In première: The Stangs is terug met nieuwe single Tuschinski over de ‘opoffering in de liefde’
7 augustus 2020
De Haagse band is er eventjes tussenuit geweest, maar The Stangs is terug en het is goed te horen dat de muzikale ziel van de band een stuk breder en dieper is geworden. Op de single Tuschinski hoor je waarom, inclusief een videoclip die je aan het denken zet.
Debuutalbum Parable uit 2017 was een pastoraal pareltje en wij schreven eerder ook met veel plezier over de band. Het doet ons daarom goed om het nieuwe werk als eerste te kunnen delen met de wereld. De zweem van de jaren zestig hangt nog als een sluier over de band, maar er zijn allerlei invloeden en ideeën in het geluid van The Stangs gekropen.
In Tuschinski horen we een fluweelzacht refrein waar Alex Turner zijn wenkbrauwen van omhoog zouden zijn gegaan tijdens de The Last Shadow Puppets-periode. Het hele nummer swingt beheerst, is aangenaam nat en smooth en trekt je met de minuut dieper en dieper in de mysterieuze wereld van de band. Tot het einde van het uitgerekte nummer in zicht komt en je ineens een oerwoud van tropische liftmuziek voor je kiezen krijgt.
De videoclip maakt het helemaal af en laat ons na zes minuten verwonderd achter: wat gebeurt hier allemaal? We besloten het de band zelf te vragen.
Goed nieuws: The Stangs is terug! Waar zijn jullie geweest en wat hebben jullie in de tussentijd gedaan?
“We hebben ons in allerlei bochten van ons jongvolwassen bestaan gewrongen. Zowel op als naast de wegen van de band. Onderweg hebben we oude bekenden van menig band ontmoet, die zichzelf meer dan eens hebben voorgesteld als een zoektocht naar een nieuw geluid. Toch bleven we als collectief eensgezind en zijn we zelfs letterlijk gegroeid met de aansluiting van multi-instrumentalist Justin Schellekens. Inmiddels werken we naar de afronding toe van onze tweede EP.”
Kun je ons wat meer vertellen over jullie muzikale ontwikkeling richting het nieuwe werk?
“Enige muzikale ontwikkeling is in ieder geval een vereiste gebleken om met dezelfde passie door te kunnen gaan. Op een gegeven moment hadden we onze liveset voor ons gevoel uitgespeeld. We waren er klaar mee. Overhaast hadden we onze oude schoenen weggegooid voordat we een nieuw paar op het oog hadden. De tussenliggende periode op blote voeten leek bij tijden destructief maar heeft ons uiteindelijk op een plek gebracht waar we allemaal open staan voor inspiratie, in de breedste zin van het woord.”
“Er zijn geen restricties meer in wat ons kan en mag beïnvloeden. Waar we ons eerst krampachtig vasthielden aan de jaren zestig, is het nu slechts een uitgangspunt. De jaren zestig zullen wel altijd door blijven klinken in onze muziek. Puur omdat we er zoveel van houden. Lasse Voerman, onze drummer, vergelijkt ons graag met een pannenkoek. Af en toe moet je 180 graden draaien om goed te garen.”
Over de nieuwe single Tuschinski, waar gaat deze over voor jullie?
“Tuschinski draagt, in zijn wisselvallig onverstaanbare thematiek, voornamelijk een boodschap uit die open staat voor de interpretatie van de luisteraar met ‘opoffering in de liefde’ als rode draad.”
“De hoofdpersoon stelt zichzelf de vraag hoezeer hij zich aan kan passen voordat hij zijn identiteit verliest. Hij vraagt zich af hoe warm hij de douche kan zetten, met gesloten ramen, zonder dat zijn spiegelbeeld te troebel wordt om zich achteraf nog te kunnen scheren.”
Wat betreft de (behoorlijk trippy) video: wat was het idee hierachter?
“De video visualiseert tijdens de coupletten bovengenoemde onverstaanbare innerlijke monologen en de eenzaamheid waarin deze gevoerd worden. Lees: moeten worden. Het contrast tussen de angst en de euforie die je in deze afzondering kan ervaren en de verwarring die dit contrast met zich mee brengt. Uitgebeeld door de meerdere gezichten van onze eigen zanger Justin Estacio.”
“De onderbreking van de muziek benadrukt zowel de stilte als de chaos van eenzaamheid en dient muzikaal als inleiding van de bijtende gitaarsolo van Pieter van der Velden. De refreinen die tekstueel een concluderende waarde dragen: ‘Yes, indeed, I realise it all depends on sacrifice‘, zijn in beeld de momenten dat er heil in de omgeving wordt gevonden. Het nut van de medemens vertolkt door het karakter van de therapeut en de beeldschone vrouw, gespeeld door Moustafa Badwy en Bodine Sutorius. In beeld gebracht door regisseur Wrister Meiresonne.”
2020 is nog lang niet afgelopen, helaas, maar wat zijn de plannen voor de rest van het jaar?
“De rest van het jaar staat voor ons voornamelijk in het teken van de aankomende EP. Gelukkig wordt ons zicht niet door mondkapjes belemmerd en kunnen we vooruit blijven kijken en ons bezighouden met het doorontwikkelen van ons geluid in de nieuwe bezetting. Kortom: we willen muziek blijven maken. Desnoods zonder, maar het liefst natuurlijk met publiek.”
