Met Insularism bewijst Kullnes dat het best kan lonen om door de stoffige hoekjes van het internet te speuren
28 september 2021
Er komt te veel muziek uit en dat is stom. Waarom zou dat in godsnaam iets slechts zijn, hoor ik je denken. Nou: met de gigantische, onmogelijk bij te houden stroom aan nieuwe muziek die iedere dag het wereldwijde web opgeladen wordt, zul je ongetwijfeld dingen missen. Wie weet bestaat jouw perfecte band wel en heeft deze toevallig een paar maanden geleden een album uitgebracht, dat zo goed is dat je drie weken ongecontroleerd blijft huilen nadat je het hebt gehoord.
Kullnes voelt als zo’n band. Het is het zijproject van James Mickel, een twintigjarige Schot die al een aantal jaar bezig is. Helaas is het hem vooralsnog nog niet gelukt het grote publiek te vinden, wat te zien is aan zijn Spotifypagina, waarop het aantal keer dat zijn nummers gestreamd zijn steevast met ‘<1000’ wordt aangeduid. Maar dat is ontzettend jammer, want zijn nieuwste plaat Insularism is een kolos van een album.
In de tiende versnelling
In een tiental noisy rocknummers zet Kullnes een geluid uiteen dat zo volwassen klinkt dat net net zo goed van een doorgewinterde artiest met honderdduizenden streams had kunnen komen. Elk nummer klinkt als een micro-universum, dat zichzelf met de luidst mogelijke klap opblaast. Absoluut hoogtepunt is de voorlaatste track Talk About, dat mellow voortkabbelt tot het zich halverwege in de tiende versnelling stort en de stratosfeer in lanceert. Over de manische gitaar is Mickels stem, eveneens manisch, nog net te horen. Het is het meest intense moment op een album, dat eigenlijk uit een en al intense momenten bestaat.
Dat Kullnes het grote publiek nog niet heeft bereikt, is ontzettend spijtig. Nu is alle hoop nog niet verloren: het internet heeft nog wel eens de neiging obscure muziek, zelfs als die al langer uit is, naar de oppervlakte te brengen en het podium te bieden die het verdient. Eigenlijk kan ik niks anders zeggen dan: ga dit absoluut luisteren! Het bewijst weer dat door de donkere, stoffige hoeken van Spotify (of beter zelfs: Bandcamp) te struinen, er meer dan genoeg parels te vinden zijn die ernaar smachten ontdekt te worden.
Meer Kullnes? Check zijn Bandcamp!