INTERVIEW: YAK

Eens in de zoveel tijd krijg je een band voor je kiezen die je met een paar songs compleet weet te overdonderen. Dat hadden wij op de redactie met de eerste singles en de EP ‘Plastic People’ die de band YAK uit het Britse Wolverhampton dit voorjaar uitbracht. We gingen dus maar eens kennis maken met de drie, die op Best Kept Secret hun eerste show op het Europese vasteland speelden.

Er heerst een uitgelaten stemming aan het tafeltje waar The Daily Indie kennismaakt met  Oli Burslem, Andy Jones en Elliot Rawson. Voor hun eerste show buiten de UK hebben de jongens een hele aanhang meegenomen. En zoals dat gaat bij bands die voor de eerste keer toeren, wordt het maximale eruit gehaald. “We kamperen hier”, zegt Jones. “We glamperen: glamorous kamperen. Het leek overbodig om een hotel te boeken. We zijn hier nu, dan kunnen we net zo goed van het festival genieten en er een beetje een vakantie van maken.” “We maken ons voornamelijk zorgen over of we genoeg verdienen om de benzine van onze gare Ford Transit te betalen”, voegt Rawson toe. “Daar hebben we inmiddels heel de UK in rondgereden. Oli rijdt, Andy boekt de hotels en ik doe de merch. Er was nu wel iets meer druk. Je kan niet even zeggen: ‘sorry, we halen het niet’. We worden professioneel, haha! Over een paar shows wordt het vast normaal om allemaal een eigen tourbus en hotelkamer te hebben, maar daar zijn we nog niet.”

Weird mix
Dat mag verfrissend onbezonnen klinken, maar YAK is echt op de goede weg. De band bestaat pas anderhalf jaar, maar staat sinds de eerste show voor een groeiend publiek. De dag voor BSK stond YAK zelfs op het British Summer Time festival in Hyde Park, tussen The Strokes, Beck, Future Island en Temples. Waarom het na jaren spelen in andere bands nu ineens aan lijkt te slaan, begrijpt frontman en spraakwaterval Burslem zelf ook niet helemaal: “We denken er niet bij na, we spelen gewoon de muziek die we tof vinden en altijd al speelden. Om een of andere reden lijken mensen het nu te snappen. Het wordt fantastisch ontvangen, achteraf komen mensen van vijftig naar ons toe, maar ook van achttien. Een weird mix of people lijkt ons leuk te vinden.”

 

Die weird mix of people komt wellicht af op de weird mix of songs die YAK tot nu toe uitbracht. Single Smile is bijvoorbeeld een occult aandoende track die zo op een plaat van Nick Cave had kunnen staan, maar de band covert net zo makkelijk Karen Daltons folkballad Something On Your Mind uit 1971, die staat op de b-side van de explosieve single Hungry Heart. “Hungry Heart is nogal direct, we wilden voor de b-side iets heel anders doen’”, vertelt Burslem. “Het is interessant als er wat te raden over blijft voor je luisteraars. Als je onverwachte dingen doet, geeft dat je meer ruimte. We zagen gisteren Beck. In tien minuten ging hij van country naar ballad naar rap. Als iemand anders dat zou doen, is het verschrikkelijk, maar het is Beck en dat is wat hij doet. Dat willen wij ook. Aan de andere kant, er zit wel een soort lijn in, toch? We zouden niet ineens een reggaesong maken. Hoewel, na dit weekend…”

Bandjestraject
Het is duidelijk dat YAK zichzelf niet graag in een hokje plaatst. En ze doen al helemaal niet aan verafgoding van muzikale voorbeelden. “Begrijp me niet verkeerd”, zegt Burslem. “Ik hou zielsveel van muziek. Niks anders kunnen doen dan muziek maken, dat maakt een band goed voor mij. Dat je je hele bestaan in twijfel trekt als je ernaar luistert, is een geweldig gevoel. Maar als je altijd maar kijkt naar wat andere bands doen of hebben gedaan, komt er niets uit jezelf. Dat bedoel ik als ik zeg dat andere bands ons niet interesseren. Als je altijd maar respect hebt voor anderen, zit je er een beetje bij, niks te doen.”

Maar er zit weldegelijk enige bescheidenheid bij YAK. De band realiseert zich dat de snelheid waarmee het bandjestraject wordt afgelegd, inclusief hysterische NME-hype, weinig bands gegeven is: “We moeten ons zeker nog bewijzen”, zegt Jones. “Iedere show denk ik weer: staan wij hier met een goede reden of is het gewoon toeval? Maar we hebben deze kans gekregen en die moeten we grijpen. Hoeveel bands zouden dit niet willen? Spelen, gratis eten, gratis drank… We genieten er oprecht van.” “We hebben ook geluk met onze producers”, zegt Burslem. “We krijgen vrij spel. We kunnen een plaat vol experimentele noise maken als we dat zouden willen. Het draait alleen om ons drie en het maken van een goede of een slechte plaat. Het ligt in onze handen.” In juli begon YAK met de opnames van een volledig album: “We gaan proberen het beste eruit te halen. Go in there, press play and fuck knows what will happen!”