Interview: the world is completely fucked en Ron Gallo gaat daar iets aan doen

London Calling Festival
26 & 27 mei

 

17.00 in Amsterdam, 11.00 in Cambridge, Massachusetts. Ron Gallo, een kersverse enfant terrible in de garagerockscene, is net wakker, de avond na zijn eerste show met Hurray For The Riff Raff. Monter praat de voormalige Toy Soldier over zijn idealen en de motieven achter Heavy Meta, een plaat met een gitzwart wereldbeeld.

Lekker geslapen, Ron?
“Ja, ik heb niet eens wakker gelegen vannacht, which was nice. Met al dat touren ga je vanzelf dag voor dag leven, en ik merk dat ik beter slaap als ik niet denk aan alles wat er momenteel gebeurt in de wereld.”

“The world is completely fucked” is je levensmotto.
“Het zijn interessante tijden. Statistisch gezien is de wereld misschien vrediger dan het ooit geweest is, maar dankzij het internet is er een soort massahysterie ontstaan en lijkt de wereld voortdurend in te storten. Ik ben persoonlijk iets hoopvoller dan dat.”

De plaat, Heavy Meta, lijkt gemaakt te zijn voor deze roerige tijden, maar je schreef ‘m al veel langer geleden.
“Zo’n drie jaar geleden inderdaad. Toen ik de plaat schreef was ik behoorlijk outwardly angry op de mensheid en de staat van de wereld. Nu realiseer ik me dat je daar ook niet veel mee opschiet en dat verandering veel makkelijker tot stand komt als je een beetje mededogen hebt voor je medemens, als je begrijpt waar men vandaan komt en als je beseft dat niemand tot op het bot kwaadaardig is.”

 

“We stoppen zo veel energie in het benoemen van problemen dat we vergeten dat we zélf een persoonlijke verantwoordelijkheid dragen en zélf iets kunnen bijdragen.”

 

Is het dan niet gek deze songs nog steeds live te spelen?
“Nee. Op het podium keer ik, vreemd genoeg, terug naar wie ik drie jaar geleden was. En daarbij: men heeft nog steeds een beetje rattling up nodig. Dit is wat mensen nu moeten horen, dus ik denk dat het nog steeds relevant is om deze songs te spelen.”

Komen fans wel eens naar je toe na shows, voor discussies?
“Yeah, dat gebeurt wel eens, maar vaker nog krijg ik mailtjes: ‘hey, this really got me thinking. What do you think about this? What do you mean by this?’ Dat soort dingen. Ik vind het geweldig om zo’n dialoog te kunnen voeren, dat totale vreemden zich zo kunnen openbaren. Ik geloof ook niet in een muur tussen artiest en publiek. We’re all in this together, we zijn allemaal mensen en ik heb simpelweg het geluk dat ik dit voor anderen mag spelen.”

Je zingt op All The Punks Are Domesticated dat muzikanten tegenwoordig niets meer te zeggen hebben. Is dat nog steeds zo?
“Het gebeurt wel meer nu. Met dit politieke klimaat worden mensen langzaamaan wakker, maar waar waren ze eerst? Mensen, en ook artiesten, zijn zo zelfingenomen. Ze zingen enkel over zichzelf. Ik vind dat problematisch, want er is altijd kwaad in de wereld en er is altijd ruimte voor verbetering. Gebruik je platform, gebruik je stem voor verandering. Don’t wait until it’s too late!”

 

 

Zijn we te veel met hypes bezig?
“Ja, we geven vaak één ding heel veel aandacht en komen dan niet tot de bron van het probleem. Hoezeer Trump ook een bedreiging is voor de wereld, het zijn de mensen die hem gekozen hebben. Het zijn de mensen die het échte probleem zijn. We stoppen zo veel energie in het benoemen van problemen dat we vergeten dat we zélf een persoonlijke verantwoordelijkheid dragen en zélf iets kunnen bijdragen. In plaats daarvan is het voornamelijk een hoop ruis op Facebook: ‘oh, I hate Trump, Trump’s the worst, evil, evil, evil, evil’’ – dat soort dingen. Dat creëert juist meer en meer tegenstellingen in een tijd waarin we vooral samen moeten werken.”

Zijn er muzikanten die hun stem wel goed gebruiken, en die je daarom bewondert?
“De band waar we mee op tour waren, Hurray For The Riff Raff. Alynda Segarra (zangeres, red.) heeft zo’n ongelofelijke stem en een boodschap – power to the people! – waarin ik mij alleen maar bij kan aansluiten. Het commentaar dat Father John Misty nu op de wereld levert vind ik ook geweldig. Hoewel hij soms wat hardnekkig te werk gaat, denk ik dat hij en ik allebei in hetzelfde gevecht verwikkeld zijn. We houden onze generatie een spiegel voor.”

WEBSITE LONDON CALLING | FACEBOOK-EVENT