NEW MUSIC (week 31): o.a. cousins, Destruction Unit, Childhood en AUTOBAHN

cousins – Body

De albumhoes van de nieuwe plaat van cousins, ‘The Halls Of Wickwire’ genaamd, laat veel aan de verbeelding over. Het doet enerzijds denken aan de uitnodiging voor de verjaardag van je tante, maar anderzijds portretteert het een luguberheid van jewelste. Een albumhoes zegt natuurlijk niet altijd evenveel over de stijl van het album zelf, maar in het geval van cousins sluiten beide mooi op elkaar aan.

Zo ook de nieuwe single Body. Je zou de single het beste kunnen personificeren als die dikke oom in je verre familie waar je vroeger graag bij op schoot zat maar nu je een rationeel denkvermogen gekweekt hebt je je toch afvraagt hoe onschuldig dat allemaal was. Afijn, alle metaforen daargelaten: Body is een onwijs lekker nummer met een heerlijk vies vuig randje. Cousins. Onthoud die naam.

Het nieuwe album ‘The Halls Of Wickwire’ is inmiddels uit via Hand Drawn Dracula.
Dion van Leeuwen

 

RA – These Days

Donkere en stuwende post-punk uit Malmö, Zweden. Een betere en meer dwingende eerste demo hadden de vijf bandleden hoogstwaarschijnlijk niet kunnen maken. Dompel jezelf onder in de wereld van zwarte kleren dragende dudes uit de jaren tachtig met These Days.

Wanneer een band een sound van een bepaald tijdperk oppakt en daar weinig cruciale elementen in veranderd moet je van goede huize komen om niet als een goedkope ripoff te klinken. RA neemt het risico, met succes. These Days aarzelt niet en knalt er vrijwel meteen snoeihard, fel en stuwend in. De zang heeft de juiste snerende ondertoon te pakken om het geheel af te maken.

Tussendoor wordt twee keer heel even gas terug genomen. Niet dat het echt nodig was om het geheel interessant te houden, maar de kleine stukken die wat rustiger zijn maken het contrast met de rest van de track alleen maar groter. Resultaat: nog meer effect wanneer de shit ook echt áán is. Pure cafeïne voor je oren!
Wessel van Hulssen

 

Running – Totally Fired

Het chaotisch maar heerlijk harde album ‘Vaguely Ethnic’ van Running vorig jaar was al een pareltje. Niet voor niks zag John Dwyer (oa. Thee Oh Sees) er genoeg potentie in om de plaat op zijn eigen Castle Face Records uit te brengen. Dat ze bij medemuzikanten in de smaak vallen lijkt zeker, want deze nieuwe 7” is uitgebracht door God? Records waar Ty Segall de scepter zwaait.

Hoe Totally Fired dan klinkt? Denk aan Metz, Eagulls, Big Ups, maar dan minder clean, want bedolven onder een lading fuzz en noise levert het een eindresultaat op dat veel meer schuurt dan bij die bands. De onverstaanbare schreeuwzang  vecht om voorrang met de voortdenderende bas en repetitieve gitaarpartijen, terwijl de onderliggende simpele melodie de kracht en energie van de band overbrengt. Aan het eind gaan de remmen nog even los, met korte atonale noise-erupties die nog meer vreemde onrust toevoegen aan Totally Fired. Hopelijk zijn deze heerlijk ontspoorde Amerikanen snel terug met meer nieuw werk.
Wymer Praamstra

 

Childhood – As I Am

As I Am is alweer het vierde nummer dat we te horen krijgen van ‘Lacuna’, het aankomende debuutalbum van Childhood. In een gelijke stijl van de vorige singles voelt dit net nummer  aan als het midden van de zomer: warm, kalm en zweverig.

Dit Engelse indiepop-viertal maakt heerlijk vrolijke shoegazey poprock die je een minuut of drie mee weet te tillen uit de hitte en meeneemt met hun dromerige gitaren en synthesizers en de hypnotiserende stem van frontman Leo Dobsen. Met As I Am  weet de band het hoofd lekker koel te houden en blijven ze redelijk rustig en af en toe is dat toch ook best wel fijn.

Midden augustus kan het eerste album ‘Lacuna’ in de volledigheid beluisterd worden, tot die tijd kunnen we nog lekker weg dromen met deze zwoele zomersingle.
Olaf Slootweg

 

Pulled Apart By Horses – Lizard Baby

1 september komen de vier Britten van Pulled Apart By Horses met derde album ‘Blood’. Na Hot Squash is Lizard Baby daar het tweede voorproefje van. Nu er meer dan één nieuwe song onze oren bereikt heeft kunnen we nu wel zeggen dat ‘Blood’, als alles even mee zit, het niveau van de vorige plaat minimaal gaat halen. Want ook Lizard Baby knalt er weer goed in.

En dat is niks nieuws onder de zon. Met name sinds tweede plaat ‘Tough Love’ is Pulled Apart By Horses de nummer één band voor harde, vuige maar toch behapbare rocksongs. Het is hard, het klinkt wat viezig, het oer-gevoel van rock zit er altijd in. En dat alles zo verpakken dat ook je vader die vroeger ook naar gitaarmuziek luisterde er ook hard op gaat. Pulled Apart By Horses vinkt alle vakjes met overgave af.

