INTERVIEW: Holy Wave

“Teringlijer!” schreeuwt een overdadige dikke vrouw op een snorfiets wanneer ze constateert dat The Daily Indie in de weg staat. Opletten op de weg, nee, dat lukt zeker niet wanneer ‘Relax’ van Holy Wave aanstaat. Geschokt, maar ontspannen stappen we de bar in met de beste naam van heel Nederland: De Nieuwe Anita. Na de soundcheck verzamelen de leden van Holy Wave zich, pratend over hun nieuwe plaat, mystiek, mythologie, drugs en het leven in Austin, Texas. 

Holy Wave is een band met een buitengewone mix van surf en psychedelische rock. Kunnen jullie vertellen waar de passie om deze zon en galm doordrenkte geluiden te creëren vandaan komt?
“Ik denk dat het voor ons voornamelijk doo-wop en surf was”, vertelt gitarist en zanger Ryan Fuson. “Galmende zang die je achtervolgt, dat intrigeerde ons, een geluid dat een kamer kan vullen… A wall of sound.”

Wat was binnen die genres een specifieke inspiratiebron?
“Ik denk dat elk nummer op ‘Relax’ een andere inspiratiebron heeft. Elk album wat we hebben gemaakt is ook min of meer een samensmelting van nummers, zoals The Beatles dat deden! Het gaat ons meer om het grote geheel, alles is een inspiratie én interpretatie”, vervolgt drummer Julian Ruiz.

Veel van jullie nummers hebben namen die doen denken aan de geestverruimende spirituele zoektochten van de jaren zestig, zoals Shamania, Night Tripper, Brahman en zelfs Holy Wave! Wat zijn jullie niet-muzikale inspiraties?
“Voor ons zijn Herman Hesse en Nikos Kazantzakis erg belangrijk. Romans zoals Narciss und Goldmund en Siddharta, maar ook het heilige boek van de Hindoes de Bhagavad Gita en natuurlijk de Bijbel hebben onze hele kijk op de wereld veranderd.” Joey Cook voegt schaterend toe: “Maar we nemen ook een heleboel drugs! Shamania gaat bijvoorbeeld over onze vriend David, die we nog kennen van de middelbare school. Hij was helemaal weg van mysticisme en mythologie. David vertelde ons over allerlei vreemde dingen zoals astrale projectie en sjamanen, maar draaide er uiteindelijk véél te ver in door. Hij ging absurde hoeveelheden drugs gebruiken en verloor compleet de greep op zijn ideeën.”

 

 

Austin is een stad met een enorme stortvloed aan bands. Heeft het leven in een stad met zo’n levendige muziekscene een grote invloed?
“We zijn allemaal van El Paso naar Austin verhuisd vanwege die invloed, maar ik denk dat El Paso uiteindelijk belangrijker voor ons is. Juist doordat er niets in El Paso was, droomden we de hele dag over hoe het zou zijn om te leven in Austin. Hoe het hebben van enorme mogelijkheden en inspiraties zou zijn. Maar nu we er zijn, dromen we nog steeds van in Austin zijn, ergens zijn”, lacht toetsenist Kyle Hager.

Nu we toch praten over een levendige scene: zijn er nog bands die The Daily Indie absoluut niet kan missen?
”The Zoltars, Hidden Ritual en Low Times komen uit Austin en zijn absurd goed. Daarnaast moeten jullie Magic Castles, Paperhead en Soft Opening checken, ook al komen die niet uit Austin.”

Jullie hebben in januari een nieuwe plaat uitgebracht, is het juist om te veronderstellen dat de volgende plaat in 2015 uitkomt?
“We zullen waarschijnlijk dit jaar twee platen uitbrengen! Een tweede album dus en een seven-inch plaat. Oh fuck.. bijna vergeten! We gaan nog een split met die gasten van Cosmonauts uitbrengen binnenkort.”