REVIEW: Diane Coffee – My Friend Fish

 

De zesentwintigjarige drummer van Foxygen, Shaun Fleming, verliet begin dit jaar zijn sub-urbane bestaan in het Californische Agoura Hills voor de ‘Big Apple’. Vlak nadat hij bij Foxygen-bandgenoot Jonathan Rado gaat wonen, wordt Fleming flink ziek. Verbannen tot het appartement schrijft Fleming ‘My Friend Fish’ als een exorcisme van ziekte, zondering en eenzaamheid. Duidend op het eenzaamste huisdier vernoemt Fleming de plaat naar de vis.

 

 

 

Krachtig opent de plaat met Hymn, een orgel beladen ballad die met tactische geplaatste koortjes het eclectische karakter van Diane Coffee bevestigt. Dit eclectische karakter heeft haar achtergrond in Flemings verleden als Disney stemacteur. Gelukkig voor ons misbruikt ‘Diane’ zijn talent veelvuldig op de plaat door felle wisselingen van warme slepende vocalen naar snerpend staccato. Nog in de ban van gospel en soul neemt Fleming ons mee in zijn wervelwind naar het folk van Tale of a Dead Dog, om weer volledig het roer om te gooien met zijn Motown-achtige WWWoman en met de psychedelische rock van New Years. Afsluitend met Green bezingt Fleming, uiteindelijk beter geworden, zijn liefde voor het groene Californië.

 

 

 

 

Psychedelic Motown
Elk nummer op ‘My Friend Fish’ heeft een uniek karakter, echter zonder dat dit afdoet aan het geheel van de plaat. Bij het omschrijven van het geluid wat Fleming produceert voor zijn visvriend, sluit ik me aan bij het zelfbenoemde label ‘Psychedelic Motown’. Wonder boven wonder woont Fleming niet meer in New York, maar zijn ervaring heeft gelukkig een fijne plaat opgeleverd.
Domenico Mangione