Interview

Real Estate: “Er zit een hoop verontrusting in onze muziek”


6 maart 2020

Een gesprek met deze band is als luisteren naar deze band: het kabbelt lekker voort en om de zoveel tijd vraag je jezelf af of je dit niet eerder gehoord hebt. Als je vervolgens goed luistert, blijken de details toch anders te zijn. En dan wel dusdanig anders dat het toch echt iets anders is dan waar het op lijkt.

Tekst Mick Arnoldus
Foto’s David van Dartel

Als je een kijkje in de keuken van een journalist krijgt, zul je vaak zien dat ze huiverig zijn twee keer hetzelfde neer te pennen. Schrijven is schrappen. Verveel je lezer vooral niet. Bij dit interview moesten we die instincten laten varen. Laat je net als ons meevoeren op de niet zo woelige baren die Real Estate bevaart. Iedereen die weleens een paar uur naar de zee gestaard heeft, kan beamen dat de eeuwige golfslag je vanzelf aan het denken zet. Zo ook Martin Courtney en Alex Bleeker, die ons ontvangen in een kombuis waar de wijn klaarstaat. Niet zomaar wijn overigens, maar Reality Estates: een signature rode wijn van de band, in de varianten malbec, petit verdot en cabernet sauvignon.

The Main Thing
Over naar de nieuwe plaat: de band heeft er lang over gedaan. In maart 2018 begonnen de opnames van het nieuwe album The Main Thing. Alex: “We hadden onszelf eerst wel een deadline opgelegd, maar gaandeweg kwamen we erachter dat we de tijd wilden nemen die nodig is. Zo hoefden we niet op de automatische piloot te varen en konden we alles echt goed overdenken.” Voor de opvolger van In Mind heeft Real Estate dezelfde studio inclusief producer gebruikt als voor de definitieve doorbraakplaat Days. Daarover vertelt Martin: “Alex en ik hadden al met Kevin (McMahon de producer, red.) gewerkt, de rest nog niet. Eigenlijk was eerst het idee dat we gingen kijken hoever we kwamen met een paar tracks die we al hadden. Maar het voelde daar, in die studio, op die plek, met Kevin, al vanaf dag één precies zoals het zou moeten zijn. Terug in onze Airbnb besloten we samen dat we het zo gingen doen.”

Alex: “Voor dit album draaien wel meer dingen om het juiste gevoel. Wat betekent het voor ons om in deze tijd een plaat te maken? We zijn een jaar of tien geleden begonnen met deze band, we staan er nu heel anders in dan toen. Kevin is de man die ons laat nadenken. Hoe laten we de emoties spreken die onze keuzes voor het album bepaald hebben. Hij kent ons al heel lang.”

Martin: “En hij begrijpt in welke levensfase wij zitten, hij kent al die emoties die daarbij horen al. Hij is net wat ouder dan wij. De mijlpalen die wij nu bereiken heeft hij al gehad. Vóór de opnames heb ik met hem een paar liedjes opgenomen en goede gesprekken gehad. We hadden elkaar ook al een tijdje niet gezien. Daarna opperde ik bij de band om met hem samen te werken.”

Alex: “Hij was zo ook echt een onderdeel van de band, dat werkt anders dan wanneer je een derde partij inhuurt die het gewoon als het zoveelste project ziet. Dat kan natuurlijk ook werken, maar zo konden we bijna een heel jaar intensief samenwerken”.

Ouder worden
Die emotionele keuzes komen naar voren in de productie en zeker in de teksten. Martin: “De rest van de band hoort ook gewoon wat ik zing. Ik wilde echt iets betekenisvols meegeven aan dit album. We worden allemaal een jaartje ouder en we praten veel over wat dat voor ons betekent. Ik denk dat je dat wel terughoort in de arrangementen, de productie en de teksten.”

Alex: “Bij de opnames hebben we door al die gesprekken ook veel bewuster rekening gehouden met de inhoud van de nummers, het zit veel meer verweven in de muziek. Zoals lichaam en geest één zijn, zo is de muziek één met de inhoud van de teksten. Het beïnvloedt elkaar evenredig.”.

We schamen ons een beetje dat we deze vraag echt stellen, maar toch doen we het: wat was the main thing dat ze uit elke opnamedag wilde halen? Tot onze opluchting is de formulering net wat specifieker dan wat ze tot nu toe gewend zijn en geven ze graag antwoord. Martin: “Door Kevin dachten we elke dag na over wat we wilden zeggen. Wat wil je zeggen met dát akkoord op je gitaar, met díe melodie? Zit er een idee achter en zo ja: wat is het en is dat wat je wilt zeggen?”

Alex: “Door dat micromanagen werd het grote plaatje ook ingekleurd, elke stap die we namen had een doel. Dus dat was the main thing elke dag, nadenken over waarom je doet wat je doet.”

Martin: “Gisteren hadden we het er nog over dat veel liedjes op het album gaan over stilstaan bij wat je met je leven aan het doen bent. Ik heb nu een heel ander leven dan toen we net begonnen hiermee op mijn 22ste. Is dit wat ik blijf doen? Zodra je kinderen hebt denk je vaker na over zulke dingen.”

