In première: het brabohop-duo Frino komt je halen met Grindtegeltuin
27 november 2020
Wij sloegen behoorlijk achterover in onze bureaustoel toen we nietsvermoedend Grindtegeltuin aanklikten, gestuurd door Koen Frijns en Ruben den Brok AKA Frino. Het duo maakt niets minder dan keiharde brabohop en geloof ons: dit heb je nog nooit gehoord.
Schrijver en theatermaker Koen Frijns en maakt met zijn muzikale compagnon Ruben den Brok muziek onder de naam Frino. Eerder bracht de band al de EP Nestgeur uit en dit jaar verschijnt de nieuwe EP genaamd Grindtegeltuin. Daarvan verschijnt vandaag deze week de eerste en gelijknamige single, inclusief een – absurdistisch mogen we ‘m toch wel noemen – videoclip.
Normaal tikken we dan altijd een paar zinnen over het liedje, maar, euh, ja, we weten eigenlijk niet zo goed waar we moeten beginnen. Grindtegeltuin is lekker, het is ontzettend grappig, het is bloedserieus, maar na het ontelbare keren op repeat te hebben gekeken, zitten we vooral roerloos naar dit Brabantse hoogstandje te kijken, met onze kin op het bureau. En dan is er in de video óók nog eens een rol voor niemand minder dan DJ Fat Jesus en oud-TDI-gastschrijver Stephen Bell. Het moet allemaal niet veel gekker worden… We legden de twee een aantal vragen voor om de jongens en hun muziek wat beter te leren kennen. Naast de muziek, is ook dit interview nogal een ride. Daar ga je!
Kun je ons eerst eens wat meer vertellen over Frino en waar jullie allemaal mee bezig zijn?
“Koen en ik (Ruben, red.) zijn allebei opgegroeid in Aalsum, een klein dorpje in Groningen. Van origine hebben we helemaal niks met Brabant, maar we vonden dat dialect gewoon vet. We hoorden dat te weinig in onze omgeving. Een soort gat in de markt. Vanuit die interesse zijn we Frino begonnen.”
Wat moeten we écht weten over jullie?
“We hebben allebei econometrie gestudeerd, maar niet afgemaakt. Ook werkten we op de lokale manege. Veel van onze nummers gaan over die twee facetten in onze levens.”
Jullie maken brabohop: hoe is het gesteld met dat genre momenteel?
“De laatste hit die ik (Koen, red) mij kan herinneren is van Harry van den Overwaaier – Tis kei koud, den vogels in den volière zijn al dood. Dat was 1985. Sindsdien is er eigenlijk niks meer gebeurd op dat vlak.”
Wij mogen vandaag de video bij de single Grindtegeltuin in première laten gaan: waar gaat deze track over voor jullie?
“Het verhaal gaat over vier vrienden, Chef, Willem, Ron en Nol, die hun weg naar succes proberen te vinden in Eindhoven. In het begin van het verhaal zijn de vier nog jonge jongens, studenten met verschillende studierichtingen. Zo werkt Don in de horeca, maar ondertussen doet hij diverse audities om door te breken als acteur. Nol is het meest extravert en nogal een jobhopper die het ondertussen probeert te maken als kunstenaar met allerlei vreemde kunstwerken. Ron is nogal onzeker, heeft het gevoel nergens een passie voor te hebben of goed in te zijn, maar gaat voor architect. Ten slotte heb je Chef, die eigenlijk dé hoofdrolspeler is van het hele verhaal. Chef is nogal mysterieus, zondert zich vaak af, vertelt nooit wat over zichzelf, met als gevolg dat zijn vrienden daarom eigenlijk helemaal niets over zijn verleden weten. Wat Chef echter niet kan verhullen, is dat hij mank loopt, alles bedekkende kleding draag. Zelfs met zwemmen draagt hij een shirt met lange mouwen en dat hij veel last heeft van verschrikkelijke pijnaanvallen. Over de oorzaak daarvan laat hij niet veel los. Tegenover zijn vrienden beweert hij dat hij zijn kwalen te danken heeft aan een auto-ongeluk, maar niemand durft daar echt op door te vragen.”
