gaat weer uit. Klik-klik. Aan. De dansers wijken steeds verder van de realiteit, zoeken naar wie ze waren. Zijn. Zouden moeten zijn.

Foto: Ad Baauw

Achteraf hebben we even een momentje nodig om weer te aarden. Intens. Schrikbarend. Emotioneel. Het zijn maar enkele woorden die we linken aan Zooming In On Loss. Alsof we even gevoeld hebben hoe het is om je geheugen stap voor stap kwijt te raken. Met dat gevoel gaan we dan ook de nacht in, naar BAR.

Na de nog wat tamme show van Klaus Johan Grobe, wordt de steeds voller wordende zaak aan de ene kant afgebroken door dj’s als Dollkraut, Mick Wills, Unit Moebius en Job Sifre. In de ruimte ernaast komt de gitaarliefhebber aan zijn trekken bij en zwaar rockend Anemone, Price en Pig Frenzy. Dat dit onwaarschijnlijke contrast werkt, onderschrijft dat BAR een unieke plek is, en eentje waarvan je je afvraagt waarom dit nog niet eerder onderdeel was van Motel Mozaïque. En het ook nooit meer zal zijn: de club sluit in juni voorgoed de deuren. Er kan in elk geval een legendarische avond bij in de boeken.

Met de toevoeging van alweer een lichting nieuwe namen is bijna de helft van de line-up van het Belgische festival Dour bekend (of zoals ze het zelf zeggen: DOUREUHHH). Eerder werden onder meer Damso, A$AP Rocky, IAMDDB en George Fitzgerald aangekondigd. Inmiddels is bekend dat ook Parov Stelar, Apparat, Fontaines D.C. en Ama Lou deze zomer in het Waalse dorp te vinden zijn.

De enige reden dat we het Waalse dorp Dour kennen, is omwille van het festival. De programmering voor dit jaar begint stilaan zijn definitieve vorm te krijgen en het belooft – zoals eigenlijk altijd – een ontzettend vette editie te worden.

De grootste onder de nieuwe lichting namen is zonder twijfel de elektroswing van het Oostenrijkse Parov Stelar. De Ierse band Fontaines D.C. stond in oktober op London Calling en deed Groningen al even op zijn grondvesten daveren tijdens ESNS en mag dat deze zomer nog eens overdoen bij onze zuiderburen. In de vorm van Ama Lou en de Zweedse Fatima krijgen we ook wat muziek uit de R&B-hoek.

Dansen doen we deze zomer op de tonen van DJ Marcelle, Denis Sulta, Deen Abdelwahed en de Koreaanse 박혜진 park hye jin. Om al dat DJ-geweld een beetje in balans te brengen, werden ook Gus Dapperton, Namdose en Viagra Boys (lees hier een interview met de band) aan de line-up toegevoegd. Zij zullen ongetwijfeld voor de nodige portie gitaren zorgen.

Check alle namen op een rijtje op de website van het festival.


WEBSITE DOUR | FACEBOOK-EVENT | TICKETS