Met Punk Drunk & Trembling luidt Wild Beasts de slotronde in
21 oktober 2017
Ze hadden alles kunnen uitbrengen, maar de schaduw van het vertrek blijft een gegeven waaraan geen enkele single ontsnapt. Nog even en Wild Beasts is er na vijf platen niet meer. Punk Drunk And Trembling is niet de mededeling zelf en lijkt ook geen commentaar daarop, hoewel aan een zin als ‘Why speak, why dry the tongue, what’s done is done’, met het afscheid in het achterhoofd natuurlijk wat meer zwaartekracht plakt.
End Come Too Soon, kondigde dit einde zich al aan in het laatste nummer van Wild Beasts’ derde plaat, het uitstekende Smother (2011). Maar komt dat einde ook écht te snel? Na de nuanceloze houthakkersplaat Boy King denkt ondergetekende daar het zijne van. Punk Drunk And Trembling laat zich dan ook beluisteren als weinig meer of minder dan een nagedachte van diezelfde sloptlaat: houten swing, man-mechanisme beweging, dronkenschap, spijt, berusting.
Hoe het ook zij, het nummer gaat de kar trekken van een EP met twee andere outtakes. De tafel van Boy King wordt schoongeveegd en op de hoes die op de restjes wordt geplakt lijkt de koning zowaar een beetje te huilen. Och wee. Verder zijn er maar weinig woorden aan vuil te maken: de slotronde is begonnen.