“Naarmate het verhaal vordert, worden de vrienden steeds ouder en succesvoller. Don werft verschillende rollen, Chef doet het als advocaat erg goed, Ron werkt aan een aantal beroemde projecten, maar met name de doorbraak van Nol wordt uitgebreid beschreven. Nol volgt zijn vrienden namelijk een tijd lang met een fotocamera en maakt foto’s van hen die hij later na schildert. Uiteindelijk vallen de schilderijen van Nol zo in de smaak dat hij met de schilderijen mag exposeren. Wanneer zijn vrienden dan komen kijken, vinden ze allemaal portretten van henzelf terug. De schuchtere Chef is hier echter niet zo blij mee en dat werpt steeds meer vragen op bij zowel de lezers als bij de personages. Wat is het probleem van Chef?”
“Aan de hand van flashbacks kom je erachter dat Chef te vondeling is gelegd en terecht is gekomen bij een aantal akelige figuren die hem mishandelden, misbruikten, dwongen de prostitutie in te gaan en uiteindelijk overreden met een truck. De enige die hier meer van weet is Andy, de behandelend arts van Chef, die door de tijd heen erg aan hem gehecht is geraakt. Wat Andy ook weet, in tegenstelling tot de rest, is dat Chef zichzelf snijdt met scheermesjes waardoor Chef zichzelf vaak lelijk verwondt. Chef heeft dan ook een flinke vorm van zelfhaat en vond het onder andere daarom zo vreselijk om zichzelf terug te zien op de expositie van Nol.”
“Ondanks alle tegenslagen uit het verleden van Chef, blijkt hij wel heel succesvol te zijn in zijn studie en wordt hij een zeer getalenteerd advocaat. Hij valt dan ook meteen op bij zijn hoogleraar Harold. Hoewel Chef enigszins schuw is voor Harold, wordt Harold steeds meer een vaderfiguur voor Chef.”
“Harold is in het verhaal gelukkig samen met Julia, maar aan de hand van flashbacks wordt duidelijk dat hij eerder een huwelijk had met een andere vrouw. In dat huwelijk kregen zij ook een kind, maar dit kind werd op zeer jonge leeftijd ongeneeslijk ziek en stierf. Harold is hier nooit overheen gekomen en het drama heeft ook zijn relatie op de klippen doen laten lopen.”
“Harold is erg gesteld op Chef en nodigt hem diverse keren uit bij hem thuis, op zijn vakantieadres, enzovoorts. Chef is voor hem min of meer een zoon. Uiteindelijk vraagt Harold dan ook aan Chef of hij hem mag adopteren. Chef is ontzettend blij, maar aan de hand van flashbacks wordt ook duidelijk dat deze adoptie trauma’s laten herleven. Chef werd als kind namelijk nooit geadopteerd door een gezin, terwijl hij dat zo ontzettend graag wilde.”
“Ondanks de adviezen van Andy, ondanks de adoptie, ondanks de onvoorwaardelijke steun van zijn vrienden en ondanks alle lovende woorden van zijn omgeving zwijgt Chef als het graf over zijn verleden en blijft hij zichzelf snijden en haten. Zijn omgeving is radeloos en zoekt tevergeefs naar een manier om met de onbekende problemen van Chef om te gaan.”
Wat is het idee achter de videoclip en hoe is die tot stand gekomen?
“Emil Pabon (fotograaf/filmmaker, red.) en ik (Koen, red.) schreven, toen we samen op de middelbare school zaten, het verhaal Das kleine blauwe Ballmonster voor het vak Duits. Dat hebben we als fundament voor de clip gebruikt. We wilden ook niet te veel leunen op het verhaal van de tekst.”
Wat zijn jullie plannen voor het staartje van 2020 en hoe duiken jullie 2021 in?
“We zijn momenteel bezig met het idee uitwerken van onze nieuwe videoclip. Bij dezen dan ook een oproep: iedereen die denkt dat hij of zij een regisseur, filmer, geluidstechnicus is, ga naar onze Instagram en slide in onze DM’s. Ook als je denkt dat je dat niet bent. We boeken je sowieso.”
