In première: zwarte oceanen vol borrelende gitaren en knappende synths in Forgotten van Silent Runners

Pinksteren zorgde voor een aangename valse start van de week, maar vanaf vandaag zijn we helemaal terug en wel direct met een ontzettend duistere synthpostpunk-track. De Amsterdams/Utrechtse band Silent Runners brengt vandaag zijn nieuwe videoclip uit via The Daily Indie.

De band bracht vorig jaar zijn debuutalbum The Directory uit en kreeg onlangs te horen dat hij dit jaar mee mag doen aan de Popronde. Afgelopen weekend speelde Silent Runners nog op het grote wavefestivals Wave Gotik Treffen in Leipzig en het debuut weet in België goede kritieken binnen te slepen. We kunnen wel stellen dat de heren lekker bezig zijn en dat bewijzen ze nog maar eens op Forgotten, een track die vol is gestopt met grootse, repetitieve synthesizers en echoënde gitaarpartijen die je achtervolgen in je diepste dromen.

Je ontkomt niet aan de Joy Division-invloeden, maar ook Depeche Mode en The Soft Moon borrelen aan de oppervlakte van de zwarte oceanen van Silent Runners. Hoe langer je in de golven kijkt, hoe meer je er door gehypnotiseerd wordt. Evenals de vervreemdende clip die je in een diepe grot vol  twijfels stoppen. Dus om eens wat meer over Silent Runners, single en clip te weten te komen, spraken we met de band.

Voor mensen die jullie nog niet zo goed kennen: wil je ?
“Silent Runners is een postpunk- en new wave-band uit Amsterdam en Utrecht, grotendeels bestaande uit de overlevenden van onze vorige band: Yesterday’s Men. Silent Runners is de band die we eigenlijk altijd al wilden: live erg energiek, niet te moeilijk om te spelen en heel veel eighties-invloeden en effecten.”

Waar gaat Forgotten over?
“Forgotten gaat letterlijk over het vergeten zijn van je kinderdromen, de warmte van je ouders, de eerste keer dat je verliefd was, al dat soort warme herinneringen. Het gaat over het verhaal dat je jezelf vertelt: het gaat toch goed met me? Ik heb een baan, een huis, ik heb alles onder controle, maar toch voelt het alsof ik iets ben verloren… Ben ik alleen hierin? Of ervaart iedereen dit? Wanneer je er dan vervolgens achterkomt dat je al die dromen en warmte van vroeger écht vergeten bent en je er uiteindelijk toch alleen voor staat, rest maar één ding: het leven zo ‘prettig’ mogelijk maken. Door je te storten op de afleidingen van genot: geld, lust, drank en overvloed: Focused on the wealth of pleasure.”

“Het klinkt allemaal best zwaarmoedig, maar daar teken je natuurlijk ook wel voor in ons genre. Gelukkig is veel van onze muziek daarentegen energiek, stuwend en soms ook uplifting. We proberen zo de balans tussen de zwaarte van de teksten en de instrumentale energie te houden, dat contrast maakt het ook spannend voor ons. Uiteindelijk mogen we gerust een zwaar verhaal vertellen, maar live moet het ook ‘goed’ voelen en publiek meeslepen.”

Hoe is de video tot stand gekomen?
“We waren al langer na aan het denken over een clip. Eerst waren we van plan om zelf materiaal te schieten, maar wanneer je het over nostalgie en kinderherinneringen hebt, kan het snel cliché worden. Toevallig liepen we tegen een supergroot archief met geweldig historisch beeldmateriaal tegen het lijf. We hebben enkele filmpjes geremixt tot een nieuw geheel, waarin het heel erg gaat over het ophouden van schone schijn. Daarom veel dans en overdreven vrolijke jaren vijftig-mensen, met een glimlach waar soms bijna iets psychopathisch of neurotisch achter schuilgaat. Het matige acteerwerk in reclames uit die tijd past heel goed bij het idee van een soort masker dat voorgehouden wordt, al is het naargeestige van de jaren vijftig natuurlijk ook wel een klassiek thema. We vonden veel materiaal van dezelfde dames in andere outfits, hierdoor voelt het soms wat schizofreen.”

“Toen we de muziek bij de beelden plaatsten en op details gingen monteren, kwamen we er al snel achter dat de muziek door de beelden een andere lading kregen. Uiteindelijk is de clip dus heel organisch tot stand genomen, en vertelt het meer thematisch een verhaal dan dat we alles vooraf uit hebben geschreven. We hebben het geluk gehad dat we zo mooi materiaal tegenkwamen, maar we houden er ook wel van om oud materiaal in een nieuwe betekenis te plaatsen, zoals we eerder deden met I Walk Away.”

Wat zijn de toekomstplannen van Silent Runners?
“We zijn net geselecteerd voor de Popronde 2018, dus we hopen op mooie shows in het najaar. Onze muziek valt goed bij een wave- en gothic-publiek in Nederland en het buitenland, maar we zijn ‘mainstream’ alternatief genoeg om andere mensen aan te spreken. Zou mooi zijn om op die manier ook lokaal wat meer op de kaart te komen. In de zomer starten we met het schrijven aan onze nieuwe plaat, die – ons kennende – ergens midden à eind volgend jaar uitkomt. The Directory is echt geschreven in de studio, dus we hebben eindeloos geschaafd aan alle nummers. Met de nieuwe plaat willen we veel meer ‘live’ opnemen, dus schrijven in de oefenruimte en dan in een week alles op plaat knallen.”

“Belangrijkste plan voor ons is meer spelen. We hebben net Wave Gotik Treffen in Leipzig achter de rug, maar hopen op meer shows in bijvoorbeeld Duitsland en België en natuurlijk Nederland. Wie weet ooit verder: als we Spotify-stats mogen geloven zitten de meeste fans in de USA.”