INTERVIEW: Snoeck – verfrissende band uit het niets

Snoeck bestaat uit Mira de Graaf (zang), Sebastiaan Goudsmit (gitaar), Jona Olejniczak (gitaar), Akko Goldenbeld (basgitaar), en Ruud Koolen (drums). Ze brachten onlangs hun debuut ‘For The Machines’ uit. Muziek die je kunt omschrijven als een mix van indie-pop, jazz en funk. The Daily Indie sprak de bandleden in Café Pakhuis Wilhelmina te Amsterdam.

Door Mark Bink

Hoe zijn jullie begonnen?
Mira: “We zijn gestart in het najaar van 2010. Sebastiaan en ik maakten samen al een aantal jaren jazzy popmuziek en hij speelde op zijn beurt samen met Jona en Ruud in de indierock band Boolean. We zijn gaan samenwerken en zo is Snoeck ontstaan. In het begin hadden we een andere bassist. Akko is er ongeveer een half jaar later bijgekomen.”

Akko: “Ik ben van de jazz en de funk, maar ik sta open voor verschillende stijlen. Ik speelde in drie bands, waarin we veel jamden, maar niet echt een vaste vorm hadden. Dus het idee van een band met serieuze plannen en een goede zangeres sprak me aan. Bovendien hadden ze het al over een album opnemen; daar werd ik heel nieuwsgierig van.”

Jullie stijl is niet makkelijk te duiden. Hoe positioneren jullie je als band?
Mira: “Dat is best lastig. We merken dat bijvoorbeeld wanneer we nadenken over de vraag bij welke bands we in het voorprogramma kunnen spelen, er zijn weinig bands waar wij bij aansluiten.”

Akko: “We zijn te ruig voor de echte jazz-scene, voor de intieme muziek en te soft voor de echte rockmomenten.”

Mira: “We hebben de mazzel nodig dat programmeurs ons, ondanks onze afwijkende stijl, op een podium willen zetten, zodat mensen ons leren kennen. We hebben het zelf ook niet zo handig aangepakt door meteen met een heel album voor de dag te komen. Het is natuurlijk beter om eerst een single uit te brengen en dan een EP en dan nog een EP en zo geleidelijk wat aandacht te krijgen. En als dat allemaal loopt pas een album uit te brengen. We zijn gelukkig net voor de release van ons album opgepikt door 3voor12/Eindhoven. Zo kregen we een podium en konden we in de Effenaar spelen. Ik sprak Jasper van Vugt over het album, die onder andere schrijft voor OOR, en hij zei: ‘Leuk zo’n debuut, maar ik heb nog nooit van jullie gehoord, dus met de enorme stapel aan cd’s die hier binnenkomen, ga ik niet zomaar over jullie schrijven. Talent hoor je aankomen. En wij kwamen vanuit het niets met een hele plaat op de proppen.”

Akko: “We leren heel veel (lacht).”

Mira: “We zijn gewoon heel enthousiast geweest. We hadden de Kleine Prijs van Nederland gewonnen en toen mochten we vier nummers opnemen. Na de eerste opnamesessie dachten we: ‘laten we een heel album maken’. Daarbij hebben we niet goed nagedacht over hoe je zoiets neerzet. Daar komt bij dat we alles in eigen beheer hebben uitgebracht en omdat we dit nooit eerder hebben meegemaakt, was er niemand die aan de bel trok. Ach, ik geloof er wel in dat je dingen moet leren door ze gewoon te doen.”

Akko: “We hebben wel veel gehad aan Ralph Timmermans van de band Mindpark. Hij heeft onze plaat geproduceerd en ons veel goede tips gegeven.”

Kwam er veel bij kijken, een album opnemen in eigen beheer?
Mira: “Het was veel werk, er komt meer bij kijken dan je van te voren bedenkt, maar het verliep vrij soepel. We hebben drie keer een opnamesessie gehad en tussen elke sessie zat een paar maanden.”

Hoor je aan de muziek dat het gedurende een langere periode is opgenomen?
Jona: “Je hoort wel een progressie qua stijl. De eerste liedjes zijn wat meer pop en later kwamen de wat zwaardere en meer experimentele stukken. Het ging dus wat meer de diepte in naarmate het opnameproces vorderde.”

Mira: “Wat ik vooral heel leuk vind, is dat we alles zelf hebben gedaan. Sebastiaan heeft bijvoorbeeld de tekening op de albumcover gemaakt en ik heb samen met Akko de hoes vormgegeven. We kennen elkaar van de Design Academy in Eindhoven, we kunnen wat we daar geleerd hebben inzetten voor de band. Zo hebben we ook zelf de videoclip voor de single For the Machines opgenomen (in het Ruhrgebied). Je ziet wel dat het ‘do-it-yourself-video’ is, want het heeft niet de perfecte kwaliteit, maar we hebben het wel helemaal zelf gedaan, dat ik vind ik mooi.”

Er ligt nu een album waarvan jullie de nummers vaak gaan spelen. Hoe houd je het als band spannend?
Mira: “We vinden het heel leuk om op te treden, ervaren hoe het publiek op de muziek reageert. Op het podium gaan de nummers echt leven. We hebben op de radio nu een aantal akoestische live sets kunnen spelen. Het aanpassen van de nummers naar een akoestische uitvoering maakt het spannend. De veranderingen in het nummer Exit Signs hebben we nu ook doorgevoerd in de volledig versterkte versie. We zijn nog niet concreet bezig met een volgend album, maar we willen wel graag focussen op nieuwe muziek en kijken wat er uit komt.”

Wat willen jullie als band overbrengen?
Mira: “We vinden het belangrijk om mensen met onze muziek te verrassen. We proberen van de clichés weg te blijven en ondertussen wel muziek te maken waar mensen in mee kunnen. We denken goed na over details en spannende wendingen. We willen een verhaal vertellen, geen standaard couplet, refrein, maar wel een begin en een einde. We zijn niet van de standaard liefdesliedjes. Een aantal van onze nummers gaan bijvoorbeeld over perfectionisme. Alle nummers beschrijven een zoektocht, hoe je om kan gaan met wat er in het leven allemaal op je afkomt.”