Interview Downtown Boys: dappere revolutionairen in punkcamouflage
24 oktober 2017
London Calling
27 & 28 oktober
Voor eenieder die 2017 graag uit de geschiedenisboeken zou wissen, klinkt ‘april 2015’ ongetwijfeld als muziek in de oren. Toen, twee maanden voor Donald Trump zijn presidentiële campagne begon, het debuut van Downtown Boys verscheen, voelde het als een wervelwind. Inmiddels is protestmuziek de norm en ploetert Downtown Boys voort.
We bellen met Victoria Ruiz, die zich na een sociale revolte tegen haar werkgever aansloot bij het legertje misfits van Downtown Boys. Dat activisme heeft ze nooit meer losgelaten. Racisme, homofobie, politiegeweld, kapitalisme en ander sociaal onrecht: Downtown Boys bestrijdt het, met genadeloze blaaspunk als instrument.
Sociaal engagement
Het in augustus verschenen tweede album Cost of Living is op vele fronten een verandering ten opzichte van het debuut, dat volgens Ruiz vooral onthulling en uitleg was. Cost of Living duikt dieper. “Ik denk niet dat we nog hoeven uit te leggen waar wij ons zorgen om maken. We hoeven niet uit te leggen waarom de politie slecht is of dat homofobie en racisme slecht zijn.”
Met een dusdanig engagement komen al snel de etiketten: ‘een politieke band’ wordt het vijftal uit Providence, Rhode Island steevast genoemd. “Soms prefereer ik ‘politiek’ boven ‘punk,’ omdat het veel flexibeler is”, reageert Ruiz. “Maar de term schept ook veel verwachtingen. Het creëert een beeld van vijf perfecte engeltjes, terwijl wij vijf onvolmaakte mensen zijn. We zijn maar een band. We doen dit omdat we erin geloven, maar zodra men je als ‘politiek’ gaat bestempelen, verwacht men iets van ons waar wij geen enkele weet van hebben.”
(Anti)kapitalistisch
Ze zijn maar een band, maar wel een band die het afgelopen jaar op SXSW en Coachella speelde. Een antikapitalistische band op twee van de grootste corporaties in de Amerikaanse muziekindustrie, hoe valt dat te rijmen? Ruiz: “We moeten het kapitalisme bestrijden, maar als een band van ons formaat zich terugtrekt kunnen dat soort bedrijven nog moeiteloos functioneren. Wanneer we er wél staan, kunnen we schade toebrengen, want er zullen altijd toehoorders zijn met dezelfde waarden. Zolang we actuele kwesties kunnen aanstippen, is het voor ons geen probleem om op Coachella te spelen.”
Meer dan muzikanten, bestaat Downtown Boys uit revolutionairen. Coachella en SXSW zijn, in de woorden van Ruiz, slechts “stepping stones”, in de aanloop naar een groter doel, en dat is het doorbreken van ‘de muur’, zoals strijdlustig bezongen in single A Wall. “Muziek, kunst en cultuur zijn daar manieren voor, maar er is meer nodig om een gat in die muur te slaan. We moeten het met z’n allen doen.”
Downtown Boys speelt deze vrijdag om 23:45 in de Kleine Zaal tijdens London Calling.