INTERVIEW: Drenge

De jonge gebroeders Eoin (22) en Rory (21) Loveless uit Sheffield zijn alweer een paar jaartjes bezig met het opnemen en spelen van hun grimmige, macabere, duistere en haast horror-achtige rockmuziek. Vol overtuiging rocken ze elk dorp en elke stad plat die op hun pad komt. Onlangs trokken ze nog de Grote Zaal van Paradiso uit elkaar tijdens London Calling, The Daily Indie spreekt met drummer Rory over hun nieuwe album ‘Undertow’, hun nieuwe bassist en het Rijksmuseum.

Jullie tweede plaat ‘Undertow’ verscheen begin deze maand. Hoe zijn jullie veranderd ten opzichte van jullie naamloze debuut in 2013?
“Als personen zijn we heel erg veranderd. Daarnaast hebben we een hoop nieuwe trippy records gehoord en gritty films gezien. We zijn betere muzikanten en songwriters geworden. Op deze plaat wilden dan ook laten zien dat we vooruit zijn gegaan.”

Wat vind je het beste gelukt aan de plaat?
“Er is niet één aspect dat we boven de andere plaatsen. Ik ben onwijs trots op het geheel. We zijn verrast door de nummers die in ons opkwamen. Ik had van tevoren nooit gedacht dat we zo’n sterke plaat zouden kunnen schrijven. Daarnaast vind ik de hoes heel erg goed gelukt. We hebben gewerkt met fotograaf Donald Milne om onze ideeën om te zetten in foto’s. Het resultaat heeft een dromerige en griezelige glans over zich heen, die we ook in de nummers hebben geprobeerd te stoppen.”

Wat was voor jullie het verschil tussen het maken van dit album en het debuut?
“Het debuut is een collectie van ideeën, een soort ‘greatest hits’ van onze tienerjaren. Die waren bedoeld om live te spelen en we limiteerden onszelf tot gitaar en drums. Deze keer wilden we gewoon nummers schrijven zonder beperkingen.”

Wat hebben jullie als muzikant geleerd tijdens het maken van ‘Undertow’?
“Dat we niet de dimensies en aspecten van onze eerste plaat nodig hadden om een nieuw album in dezelfde geest te maken. De eerste was puur instinctief geschreven, deze is veel meer doordacht en experimenteel voor ons doen.”

Naar wat voor sound zochten jullie?
“Iets wat groter zou klinken dan voorheen, met meer drama en atmosfeer. We wilden het linken aan de bossen waar sommige nummers zich tekstueel afspelen. Net als wat Burials muziek is voor een wandeling door nachtelijk Londen.”

Jullie trakteren jullie luisteraars altijd op een flinke portie energie. Hoe leg je die rauwe sound en dat grove gevoel vast in de studio?
“Het draait allemaal om de eerste paar takes, vooral bij de vocalen. Soms doen we vijftig drumtakes, maar zit er geen enkele bij die we kunnen gebruiken omdat de energie mist. Het is klote om naar huis te gaan zonder dat je iets hebt opgenomen, maar liever dat dan iets uitbrengen waar we niet helemaal achter staan.”

In de studio heb je vaak toch een bepaalde tijdsdruk. Beïnvloed dat de opnames?
“In het begin hadden we genoeg tijd en weinig druk, waardoor we flink hebben kunnen experimenteren met geluiden, instrumenten en nummers. Maar de tijd ging uiteindelijk toch sneller voorbij dan we wilden. De laatste twee nummers – Undertow en Side by Side – hebben we hierdoor sneller opgenomen dan we ooit hebben gedaan. Toch ging het allemaal moeiteloos. Hoe dat zo kwam? We kregen een gigantische adrenalinestoot, en in een roes maakten we het album af. Alsof we met onze ogen knipperden en het album klaar was.”

Wat vinden jullie het leukst aan het werken in de studio?
“Het is fantastisch om te zien hoe een idee voor je neus wordt gecreëerd en vorm krijgt. Uit het niets ontstaat er dan ineens een album. Alles komt dan samen, dat is geweldig.”

En aan live spelen?
“Het beste aan live spelen is het spelen voor mij. Misschien is het egoïstisch, maar ik hou gewoon heel erg van drummen, of er nou een publiek is of niet.”

We hebben jullie al een paar keer live gezien. Allemaal zonder jullie nieuwe bassist Rob Graham, wat kunnen we verwachten met hem erbij op het podium?
“Nieuwe nummers, meer energie en een basversterker die net zo groot is als een koelkast.”

Wat gaan jullie doen als je in Amsterdam bent?
“Ik zou heel graag naar het gerenoveerde Rijksmuseum willen. Ik heb de Nederlandse kunstenaar Van Dongen laatst ontdekt na het kijken van afgrijselijke Amerikaanse televisie. I like doing boring stuff in the day so I can save up my cool points for each night.”