RECENSIE: Austra – Olympia

 

 

Drie minuten. Zo lang duurt het tot What We Done?, de opener op Austra’s tweede langspeler ‘Olympia’, van het minimalistische intro over gaat in een regelrechte discotrack. Pardon? Jawel. Op debuutplaat ‘Feel It Break’ uit 2011 mocht er af en toe voorzichtig gedanst worden, maar de Canadese band heeft op de opvolger de disco echt omarmd. Bewust, getuige frontvrouw Katie Stelmanis in elk interview benadrukt dat ‘Olympia’ “…is fundamentally a dance record”.

Dramatische thematiek + discoballen
De bombast is vervangen door beats en glitchy synthesizers, meer The Knife dan Enya. En Austra tapt duidelijk niet uit één dancevaatje. Zo begint Painful Like met Detroit-technobeats en horen we op Home house-invloeden. Maar het niveau van deze singles wordt niet overal gehaald: ‘Olympia’ kent een aantal inwisselbare momenten. Wel is Austra – eerst toch een soort soloproject – nu duidelijk een echte band geworden, met meer ruimte voor achtergrondzangeressen Sari and Romy Lightman en een prominentere rol voor de muziek. De klassiek aandoende zang van Stelmanis is nog steeds het middelpunt; je moet ervan houden. Ook de dramatische thematiek is gebleven, maar deze keer is de concertzaal opgeleukt met een discobal.
Robin van Essel