INTERVIEW: Suuns

Twee jaar op rij staat de Canadese band SUUNS op Le Guess Who?. Geheel terecht nadat ze in 2011 Tivoli Oudegracht vele mensen raakten met hun donkere, noisy geluid. BBC omschreef de muziek van Suuns als: ‘A beguiling group that take wonderfully immersive, transfixing, repetitive electro elements and fuse them to quasi-stoner rock grooves and shoegaze atmospheres.’ Voilà: SUUNS in een notendop.

De band bestaat uit de vier heren Ben Shemie, Liam O’Neill, Max Henry en Joseph Yarmush. Wij spreken Ben (zanger & gitarist) en Max (bassist & toetsenist). In hun thuisstad maakten ze in 2010 hun debuutalbum ‘Zeroes QC’. Het allereerste optreden van SUUNS was in 2007 op een feestje in een loft. Een goede oefening, want een week later zouden ze spelen op het festival Pop Montreal. Max: “We speelden als eerste band op de avond, maar ik vond het wel goed gaan. Het was de eerste keer dat ik basgitaar speelde en de eerste keer dat Ben zong.” Ben: “Maar onze verwachtingen vooraf waren ook niet erg hoog. Dus ging het best goed.”

Plassen
Nerveus zijn ze nog steeds wel eens. Vooral voor grote shows. Max: “Een beetje nervositeit is altijd goed.” Ben: “Ik moet dan altijd plassen, dat is een teken dat ik nerveus ben. Gelukkig gaat dat tijdens een optreden weer weg.” Ben gaat verder: “En wat betreft de ins en outs van optreden, hebben we vooraf wel bepaalde verwachtingen van een show. In Europa zijn die anders dan in Noord-Amerika. En van land tot land verschilt dat weer. Het publiek is ook overal anders. Soms zijn ze heel rustig aan het luisteren, soms heel enthousiast en dan weer agressief. Maar altijd op een positieve manier. Automatisch ga je publiek op bepaalde plekken wel generaliseren, maar daardoor is het ook allemaal beter te bevatten.”

Vorig jaar stond SUUNS ook al op Le Guess Who?. Ben: “Ja, toen speelden we op de andere locatie. Tivoli ehh… senior? Prachtige zaal. Dat was een goede show, één van de beste. En groot. Het publiek was super. Ik heb goede herinneringen aan dat optreden. We zijn goed bevriend met Bob (van Heur, mede-oprichter en programmeur van LGW? red.), we hebben enorm veel vertrouwen in hem.” Max: “Als Bob ons iets aanbiedt, dan weten we al dat het tof gaat worden.”

Du Futur
In maart komt het nieuwe album uit van SUUNS ‘Images Du Futur’. Voor de press-release hebben ze gekozen voor Edie’s Dream als eerste single.

Max: “Het artwork is erg mooi!”

Ben: “Het album klinkt nog steeds als SUUNS, er heeft qua stijl geen grote omslag plaatsgevonden of zo. We zijn niet drie maanden naar India geweest en teruggekomen in een heel andere trip. Verder is het album beter afgewerkt dan ons eerste album. We hadden meer tijd in de studio en daardoor meer tijd om kritisch te zijn. Ook zijn we nu meer ervaren en het album is diepzinniger. – it has all the stuff you love so much about us!” (lacht) “Het is nog steeds een SUUNS-album en heeft dat SUUNS trademark-geluid. We zijn al zo lang bezig met de ontwikkeling van dit album, dat het als een natuurlijke voortzetting van de band voelt. Daarom zien we inmiddels niet meer of we erg zijn veranderd. We zijn erg benieuwd hoe het album wordt ontvangen, of het voor het publiek als een verandering wordt ervaren of dat het in dezelfde lijn is als wat we al deden op ‘Zeroes QC’.”

Studentenprotesten
Tijdens het opnemen van het album waren er heftige studentenprotesten aan de gang in Montreal. Aanleiding hiervoor waren de kabinetsplannen van Quebec om het collegegeld van 2168 Canadese dollar (ruim 1600 euro) te verhogen naar 3793 Canadese dollar (bijna 3000 euro). Studenten gingen staken en op 18 mei deden er maar liefst 500.000 mensen mee aan de protesten. Pas op 5 september kondigde het kabinet aan om het collegegeld niet te verhogen en stopten studenten hun staking.

Ben noemde de periode van de opnames en de protesten ‘een klimaat van opwinding, hoop en frustratie’. Puur op muzikaal vlak hadden de protesten geen invloed, maar wel op de sfeer: “We praatten er de hele tijd over”, vertelt Ben. “Dit gebeurde allemaal rond de verkiezingen voor een nieuw kabinet. Op de verkiezingsdag gingen we ’s morgens eerst stemmen en dan de studio in. Het was fijn om in die periode thuis te zijn en niet op tour, zodat we dit mee konden maken”, vertelt Ben. Vooral Max is veel betrokken geweest bij de protesten. Hij liep mee met de protesten en voelde zich erg betrokken met de studenten. Uit de opmerkingen van Max blijkt dat hij er niet te veel over zal uitweiden, omdat hij er eeuwig over door kan blijven gaan. Kort legt hij uit wat de historie van de protesten zijn, maar dat alles inmiddels weer ‘cool’ is. Ben vertelt verder: “Het was heel indrukwekkend om mee te maken, heel krachtig, of je het er mee eens was of niet. Goed voor de democratie.”

Cd of vinyl?
Ben: “Vinyl! Natuurlijk vinyl. Wat is een cd? Over vijf jaar kennen we niet eens meer cd’s. Computers hebben vaak niet eens meer een cd-speler.” Maar, grapt Ben vervolgens: “Over tien à twaalf jaar wordt alles weer opnieuw uitgebracht op cd, omdat dat dan helemaal retro is.” Max knikt instemmend en tekent driftig verder.

Brian Eno
Op de vraag of er artiesten zijn waar ze graag nog eens mee willen samenwerken volgt een stilte. En nog meer stilte. Uiteindelijk antwoordt Ben: “In principe willen we met iedereen wel samenwerken, waarom niet. Maar we hebben geen specifieke artiest in gedachten. Misschien met iemand die ouder is, van een andere generatie, iemand die een heel andere techniek gebruikt dan wij. Dat zou zeker interessant zijn. Brian Eno bijvoorbeeld, maar wie zou daar nou níet mee samen willen werken?!”