In première: Meis deelt een stukje privé met de ‘grote, boze mensenwereld’ op Alsof

Na lang wachten en meerdere malen uitgesteld te zijn, is Meis haar debuut-EP Een dan eindelijk uit. Het is een verzameling tedere liedjes waarop Aysha de Groot de wereld kennis laat maken met haar gevoelens en gedachtes. Een van deze liedjes is Alsof, waarvan de videoclip vandaag bij ons in première gaat.

Alsof is een kalm, melancholiek nummer dat ondanks de serene vocalen en zachte klanken van een akoestische gitaar misschien wel het persoonlijkste werk van de EP is. Het is iets moois dat is voortgekomen uit iets lelijks en staat voor een persoonlijk verhaal van de muzikante. We spreken haar daarover en laten ons daarnaast meer vertellen over de videoclip.

Wat is het verhaal achter Alsof?
“Dit lied heb ik geschreven voor mijn moeder. Zij is in 2002 overleden aan de gevolgen van maagkanker. Ik was toen acht en als kind is het niet helemaal te bevatten dat iemand er niet meer is. Waardoor ik lang in een soort van ontkenningsfase heb gezeten en dacht: het is niet echt ze komt wel terug. Alsof is een lied waarin ik die fase bezing en hoe fijn het is om daarin vast te zitten. Dat er een reële hoop ontstaat dat dat het niet zo is en dat ze wel weer terugkomt.”

En de videoclip? Daar zit ook een persoonlijk verhaal achter, die is opgenomen bij poppodium de Boerderij, toch?
“Dat klopt, mijn moeder is daar directrice geweest van 2000 tot 2002. Het is eigenlijk de laatste baan die ze heeft gehad en iets waar ze erg trots op was. Het is een plek waar ik als kind dus veel rondrende, speelde en verbleef. En waar toevallig één van de drie shows plaatsvond die ik het afgelopen jaar heb mogen spelen. Het was zo’n aparte samenkomst en zo gek om daar te spelen. Ik voelde haar energie en er kwamen allerlei herinneringen boven. Voor die dag had ik een cameraman meegevraagd en met hem hebben we deze clip gemaakt. Het voelt een beetje als een ode aan haar eigenlijk.”

Als je Alsof in enkele woorden zou moeten beschrijven hoe zou je dat doen?
“Zacht, intiem, maar ook wel licht melancholisch. Het voelt terneergeslagen. Het is veilig, maar heel alleen. Dat is ook wel de rode draad van mijn EP, het blijft om dat geïsoleerde gevoel draaien. Dat ook kan staan voor het op je eigen benen staan omdat dit mijn eerste soloproject is, maar ook ineens weer op jezelf aangewezen zijn.”

Ben je nerveus voor de release van je EP Een?
“Ja, heel erg.”

Waarom?
“Het is de eerste plaat die ik uitbreng. Dan merk ik dan toch dat ik het heel spannend vind, ook omdat we de release al twee keer hebben uitgesteld. Hoe vaker je het uitstelt, hoe intenser het wordt. Ook omdat de liedjes persoonlijk en heel erg ‘ik’ zijn, dat maakt het extra spannend. Al mijn teksten zijn autobiografisch dus alle onderwerpen die ik bezing zijn dingen die ik echt voel, meemaak of gaan over echte mensen. Er wordt weinig verbloemt.”

Hoe heeft corona impact gehad op je EP?
“De liedjes gaan veel over eenzaamheid, maar die heb ik allemaal al gemaakt voor corona. Drie maanden nadat mijn plaat af was gingen we in lockdown. En werd eenzaamheid een universeel ding waar mensen last van kregen en waardoor de EP een bredere lading kreeg. Ik schreef eerst vanuit mijn kleine, persoonlijke wereldje en ineens hadden meerdere mensen diezelfde gevoelens. Ergens hoop ik een beetje dat mijn liedjes wat steun en herkenning geven.”

Komt er een tweede EP genaamd Twee?
“Er komt wel een tweede, maar ik weet niet of Twee gaat heten. Ik vind het ook wel fijn om de rest van mijn carrière niet aan een concept vast te houden. Niet dat ik op mijn zestigste met EP Vijfenveertig bezig ben, maar er komt zeker weten meer muziek.”