In première: Can It Be van Jan Verstraeten, over de strijd tussen iemand graag zien en de drang om de wereld alleen te ontdekken
11 januari 2019
Vrijdag is de dag van de nieuwe muziek en vandaag beginnen we die met een van de mooiste singles die we de afgelopen tijd hebben gehoord, en die laten we ook nog eens in première gaan! We hebben het over Jan Verstraeten, de betoverende Vlaamse schaduwmuzikant.
Hij speelt met subtiele en harde contrasten en verspreidt een pasgeboren licht in zijn nieuwe single Can It Be. Van een aangenaam duistere en geborgen plek, waar ineens de gordijnen open worden getrokken en zich een liedje ontvouwt in een schimmenrijk met duizenden grijstinten. De videoclip is minstens zo schitterend en gestileerd, en handelt in uiteenlopende speelgoedfiguren met een lipsyncend hoofd erop, tot je met de absurdistische pop door meerdere portalen reist en een niet te plaatsen dame die dwars door je heen kijkt.
Mocht je nog niet alles over Jan Verstraeten weten, hij speelt binnenkort tijdens Grasnapolsky en later die maand in het Concertgebouw. De mysterieuze wereld die de Belg creëert – en zelf cheap Disney music noemt – is vederlicht, maar ook drukkend en ongrijpbaar. Zijn muziek valt ergens in het midden van Balthazar en Thom Yorke te plaatsen. Tel daarbij op dat hij actief is als beeldend kunstenaar en de zorgvuldig gerangschikte composities vallen nog veel meer op hun plaats. Een ontroerend en haast transcendentaal geheel, als je Can It Be draait als je net bent opgestaan, blijft de droomwereld waar je net in zat nog even langer hangen.
Om echt alles te weten te komen over Verstraeten, spraken wij met hem over zijn nieuwe single, zijn EP Cheap Dreams die eraan zit te komen en de videoclip.
Wat houdt je op dit allemaal bezig, zowel muzikaal als niet-muzikaal?
“Dat is een moeilijke vraag, omdat veel dingen door elkaar lopen. Mijn atelier en mijn werkproces zijn vrij chaotisch. Het is een speeltuin. Ik werk aan verschillende dingen door elkaar. Op dit moment ben ik aan het brainstormen en schetsen voor een nieuwe video. Misschien wil ik er een tentoonstelling aan koppelen.”
“Ik ben ook aan het werken aan een live-set. Dat is niet enkel een setlist opstellen, maar ook denken over hoe het er allemaal uit moet zien. Ik ben bijvoorbeeld een meubeltje voor mijn keyboard aan het maken. Kleine details zijn belangrijk voor mij, zo heb ik mijn gitaar al twee keer van kleur veranderd. Ik ben sinds kort ook fulltime Instagrammer en Facebooker, daar maak ik affiches, tekeningen, puzzels en muziekdoosjes voor… Tussendoor neem ik ook jobjes aan om mijn huur te kunnen betalen.”
Het jaar is goed begonnen met direct een nieuwe single, hoe ga je het verder aanpakken? Wat wil je allemaal graag doen?
“Dit is het jaar waarin alle dingen samenkomen waaraan ik de laatste jaren heb gewerkt. Het is spannend om het eindelijk aan de wereld te tonen. Voorheen waren er niet echt deadlines en kon ik blijven werken aan dingen omdat ik het leuk vond. Nu heb ik samen met mijn label Unday Records een planning opgesteld, een fijne, nieuwe manier van werken voor mij waardoor ik sneller knopen kan doorhakken.”
“Dit jaar wil ik ook groeien in mijn liveperformance. Het is lang geleden dat ik nog op een podium heb gestaan. Ik vind het spannend omdat ik er mijn weg nog in moet vinden en dat kan enkel door het echt te doen.”
Kun je ons wat meer vertellen over de nieuwe single Can It Be en de totstandkoming van de video?
“Ik weet nooit goed hoe dingen tot stand komen. Ik werk meestal vanuit een buikgevoel en zie waar het mij brengt. Mijn nummers ontstaan door het letterlijk opschrijven van situaties, dingen die mensen zeggen en omschrijvingen van ruimtes. Het is een lang proces van schrijven, schrappen, vervormen om dan soms weer terug te gaan naar de eerste versie. Pas na een tijdje begin ik zelf te begrijpen waar het om gaat.”
“Wat ik eigenlijk wil zeggen, Can It Be gaat, denk ik, over de strijd tussen iemand graag zien en de drang om de wereld alleen te ontdekken.”
Wat was het idee achter de kleurrijke videoclip?
“Ik heb een voorliefde voor plastic speelgoed zoals Power Rangers en Thunderbirds. Ik hou van de felle kleuren en de vormgeving. Als ik een tweedehands-winkel passeer, vind ik het leuk om te rommelen tussen het speelgoed. Er zijn zoveel bizarre, absurde dingen gemaakt: mini-hometrainers, plastic frieten, mini-revolvers… Het is de wereld waarin we leven, maar dan nog extremer en met felle kleuren.”
“Het zat al lang in mijn achterhoofd om iets te maken met speelgoed. Ik heb een lange tijd speelgoed verzameld en had mijzelf een budget opgelegd van twintig euro. Gelukkig heb ik veel stukken mogen lenen van mensen die nog schatten op zolder hadden liggen. Daar heb ik op mijn knieën en met behulp van plakband en stokjes mini-scènes mee gemaakt. Het was soms uren wachten op het juiste licht. Daarna heb ik mezelf al zingend gefilmd. Ik heb mijn ogen en mond uitgeknipt en die virtueel op de popjes geplakt. Ik vind het spannend om met beperkte middelen een mini-universum te maken.”
Debuut-EP Cheap Dreams komt eraan in februari: hoe zag het maakproces eruit van die plaat?
“Aanvankelijk wou ik een film maken. Daarvoor had ik een soort motor-huis op schaal gemaakt (zie eerste video Moon Face, red). Ik had nog geen concreet verhaal in mijn hoofd, maar had wel een idee over hoe het eruit zou moeten zien en welke sfeer ik wou. Ik ging voor een roadmovie met psychedelische landschappen.”
“Voor die film ben ik een soundtrack beginnen te schrijven en daarvoor deed ik inspiratie op bij oude westerns. Die soundtrack is vervolgens uitgegroeid tot deze plaat. Ik heb op die manier mijn eigen ‘stijl’ ontdekt. Deze plaat is voor mij geen einddoel. Het voelt meer aan als een openingsscène. Ik wil dit verhaal in de toekomst graag verder schrijven.”