In première: LIJO overschrijdt met Elasticity haar grenzen en rondt haar eerste tweeluik af
21 juni 2019
Een tijdje geleden ging bij ons het eerste deel van LIJO’s tweeluik in première: Sometimes I Want Rain, dat we destijds een ‘excentriek elektropop-debuut’ noemden. Vandaag komt deel twee uit: Elasticity, waar LIJO nogmaals de grenzen opzoekt.
Een wildwaterbaan van een nummer dat je continu door denkt te hebben en je precies op dat moment weer op het verkeerde been zet. Zo is de intentie van het nummer sonisch goed doorgevoerd, zoals LIJO zelf zegt over de track: “My Inner Parts gaat over het overschrijden van je eigen grenzen en verwachtingen van de buitenwereld en van jezelf loslaten.” Wat rustig begint met wat onheilspellend elektronisch gestuiter en zang, gaat het binnen vijftien seconden bijna over in een breakbeat, komt er ineens een scheurende rockgitaar van rechts aanzetten en word je van achter besprongen door een oeh-hoeh-koortje. En dan zijn we pas net begonnen.
De clip zelf is ook nogal een avontuur, we hebben zomaar wat kernwoorden opgeschreven van wat we allemaal voorbij zien komen: ‘stuiterende ballen, bossen, pruiken, koptelefoons en een Engelse stad.’ LIJO zegt daarover: “Veel van de ideeën uit de video zijn ter plekke ontstaan vanuit wat er op dat moment mogelijk was.” Dat, en nog veel meer antwoorden gaf ze op de vragen die we hadden voor de muzikante.
Kun je ons meer vertellen over Elasticity?
“Elasticity is het tweede deel van My Inner Parts, het eerste tweeluik van LIJO. Ik heb het opgenomen met Christian Kühn, die werkzaam is als artiest onder de naam Bled White in Berlijn. My Inner Parts gaat over het overschrijden van je eigen grenzen en verwachtingen van de buitenwereld en van jezelf loslaten. Voor mij staat dit tweeluik voor het begin van een hoofdstuk waarin ik constant nieuwe uitdagingen aanga en mijzelf blijf verrassen. Dat heb ik gedaan door mijzelf te dwingen uit mijn comfortzones te stappen.”
Waar ben je muzikaal verder mee bezig?
“Ik ben op nieuwe manieren gaan schrijven, gaan opnemen en gaan spelen. Maar ook fysiek: ik ben in het buitenland op gaan nemen en heb een buitenlandse tour op poten gezet. De video van Elasticity heb ik in Engeland geschoten met Robin Hugers, een videograaf uit London tussen de shows van die UK-tour door. We hebben zelf pruiken gemaakt en geschoten op straat, in een bos en in de kelder van een kraakpand. Veel van de ideeën uit de video zijn ter plekke ontstaan vanuit wat er op dat moment mogelijk was. Van dat soort spontaniteit word ik helemaal warm: je vangt opnieuw een moment, laat je leiden door wat de dag brengt en combineert dat met het beste wat je uit jezelf kunt halen. Dat is wat muziek voor mij ook is. Het zijn momentopnames die verhalen vertellen op veel verschillende vlakken. Het maken van de video gaf mij net zo’n kick als het maken van de muziek. Het is te gek om te zien hoe alles samenkomt.”
Wat zijn de verdere plannen voor dit jaar?
“Ik ga Elasticity releasen via Mind:The:Gap, een nieuw label en collectief dat ik samen met de band Pocket Knife Army heb opgezet. We hebben dit opgericht om een tegengeluid te bieden aan de haast en de vergankelijkheid die veel te zien is in de muziekindustrie. Verder willen we een netwerk vormen voor en door muzikanten die elkaar steunen, creatieve ideeën en zakelijke inzichten met elkaar delen en samenwerkingen aangaan, zowel op het gebied van muziek maken als samen touren.”
“Deze zomer speel ik mijn eerste show in Zweden, op het Gothenburg Cultural Festival, samen met mijn andere project Ilen Mer. Dat is superleuk, ik vind het fantastisch om muziek maken en reizen te combineren. Na de zomer ga ik mijn tweede tweeluik releasen: dat heb ik opgenomen met Sascha Meijer en is inmiddels af en ik ben druk bezig om dat ook visueel vorm te geven. Intussen ben ik met verschillende mensen aan het schrijven aan wat daarna gaat komen, zowel in Berlijn als in Nederland. Ik denk nu dat het een mini-album gaat worden.”
