Interview

Foxygen: “Fuck it, we maken gewoon een enorm bizarre plaat en laten zien wie we zijn”


10 oktober 2014

Na het succesvolle ‘We Are the 21st Century Ambassadors of Peace & Magic’ komen de heren van Foxygen nu met het bizarre, tachtig minuten durende dubbelalbum ‘…And Star Power’. Een gesprek met oprichters Jonathan Rado en Sam France.

Op ‘Peace & Magic’ stonden acht nummers, op dit album zijn het er 24.
Rado: “Voor de eerste plaat zaten we acht dagen in de studio, nu vijf maanden. Toen we aan de slag gingen met ‘Star Power’ wisten meteen dat we een dubbelalbum wilden maken. Een gek uitgangspunt om mee te beginnen misschien, maar we hadden dat nog nooit gedaan, dus het leek ons een mooi experiment. En een logische stap, na een kort en toegankelijk album.”

France: “Op dit album konden we veel verschillende kanten van ons laten zien, die op ‘Peace & Magic’ niet goed naar voren kwamen. De experimentele, hardere, meer chaotische kant van Foxygen komt nu veel meer tot zijn recht.”

Als je het album vanaf het begin luistert, hoor je eerst een enorme chaos.
Rado lacht: “Ja, ook dat is Foxygen. Chaos, improvisatie: het was een heerlijk album om te maken. Met alle gekke dingen die erin zitten. Dat vinden wij juist leuk om te doen.”

France: “Er zit wel een structuur in het album. We hebben de nummers opgedeeld in vier groepen: folknummers, paranoid folknummers, complete chaos en langere redemption nummers.”

Radio: “De meest chaotische nummers zijn mijn favoriet. Juist omdat het zo anders is dan ‘Peace & Magic’. We noemen dat deel van het album ‘Scream, a journey through hell’.”

Is dit album dus meer Foxygen dan jullie vorige plaat?
Rado: “Ons vorige album was zeker minder Foxygen dan ‘…And Star Power.’”

France: “Dat is wel negatief gesteld. We zijn heel blij met wat dat album ons heeft gebracht: zonder dat waren we niet geweest waar we nu zijn en hadden we alle gekte niet meegemaakt. Deze plaat laat volgens ons wel beter zien wie wij zijn.”

Rado: “Dat is waar. Ik vind het nog steeds een leuk album. Als we die plaat hadden overgeslagen, had deze ons waarschijnlijk niet zo groot gemaakt. Nu konden we zeggen: fuck it, we maken gewoon een enorm bizarre plaat en laten zien wie we zijn.”

 

Is het moeilijk om die keuze te maken?
France: “We zijn met zijn tweeën en denken altijd met elkaar mee: als één van ons een gek idee heeft, praten we er net zo lang over tot het niet meer vreemd lijkt. Dat was hier ook zo: op een bepaald punt leek het idee van dit album normaal en zijn we het gaan doen. En wat de pers denkt, maakt dan niet meer uit. Al ben ik wel benieuwd.”

Jullie waren opeens groot, schijnbaar uit het niets.
France: “Dat was een hele rare situatie. We kregen te maken met groeipijnen, letterlijk, en kwamen in situaties die we helemaal niet kenden.”

Rado: “We hebben Foxygen voor de lol opgericht op de middelbare school. En dan kijkt na één single plotseling de hele wereld mee. Het werd van een hobby een echte business en daar moesten we mee leren omgaan. We werden midden in een compleet nieuwe wereld gedropt en hadden geen idee wat we moesten doen.”

Was dat een zwaar proces?
Rado: “Behoorlijk zwaar. Als ik terugdenk aan vorig jaar is het één lange aaneenschakeling van opgepropt in een busje zitten en shows spelen; wat er in de tussentijd gebeurde, weet ik niet eens meer. Eén grote waas.”

France: “We wisten niet wat ons overkwam. We wisten bijvoorbeeld niets over toeren en hebben het daarom zwaar onderschat. Vanuit het niets word je uit je huis getrokken en ben je iedere dag in een andere stad, uitgeput van alle kilometers die je maakt. Het was het beste en het slechtste jaar dat ik ooit heb meegemaakt.”

Rado: “We hebben veel geleerd. Het was onwijs zwaar, alsof je in het leger zit. Je moet goed eten, genoeg ruimte voor jezelf hebben, dat wisten we allemaal niet. En dit soort dingen mag je alleen fout doen als de shows goed zijn –  dat was ook lang niet altijd zo.”

Wanneer stopte het?
France: “Toen ik van het podium viel en mijn been brak, werden we gedwongen om te stoppen. Die adempauze hadden we ook nodig. We zijn toen aan ons nieuwe album begonnen en weer tot onszelf gekomen.”

Lees je alles wat mensen over je schrijven?
Rado: “Niet alles, maar meestal krijgen we uiteindelijk wel te horen wat er over ons geschreven wordt. Door andere bandleden bijvoorbeeld, maar ook door de moeder van France. Veel reviews van shows waren ook zeker niet goed…”

France: “Mijn moeder leest alles wat over ons geschreven wordt en dan vertelt ze precies wat mensen over ons zeggen. Dat soort dingen begrijp ik echt niet. Sommige bandleden kijken ook direct na de show op Twitter om te kijken wat mensen over ons zeggen. Dat doe je toch niet? Dat is net alsof je iemand een bord eten geeft en daarna op Twitter gaat kijken wat diegene daarvan vond.”

Maar de shows zijn volgens jullie nu dus beter?
Rado: “Veel beter. We hebben een kleine tour in de VS gedaan en de nummers slaan veel beter aan dan die van ‘Peace & Magic’. Ook al zijn de nummers minder toegankelijk, we kijken uit naar de shows rond ‘Star Power’ met onze band.”