Lizard Baby is in opzet redelijk rechttoe rechtaan en heeft niet het gekke ritmepatroon van Hot Squash, en is daarmee een van de meer overzichtelijke songs van de band. Is het daarmee minder goed. Echt niet. Ook nu ben ik weer goed aan het headbangen tijdens te luisteren. Het is dit instinct wat de band steeds maar blijft triggeren.
Wessel van Hulssen

 

Sex Hands – Pivot

Soms is een videoclip toffer dan het nummer. In dit geval is dat ook zeker van toepassing. Uitpuilende ogen, immens veel tandvlees en beelden die gemaakt zijn door mini-mensen die de kunst van het krassen met een kleurpotlood goed onder de knie hebben. Het is een opsomming van een typische vrijdagavond in het dorp. Good job!

Clips hoeven er niet allemaal gelikt uit te zien. De jongens met sekshandjes amuseren zich wel degelijk in hun persoonlijke bubbel. En daar gaat het bij tijd en wijle ook om. In je eigen bubbel zitten en muziek maken waar alleen jij van houdt. Pivot klinkt inspiratieloos, is relatief kort en voelt als een stiefbroertje waar je geen klik mee hebt, maar alsnog Rummikub mee speelt op een saaie, regenachtige zondag. But maybe that’s a good thing? Het debuutalbum, ‘Pleh’, komt op 28 juli bij Faux Discx Records uit, dus download het dan met je smerige sekshandjes. Of niet.
Giordano Mellin

 

Destruction Unit – Dust

Adult Swim (een Amerikaans comedy-kanaal) brengt deze zomer met hun ‘Adult Swim Singles’ zestien gratis singles uit, van de meest uiteenlopende artiesten. Dust, single nummer drie, is verzorgd door Destruction Unit uit Arizona. Je kent ze misschien wel van het album ‘Deep Trip’, een te gekke psych-punk plaat die vorig jaar uitkwam.

De bandnaam verraadt het al een beetje: we hebben hier te maken met een partij onvervalste herrie. Herrie als in een geflipte hybride van punk en psychedelische rock, met een gezonde dosis kraut. Dust is misschien wel het beste nummer wat Destruction Unit gemaakt heeft. De repeterende ritmesectie geeft carte blanche aan de diverse gitaarpartijen, vervormd door een imposant aantal effecten. Dust gaat liefhebbers van noise, psych en punk ongetwijfeld van het nodige luisterplezier voorzien. Herrie? Absoluut, maar net zo catchy als een zomerhit. Een zomerhit met héél veel roestplekken en scherpe randjes.
Julian Klaassen

 

Literature – The English Soft Hearts

Literature komt uit Philadelphia. Daar waar Will Smith basketbal speelde en veelal door zijn moeder in elkaar geslagen werd omdat hij vrouwen te veel respecteerde én er nog nooit een Parental Advisory-sticker op één van zijn albums geplakt werd.

De jongens van Literature hebben in 2012 al furore gemaakt met hun debuutalbum ‘Arab Spring’. En zijn nu terug met The English Soft Hearts, de perfecte single voor je nu al memorabele zomer. Verwerk the Smiths en the Crookes in een kookpan en dit is het resultaat. ‘Timing is all that matters’, en mede daarom komen de jongens na twee jaar met hun opvolger. God, wat ben ik benieuwd naar het tweede album van deze briljante gasten. Het album ‘Chorus’ verschijnt op 19 augustus bij Slumberland Records. Simply amazing!
Giordano Mellin

 

AUTOBAHN – Unhinged

Je wil met je bandnaam eigenlijk al zo’n dusdanig schreeuwerige indruk maken dat mensen bang zijn om naar de muziek van jou en je maten te luisteren. Men neemt een willekeurig Duits woord, typt deze in hoofdletters en klaar ben je. Een vijfkoppige band uit Leeds genaamd AUTOBAHN heeft deze instructies overduidelijk opgevolgd.

Deze splinternieuwe post-punk groep toerde al een tijdje met Eagulls, maar is nu zelf ook lekker aan de slag. De track Unhinged, afkomstig van hun laatste EP ‘Autobahn 2’, kickt er gelijk in met een overweldigende gitaarriff waarvan je gelijk in headbang-modus gaat. Op het eerste gezicht lijkt Autobahn een band uit velen, die nog veel ontwikkeling nodig heeft op het gebied van originaliteit en al helemaal verstaanbaarheid. Na een paar luisterbeurten kom je echter tot de conclusie dat Autobahn toch een eigen herkenbaar geluid neer te zetten met hun agressieve gitaren en harde baslijn. Unhinged is een snel, lekker nummer dat je woede-aanval als sneeuw voor de zon doet verdwijnen, en als je je al zonnig voelde, je misschien het gevoel krijgt dat je toch maar een ruige baard moet laten staan en je kleren niet meer moet wassen.
Jente Lammerts