INTERVIEW: Palma Violets

Ga er maar aan staan. Door het grootste muziekblad van Engeland op de cover worden gezet als “de belofte voor Engelse gitaarbands”. Het gebeurde Palma Violets toen ze hun eerste single uitbrachten. Het feit dat dat bij het prestigieuze Rough Trade was, spitste nog meer oren van muziekliefhebbers. De week na hun show op Eurosonic zijn bassist Chilli Jesson en drummer Will Doyle in Amsterdam, waar wij Will spreken.

Hoe was ES/NS voor jullie? Jullie zijn een band die voortvaren op de connectie met publiek, terwijl ES/NS vooral vol staat met pers en bobo’s.
“Eurosonic bleek voor een persfestival losser en bewegelijker te zijn dan we hadden verwacht, dus dat was alleen maar goed. Vera had daar ook een goede invloed op. De zaal is groot, maar wel zo opgezet dat er geen onzichtbare grens zit tussen de band en de fans. Backstage is het ook lekker knus, je hebt totaal niet het idee dat je straks een podium opgaat waar zoveel mensen voor kunnen staan.”

Die grote zalen zijn jullie inmiddels wel gewend, toch? Wanneer de NME je op de cover zet is het slechts een kwestie van tijd tot de zalen vol staan.
“Dat de clubs opeens vol staan is helemaal waar, maar het kan ook zo weer over zijn. In Engeland zoekt de pers constant naar de next big thing: Arctic Monkeys, The Vaccines, you name it. Nu hebben ze ons eruit gepikt. De impact is bij ons nog niet echt overgekomen, onze manager en platenlabel beschermen ons daar nogal in. Wat goed is, want er zijn in het verleden wel eens bands geweest die aan de aandacht bezweken zijn, of te groot gingen denken over zichzelf. Over twee jaar kan deze aandacht compleet weg zijn.”

Heb je het gevoel dat dat zo gaat zijn dan?
“Nee, dat niet. De hype rond Palma Violets zal op een gegeven moment gaan liggen, want er zijn altijd nieuwe gitaarbands. Nu is het voor ons tijd om onszelf neer te zetten als band, ik denk dat wij als band voorlopig nog wel doorgaan, zoals het er nu uitziet. Hype rond je band hebben is wel het beste wat je kan overkomen, als je er klaar voor bent. Meer mensen zullen je muziek horen dan wanneer de hype er niet was. Dus je moet ervan genieten en er werk van maken.”

Denk je dat jullie door de NME zijn gekozen omdat het aantal nieuwe gitaarbands de laatste jaren wat laag is?
“Ik weet het wel zeker. Onze labelbaas vertelde laatst dat in 2011 en 2012 een gitaar het meest gevraagde kerstcadeau onder jongens onder de achttien was. Engeland is een gitaarland, en ze worden een beetje ongeduldig als er paar jaar achter elkaar geen nieuwe gitaarbelofte langs is gekomen. Gitaarmuziek zal er altijd zijn, al helemaal in Engeland. En we zijn blij dat de Engelse pers ons nu de kans gunnen ons te bewijzen.”

Heeft de minder plezierige kant van de NME-hype zich al laten zien?
“De schaduwkant van de hype krijgt pas grip op jouw band als je jezelf groter gaat zien dan je bent.”

Is dat de reden dat jullie de hype wel gaan overleven? Er heel erg laidback tegenover staan?
“Ja, een andere manier is er volgens mij niet. Ten tijde van je eerste album heb je geen reden om een groot ego te hebben. Zelfs na album vijf is dat al niet echt gerechtvaardigd. Je bent als band zo goed als je laatste album. We hebben sinds we op de cover van de NME staan niet gezegd dat we de beste band ooit zijn en het beste album van het jaar gemaakt hebben. We blijven gewoon doen wat we doen.“

Luisterend naar het album valt op dat Best Of Friends de meest felle en energieke track van de plaat is. Viel dat verschil tijdens het schrijven ook al op?
“Er zit voor de band ook een duidelijk verschil tussen Best Of Friends en de andere tracks. Bij Best Of Friends pakken de gitaren de voorgrond, bij de rest zijn het vooral de teksten die naar voren stappen. In de basis is het nummer een straightforward pop-song die letterlijk in een uurtje geschreven is. Chilli kwam met de teksten en wat akkoorden en iedereen wist vrijwel direct wat ze moesten spelen. We hadden ook een catchy track nodig, eentje die mensen hun aandacht direct grijpt. Best Of Friends is daar by far de beste track voor. De rest van de tracks wijken meer af van de pop-song  structuur, en die zijn ook geschreven vanuit meerdere ideeën die door meerdere mensen zijn aangedragen. Daar zit het verschil in.”

Ben je bang dat mensen teleurgesteld gaan zijn omdat er op het album geen tracks op staan die zo manisch en energiek zijn als Best Of Friends?
“Je kan nooit iedereen tevreden stellen. Als er mensen zijn die na het luisteren van ‘180’ alleen Best Of Friends gaaf vinden, hebben ze in ieder geval één track op hun iPod staan. Als je als band altijd iedereen tevreden houdt met alles wat je doet, ben je daarin de eerste.”