INTERVIEW: CocoRosie

Tales Of A Grass Widow is alweer de vijfde plaat van de zusjes Casady, sinds ze tien jaar geleden hun eerste album uitbrachten onder de naam CocoRosie. The Daily Indie praat met Bianca Casady over onderdrukking, de subtiele achterstelling van vrouwen en de samenwerking met haar zus.

Jullie liedjes gaan vaak over onderwerpen die je niet dagelijks tegenkomt in de muziek, zoals kindermisbruik. Waarom kies je voor dergelijke thema’s?
“Alles wat ons emotioneel raakt vindt een weg in onze muziek. In het verleden kwamen veel onderwerpen op een veel poëtisch abstractere manier naar voren op onze albums, in tegenstelling dan op de nieuwste plaat. Dit album is bovendien veel verhalender dan de vorige. De inspiratie kan overal vandaan komen. We lazen bijvoorbeeld een artikel over trouwen met kinderen, iets dat vooral in India gebeurt. Het is schokkend dat kinderen van vijf jaar oud door hun familie worden uitgehuwelijkt, meestal aan een volwassen man. We hebben toen Child Bride geschreven, vanuit het perspectief van het kind. Niet alleen over het verdriet van het meisje, maar ook over de verwarring die zo’n situatie bij haar teweeg brengt. Datzelfde kind komt terug in veel verschillende liedjes op de plaat.”

Is er een bepaald thema dat een hoofdrol speelt op de plaat?
“Het gevoel van verlatenheid en lijfbehoud spelen een belangrijke rol op dit album.”

Kun je benoemen wat je probeert uit te drukken door middel van alle zaken waar je je mee bezighoudt: muziek, poëzie en mode?
“Het antwoord op die vraag zit in het werk zelf. Het is niet iets waar we over nadenken voordat we eraan beginnen. Het thema van het verlaten kind hangt samen met een overkoepelend thema in ons werk; een stem geven aan degenen die niet gehoord worden. Gravediggers gaat bijvoorbeeld over een geïsoleerd levende vrouw die grafdelver is en niet als menselijk wordt gezien maar als een monster. Dit karakter komt ook terug in Harmless Monster.”

Ligt de focus bij wat je doet op de muziek?
“Muziek lijkt de katalysator te zijn die alles in beweging zet. Dat had ik niet verwacht toen we onze eerste plaat maakten; voor mij was het gewoon weer een nieuw experiment. Het leek op dat moment niet belangrijker dan andere projecten. Maar ik weet nu dat muziek voor mij de beste manier is om mijn poëzie tot uitdrukking te brengen.”

Ik ben altijd heel geïnteresseerd geweest in taal. Het valt me op hoe patriarchaal taal in elkaar zit. Het is alsof vrouwen niet voorkomen in het verhaal, alsof ze onzichtbaar zijn. Het is iets subtiels, veel vrouwen zijn zich er niet van bewust. We zijn er zo aan gewend dat het altijd over mannen gaat, bijna alles in de mannelijke vorm geschreven wordt, dat het alleen over vrouwen gaat als dat expliciet wordt uitgedrukt. Bij een groep mannen en vrouwen wordt automatisch gekozen voor de mannelijke vorm. Veel mensen denken dat het onbelangrijk is, dat het geen kracht heeft, maar dat heeft het op een subtiele manier wel degelijk.”

Frustreert het je?
“Ja, het frustreert mij. Wat me het meest frustreert is het concept van een mannelijke god.”

Vandaar het nummer God Has A Voice, She Speaks Through Me? Als een statement?
“Ja, inderdaad. Veel mensen denken er nooit over na dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat God een man is.”

Als ik naar jouw stem luister, doe me die aan Björk denken. Voel je een muzikale connectie met haar?
“Ja, op meerdere manieren, onder andere door de wijze waarop ze verschillende stijlen vermengt in haar muziek. En ook doordat ze een stem heeft die niet iedereen even mooi vindt. Ik heb veel momenten gehad dat ik moeite had met mijn eigen stem en verlangde naar een stem die gemakkelijker in het gehoor ligt, zoals bijvoorbeeld bij Cat Power. Zij klinkt zo ontspannend. In onze muziek hebben we een balans tussen de stem van Sierra en die van mij. Zij heeft meerdere stemmen, waarvan er een paar onwaarschijnlijk mooi zijn.”

Hoe is het om met je zus samen te werken?
“Muzikaal gezien werkt het heel goed, we dagen elkaar uit. Qua persoonlijkheid zijn we in veel opzichten tegenpolen.”

In welke opzichten?
“In alle opzichten. Ik ben erg op taal gericht, terwijl zij daar niets mee heeft. Ze vult mijn poëzie aan op een melodieuze manier en ik schrijf heel gemakkelijk teksten bij de melodieën die zij bedenkt. We vullen elkaar aan.”

Jullie nemen je muziek steeds op in verschillende landen. Is dat toeval, of heeft het een reden?
“We houden ervan om spontaan te zijn, dus als we ineens het idee hebben om iets op te nemen in bijvoorbeeld Berlijn, dan doen we dat. We zijn graag onderweg.”

Heeft het vele touren te maken met het feit dat jullie als kinderen op veel verschillende plekken hebben gewoond?
“Zeker. Ik hou er niet van om lang op één plek te zijn. Ik ben liever op tour dan…(stilte)”

…dagenlang te praten met journalisten?
“Nee, daar heb ik geen problemen mee. We hebben er deze keer wel plezier in. De vorige keer was het veel meer gedoe, omdat onze voorgaande plaat qua thematiek zo abstract is. Dan het vervelend werd om steeds te moeten uitleggen waar hij over gaat. ”

Heb je het gevoel dat je tijdens dit gesprek hebt kunnen praten over wat je belangrijk vindt om uit te drukken door middel van je muziek?
“Ja, ik vind het zinniger om over maatschappelijke thema’s te praten die een rol spelen in onze muziek, dan te proberen allerlei abstracte ideeën te duiden. Het mysterie in de muziek is beter af als het een mysterie blijft.”