New Music

Magdalena Bay gooit de halve popgeschiedenis in de blender op Mercurial World


21 oktober 2021

We leven in een tijd van poptimisme, oftewel pop-optimisme. De tijd dat de indie-scene zich als een snob boven de toegankelijkheid van de popmuziek zette lijkt achter ons te liggen. Steeds vaker durven artiesten in het alternatieve circuit ook te kijken naar dat wat vroeger als ‘te populair’ werd gezien.

Zie bijvoorbeeld de uitstekende plaat Jubilee van Japanese Breakfast, die invloeden van eighties synthpop mixt met indie-elementen. Alternatieve artiesten zijn niet meer bang zo nu en dan eens een dikke hook te schrijven en dat is maar beter ook, want het leidt tot een hele hoop lekkere muziek.

Een goedgevulde platenkast
Magdalena Bay weet daar wel raad mee en haalt zijn inspiratie uit dikke pop. Niet enkel uit de jaren tachtig maar ook de jaren negentig, zeventig en tweeduizend. Voor hun debuutalbum hebben Mica Tenenbaum en Matthew Lewin een goedgevulde platenkast gedestilleerd tot een popalbum van een minuut of 45. De diversiteit binnen de veertien nummers is behoorlijk indrukwekkend. Zin in disco? Luister eens naar Hysterical Us. Meer een fan van house? Chaeri is het nummer voor jou. Wil je wat stevigers? Noisepopbanger You Lose is veruit het hardste nummer op de plaat, zonder de connectie met de rest te verliezen. Ondanks zijn indrukwekkende diversiteit is Mercurial World behoorlijk constant.

Het duo dacht leuk te zijn door het laatste nummer The Beginning te noemen en dit perfect over te laten vloeien in het eerste nummer dat, inderdaad, The End heet. Maar eigenlijk maakt het helemaal niet uit waar je begint in het album. De nummers lopen zo lekker in elkaar over dat het soms voelt alsof je naar een dj-mix aan het luisteren bent. Daarbij helpt het natuurlijk ook dat alle nummers ontzettend strak geproduceerd zijn. Elke kleine bas- of synthlijn krijgt de ruimte en dit zorgt voor een ontzettend rijk geluid. Als deze resultaten altijd zo onweerstaanbaar zijn mogen artiesten van ons best wel wat vaker de mosterd halen bij de popmuziek van het verleden.