INTERVIEW: King Gizzard & The Lizard Wizard

Wellicht getuigt het van overhaaste generalisatie, maar wie naar King Gizzard & The Lizard Wizard luistert, verwacht ongetwijfeld dat daar een paar flink bebaarde mannen met opgekropte woede achter zit. De nieuwe plaat ‘I’m In Your Mind Fuzz’ barst immers van de energie. Niets is minder waar: tijdens het gesprek dat The Daily Indie heeft met Stu Mackenzie en Eric Moore, de vaandeldragers van King Gizzard, blijken het heel lieve en nuchtere jongens.

Moore en Mackenzie vormen samen twee-zevende van King Gizzard. De band staat namelijk met maar liefst zeven man op het podium. Of dat een obstakel vormt? “In principe niet”, zegt Mackenzie. “Het is wel zo dat we in het begin, op onze vorige albums, veel muziek bij mij thuis opnamen. Dat lukte bijvoorbeeld niet met zeven man. Er passen simpelweg geen zeven microfoons bij mij in huis.” Hoewel het aantal bandleden inderdaad geen praktisch gegeven is, lijkt de band er wel veel plezier aan te beleven. “Het is eigenlijk altijd een soort schooltrip”, vertelt Moore. “Je hebt de hele tijd veel lol, alleen moet je soms wel goed om je heen kijken waar iedereen is. Vooral Ambrose raken we altijd kwijt.” De goedlachse Mackenzie gaat verder: “Eigenlijk zijn we met meer dan zeven man: omdat dit onze eerste Europese tour is, hebben we bijvoorbeeld ook nog een cameraman en de mensen die backstage voor ons werken. Op muzikaal vlak zijn we dus misschien met zeven man, maar in werkelijkheid zijn we met nog veel meer.”

Hyperrealiteit
Ook de eerder genoemde energieke sound van King Gizzards nieuwe plaat komt ter sprake. Hoe heeft de band zoveel energie in één album weten te stoppen? “Dan kom je weer terug op dat hele zeven-koppige-band-gebeuren”, aldus Moore. “De eerste keer dat we met zoveel man tegelijkertijd hebben opgenomen was bij ‘Head On/Pill’ (de 12-inch die voorafging aan ‘I’m In Your Mind Fuzz’ – red.) en daar kwam ook die energie al naar boven. Die lijn hebben we doorgezet op ‘I’m In Your Mind Fuzz’. We wilden een soort ‘Head On/Pill’-replica maken, maar dan in een full-album setting.” Plotseling heeft Mackenzie een ingeving: “Door die zeven heb je altijd en overal mensen om je heen, waardoor het allemaal niet echt is, maar een soort hyperrealiteit. Ik zie de band als een soort zombies die om me heen spelen. Alsof je in een andere dimensie bent.” Moore kijkt zijn bandmaat wat verbaasd aan, maar knikt daarna instemmend en overtuigend mee.

Misschien is die andere dimensie wel Europa, waar King Gizzard dit jaar voor het eerst op tournee is. “Toeren in Europa is heel anders dan in de States of thuis in Australië, maar het is niet leuker of minder leuk”, zegt Mackenzie. Moore vult hem aan: “Het grootste verschil is eigenlijk dat we hier avondeten krijgen. In Amerika of Australië krijg je wel een handdruk en een biertje, maar nooit echt een maaltijd. Terwijl dat toch raar is, want je moet gewoon eten. In dat opzicht zorgt men hier veel beter voor je als band.” “Eigenlijk is het helemaal niet zo anders”, valt Mackenzie hem in de rede. “Je hebt overal je roadies, je barmannen, je publiek, waar ook ter wereld. De individuen zijn wellicht anders, maar het geheel is overal hetzelfde.” “Behalve in Japan”, schreeuwt Moore nu. “In Japan was het echt raar. Ik kan niet uitleggen waarom, maar het was alsof het publiek nog nooit livemuziek had gezien. Wel heel cool. Maar wel echt raar.”

One Direction
Hoewel King Gizzard al wat albums op zak heeft, is ‘I’m In Your Mind Fuzz’ veruit de succesvolste. Geen idee waar dat succes vandaan komt, zegt Moore: “We hebben nooit echt een hit gehad, we hebben geen bakken met geld om succes te kopen en we doen het eigenlijk ook niet expres. We proberen alles zo goed mogelijk te doen en er zoveel mogelijk plezier aan te beleven.” Mackenzie vult aan: “We zijn wel met zeven jongens, maar we zijn geen boyband. Boybands worden wel altijd meteen rijk en succesvol, omdat ze hip zijn. Wij zijn ook wel hip, maar niet op een One Direction-achtige manier. Daarom is het voor ons denk ik lastiger om überhaupt succesvol te worden. We proberen ook niet per se succes te hebben, maar het is natuurlijk wel een leuke bijkomstigheid.” Moore vult aan: “One Direction, ja! Misschien moeten wij onze stemmen ook maar eens gaan auto-tunen.”

Het overduidelijke One Direction-grapje leidt tot een serieus gesprek over tools die je kunnen helpen je muziek zuiverder of beter te laten klinken. “Ik heb laatst een nieuw apparaatje gekocht voor mijn gitaar. Ik weet niet precies wat het doet, maar volgens mij neemt hij twee keer op in plaats van een keer en neemt hij dan de zuiverste tonen op. Belachelijk natuurlijk, maar wel heel erg tof”, zegt Moore. “Ik vind eigenlijk dat als je apparatuur nodig hebt om je muziek beter of zuiverder te laten klinken, je niet echt een muzikant bent. Dan ben je een robot”, grapt Mackenzie.

Muziek maken
2014 was een goed jaar voor King Gizzard; zoveel is duidelijk. Hopelijk voor de band én voor ons, wordt die lijn dit jaar doorgezet. De band toerde recentelijk met White Fence, krijgt dat een vervolg? “White Fence was geweldig om mee samen te spelen”, beamen beide heren meteen. Mackenzie: “Misschien wel de beste band die we kennen. Ik zou iedereen aanraden naar die muziek te luisteren. Of we dit jaar weer samen gaan toeren, weten we niet. Wellicht. Eerst gaan we maar weer eens lekker muziek maken na al dat spelen. Kijken of we net zoveel uit kunnen brengen als in 2014.”