Interview

INTERVIEW: Halasan Bazar


13 mei 2013

Halasan Bazar is een Deense band, wij spreken met Fred.

Hi guys! Wat zijn jullie aan het doen?
“Poe, wat zijn we aan het doen. Ik zal je vertellen wat ik gisteren deed, ik ben met mijn hoofd tegen een pijp gestoten in het café waar ik werk, overal bloed! Dus ik lig nu in bed met een hersenschudding, afvragen of het veilig is om wiet te roken. Iemand zei ooit dat je dan je algehele concentratie kunt verliezen, maar die ben ik al jaren kwijt. Anyway, onze Melbournse gitarist Carl is op tour met een ander project, Sink Ships. Jakob en Christian zijn een nieuwe side-project aan het opstarten, genaamd Echofabrikken en onze drummer maakte abstracte schilderijen. The usual stuff I guess…”

Hoe zijn jullie deze band begonnen?
“Ik ben Noors, maar woon nu vijf jaar in Kopenhagen. Ik begon thuis met het maken van lo-fi opnames. Hele intuïtieve nummers die er zo nu en dan uitrolde, als ik dan een plaat bij elkaar had maakte ik er een album van. Ik had drie albums en een EP gemaakt, toen op dat moment veel bands uit Kopenhagen uit elkaar vielen, uit die puinhopen is Halasan Bazar gekomen, waarvan ik de muziek schrijf en opneem. Soms samen, soms met de rest. “

Voor lezers die jullie niet kennen, hoe zijn het beste te omschrijven. Of hoe niet?
“Euhm, het is erg speels en open. Spontaan. Wanhopig en pijnlijk. En vol hooks en fluctuerende nummers. Ergens tussen Gene Clark, The Clean, Pixties, vroege Of Montreal en late Os Mutantes. En we houden heel erg van Love.”

Wat móéten we weten over jullie?
“Dat wij de real deal zijn. Maar we zijn zeker geen hippies. Misschien kan je ons anarchistische beatnicks noemen.”

Wat is het leukste aan het spelen in Halasan Bazar?
“We zijn echt goede vrienden van elkaar, en iedereen houdt echt van de muziek die we maken. We zitten heel erg op één lijn qua muzieksmaak en wat we creatief willen, en we zijn trots op wat we doen.”

Hoe is Kopenhagen voor jullie als band, ik las ergens dat jullie je gevangen voelen daar?
“Het is wel een fijne en rustige stad, maar het is niet echt een goede start om te groeien als een artiest. Niemand geeft hier een moer om onze soort muziek. We zijn in de VS en Frankrijk nog bekender dan hier… Maar het is ook wel goed, want ik moet me altijd wel ergens tegen kunnen verzetten, in samenwerking met direct support van vrienden en fans.”

Kun je ons wat vertellen over het maken van het album?
“Het is erg spontaan gemaakt, in de tijd dat we wat stoom af wilden blazen tijdens het intensieve mixen van onze vorige plaat. Het meeste nam ik zelf op, en sommige dingen met behulp van de andere jongens. Binnen acht, negen dagen was het al opgenomen, en toen ongeveer een decennium om van de puinhopen iets weten te maken.”

Grootste droom?
“Om altijd en overal op te kunnen nemen en te kunnen releasen wanneer wij het willen, en nog genoeg geld hebben om burgers te eten en bier te drinken. Maar ook om fans lange tijd aan ons te binden doordat we interessant en relevant blijven.”

What are your favourite bands of the moment?
“Definetly Helvetia, an American band who are one of the best bands out there, but no-one seem to know them, it is strange. Their last album Nothing In Ramblin is one of the best records I´ve heard ever. And I listen to Jane Jane Pollock a lot. They are a lot like us. And I listen to the new The Growlers album. And I´m trying to find a sneak leak of the new Deerhunter album right now, but it is really hard, so I have to wait a bit longer…”

Anything else that you’d like to share with our readers?”
“I think I´ve said far too much already. See you on the other side.”