In navolging van zijn eerste langspeler ‘My Friend Fish’, die Shaun Flemming met zijn iPhone en wat huis- tuin- en keukengerief vastlegde, komt de Foxygen-drummer met een nieuwe soloplaat. De uit Californië afkomstige androgyne drummer annex zanger brengt zijn muziek uit onder zijn alter ego ‘Diane Coffee’. zijn tweede plaat werd in tegenstelling tot zijn debuut wel in een professionele studio ingeblikt. Op ‘My Friend Fish’ beschreef Flemming zijn verhuizing naar NYC, maar het gebrek aan de kleur ‘groen’ in de – op Central Park – muisgrijze metropool zette hem ertoe aan om opnieuw zijn koffers te pakken. Op deze nieuwe plaat beschrijft hij opnieuw zijn verhuisdrift, ditmaal naar het veel kleinere Bloomington.

Er valt geen spreekwoordelijke stempel te drukken op deze hondsdolle langspeler. Elk nummer bevat specifieke karakteristieken die aan compleet andere genres toegeschreven kunnen worden. Toch weet Flemming ze op ‘Everybody’s a Good Dog’ harmonieus samen te brengen tot een fijne roedel. Al cruisend dit album tref je onder meer de single Everyday aan, dit nummer – dat ook als single werd uitgebracht – ontpopt zich tot een soulvolle psychpopper die uit hetzelfde vaatje tapt als nummers van de gesmaakte debuutplaat van Tame Impala. Ruwer wordt het wanneer Diane Coffee het gaspedaal indrukt op I Dig You, waar je de nostalgische Rolling Stones rock van Doom and Gloom in weet te bespeuren.

Op zijn muzikale trip kreeg hij ook de ondersteuning van enkele andere artiesten, onder meer de in Brooklyn geboren Felicia Douglas waarmee hij samen het groovy, soulvolle Duet heeft ingeblikt. Bovendien lijkt het niet onwaarschijnlijk dat hij, onderweg naar Bloomington, het gezelschap kreeg van Damon Albarn. Mayflower zou zomaar uit het repertoire van Gorillaz geplukt had kunnen zijn.Al blijft Diane Coffee-dik kijken waar Shaun Flemming binnen afzienbare tijd zijn muzikale wagen zal parkeren. Het niveau van zijn ‘moederband’ Foxygen weet hij met deze plaat alleszins te evenaren.

 

 

De zesentwintigjarige drummer van Foxygen, Shaun Fleming, verliet begin dit jaar zijn sub-urbane bestaan in het Californische Agoura Hills voor de ‘Big Apple’. Vlak nadat hij bij Foxygen-bandgenoot Jonathan Rado gaat wonen, wordt Fleming flink ziek. Verbannen tot het appartement schrijft Fleming ‘My Friend Fish’ als een exorcisme van ziekte, zondering en eenzaamheid. Duidend op het eenzaamste huisdier vernoemt Fleming de plaat naar de vis.

 

 

 

Krachtig opent de plaat met Hymn, een orgel beladen ballad die met tactische geplaatste koortjes het eclectische karakter van Diane Coffee bevestigt. Dit eclectische karakter heeft haar achtergrond in Flemings verleden als Disney stemacteur. Gelukkig voor ons misbruikt ‘Diane’ zijn talent veelvuldig op de plaat door felle wisselingen van warme slepende vocalen naar snerpend staccato. Nog in de ban van gospel en soul neemt Fleming ons mee in zijn wervelwind naar het folk van Tale of a Dead Dog, om weer volledig het roer om te gooien met zijn Motown-achtige WWWoman en met de psychedelische rock van New Years. Afsluitend met Green bezingt Fleming, uiteindelijk beter geworden, zijn liefde voor het groene Californië.

 

 

 

 

Psychedelic Motown
Elk nummer op ‘My Friend Fish’ heeft een uniek karakter, echter zonder dat dit afdoet aan het geheel van de plaat. Bij het omschrijven van het geluid wat Fleming produceert voor zijn visvriend, sluit ik me aan bij het zelfbenoemde label ‘Psychedelic Motown’. Wonder boven wonder woont Fleming niet meer in New York, maar zijn ervaring heeft gelukkig een fijne plaat opgeleverd.
Domenico Mangione