Alex: “Tegelijk lees je over het einde van de wereld door klimaatverandering of oorlog en stel je jezelf de vraag of het maken van een album wel het beste is wat je kunt doen. We hopen ook dat mensen de boodschap oppikken en zich elke dag even afvragen wat the main thing is. Ondertussen heeft Martin al bedacht dat het voorbeeld dat hij nu voor zijn kinderen stelt het goede is.”

Martin: “Ik wil niet dat ze iemand zien die een of andere saaie baan heeft omdat dat nu eenmaal moet. We hebben enorm geluk gehad dat we dit leven kunnen leven, niemand heeft ons gedwongen, dus we kunnen er dan maar net zo goed mee doorgaan.”

Melancholie?
Die existentiële twijfel hoor je in het eerdere werk van Real Estate ook terug. Het geeft de muziek die melancholische lading, die tevoorschijn komt als je de op het eerste gehoor prettig onbezorgde liedjes al een beetje kent. Hoe kunnen ze dat spanningsveld nog voeden als de twijfel weg is? Alex: “Dat kan makkelijk!”

Martin: “Onze muziek klinkt in eerste instantie inderdaad zonnig, met leuke melodietjes die prettige gevoelens oproepen. Toch proberen we er wel een bepaalde emotionele diepte aan mee te geven en we hopen dat die uiteindelijk ook de luisteraar bereikt. Ik weet niet of melancholie het juiste woord is. Het is eerder een zoektocht of een verlangen dat uit de muziek spreekt. Iedereen mag er natuurlijk alles in horen wat ze willen. Het jezelf afvragen waar je staat zat er altijd wel in.”

Alex: “We staan nu aan het begin van een nieuw tijdperk met de band. Een nieuw decennium, nieuwe bezetting, nieuw album, nieuwe samenwerkingen. Je kunt de toekomst niet voorspellen, maar ik denk dat we er nog een decennium aan gaan plakken.”

Even terug naar die prettig onbezorgde en zonnige sound. Je wilt er meteen opnieuw naar luisteren. Dat is iets waar Real Estate bewust naar streeft. Beginnen ze daar elke opname mee of destilleren ze dat achteraf? Martin: “Als we een album opnemen, proberen we er altijd een geheel van te maken. Uiteindelijk eindigden we voor The Main Thing met bijna twintig tracks, daar maken we dan een selectie van. Ik houd er niet van als een album eindeloos doorgaat.”

Alex: “Het zit hem ook in de details, iedere keer kan je iets anders opvallen. De teksten kunnen een nummer een hele andere lading geven als je daar voor het eerst goed naar luistert.”

We bespreken als treffend voorbeeld Crime, van het derde album Atlas. De intro is mierzoet en stralend en dan de eerste woorden: ‘Toss and turn all night / don’t know how to make things right / crippling anxiety.’

Alex: “Dat is de dualiteit ervan inderdaad.”

Martin: “Er zit een hoop verontrusting in onze muziek. Ik ben een ongerust mens. Maar dát liedje in het bijzonder is dan ook wel the anxiety song. Een heel mooi liedje en in het refrein zing ik: ‘I don’t wanna die.’ Het is op zijn minst intrigerend.”

Ligt die verontrusting op het nieuwe album meer of minder op de voorgrond? Alex: “We treden het nu met open blik tegemoet. We hebben meer antwoorden. Voorheen waren we die angsten aan het bevragen en ontdekken, nu doen we er echt iets mee.”

Iets anders dat bij het repertoire van Real Estate hoort, zijn de intrigerende videoclips van de band. Martin: “Vaak werken we daarbij met dezelfde mensen en hebben we ook inbreng, maar het echte werk wordt door hen gedaan.”

Alex: “Ja, laat daar geen misverstand over bestaan.”

Martin: “Als we zeggen dat we trots zijn op het resultaat, is dat omdat we er ons verbonden mee voelen, niet vanwege het werk wat wij er aan gehad hebben.”

Wat vinden de twee van videoclips als medium? Welke functie hebben ze tegenwoordig? Martin: “Het is minder relevant dan vroeger. Je hebt wel iets om op het internet te zetten dat iets om het lijf heeft. En het blijft een stukje van het beeld dat je als band uitdraagt.”

Alex: “Een goede clip past bij het nummer en het vangt de aandacht. En het is leuk om een soort mini-film te maken.”

Martin: “Dat is zeker leuk! Je krijgt de kans om samen te werken met interessante artiesten in dat vak. We houden ervan om er iets interessants mee te doen. Voor Stained Glass (van het album In Mind, red.) hebben we een soort interactieve kleurplaat gemaakt als videoclip, die staat nog online.”

Over andere vormen van kunst gesproken: wie kwam op het idee van de wijn? Alex: “Dat was het idee van iemand die we kennen met geërfde wijnboerderij in Californië. Hij vond dat wel leuk maar hij vond het nog leuker om daar concerten te houden. Na een paar keer daar spelen werden we vrienden. Hij vond: bij goede muziek hoort goede wijn.”

Martin: “Uiteindelijk hebben we met zijn allen al zijn wijnen geproefd om een goede mix samen te stellen. Tijdens het proeven draaiden we onze muziek en de muziek die ons geïnspireerd heeft. Het was een heel leuk project. Een andere vriend van ons heeft het etiket ontworpen.”