INTERVIEW: Weird Dreams

De Londense band surft op haar debuutplaat ‘Choreography‘ op een muzikale golf, waarbij de Beach Boys, mid-jaren zestig Beatles en jaren ’80-bands als The Smiths en XTC in het kielzog zitten. Begin februari kwam het liedje ‘666.66’ op de radar van The Daily Indie en begin april bracht de band haar wonderschone debuut uit. Begin mei werd de band ineens bevestigd als de laatste naam van het festival Le Guess Who? in Utrecht. En dat kwam goed uit voor een interview!

Een tour in Engeland en Europa gaat de band goed af volgens zanger Doran Edwards: “Het gaat uitstekend tot nu toe! Het is onze eerste tour als headiner, dus we zijn helemaal overweldigd door het feit dat al die mensen naar onze shows komen en onze nummers mee kunnen zingen. Dat is wel echt te gek.” De reacties op het album ‘Choreography’ zijn tot nu dan ook erg goed: “We hadden eigenlijk niet op betere reacties durven hopen. Maar vanwege mijn obsessieve karakter ben ik alweer helemaal bezig met het schrijven van de tweede plaat.”

Voor de lezers die nog nooit van Weird Dreams gehoord hebben, hoe begon het allemaal? “De band begon op het moment dat Graig (drummer) en ik elkaar leerde kennen en muziek uit gingen wisselen toen wij zelf tof vonden. Al snel bleek dat we bijna dezelfde muzikale smaak hadden. Kort daarop schreef ik het nummer ‘Hurt So Bad’ en die hebben we toen gejamd als duo, maar we waren muzikaal nogal erg uit vorm en het klonk echt verschrikkelijk! Maar we bleven repeteren, schreven nog drie nummers voor een eerste EP en namen het vervolgens op. Sindsdien zijn we zo productief mogelijk gebleven en blijven we schrijven en opnemen.”

In de muziek van de band zijn veel verschillende invloeden te horen. Van Ariel Pink’s Haunted Graffiti tot en met The Feelies. Maar wat zijn nou de invloeden van de band zelf? “Dat begon vooral met The Beach Boys, The Tammy’s en T-Rex, maar sindsdien is het met veel andere invloeden samengesmolten in een soort eigen mengelmoes. Ik word geïnspireerd door een hoop verschillende dingen, zoals motieven of sub-genres, in plaats van een geheel genre. Ik hou ervan om kleine dingen van verschillende plekken te pakken en die uit hun context te halen. Op een manier zoals Jim Jarmusch (regisseur Ghost Dog, Dead Man, Coffee and Cigarettes) dat in zijn films doet eigenlijk.”

David Lynch
Weird Dreams wordt omgeven en beïnvloedt door films. Edwards wordt dan ook heel erg geïnspireerd door David Lynch: “De manier waarop Lynch werkt heeft mijn werk geïnspireerd en mijn leven veranderd. Ik las het boek ‘Lynch On Lynch’, waar hij schrijft over zijn idealen en motivaties, en dat heeft mijn leven op de kop gezet. Ik had bijvoorbeeld altijd honderden ideeën voor nummers liggen omdat ik het moeilijk vond om lang met één project bezig te zijn. Nadat ik het boek heb gelezen leek alles op zijn plek te vallen en werkte ik anders en beter. Los van het feit dat hij een soort afstandelijke mentor was, haal ik ook veel uit zijn droom-achtige films. Maar ook zijn nadruk op het perfectioneren van elk klein element in een groter geheel vind ik fascinerend. Dat is ook iets waar ik zelf heel erg op ben gaan letten. Als je bijvoorbeeld naar het artwork van een album kijkt, dan moet je in die wereld kunnen kijken. Het zou de nummers een visuele plek moeten geven als het ware.”

Dit jaar staan er voor Weird Dreams nogal wat leuke dingen op de planning: “Ik kijk er heel erg naar uit om meer shows in Europa te spelen, en natuurlijk op het festivalseizoen. Maar ook onze 7”-plaat die we met Girls Names op Tough Love Records en Slumberland Records gaan uitbrengen. O ja, hoe de band de wereld gaat veroveren? “Total fucking chaos!”