Volgroeid Gengahr stapt met Where Wildness Grows af van de lieve, psychedelische indie

Er is iets anders bij de Britse band Gengahr. Na een radiostilte van ruim twee jaar is de psychedelische indie-band harder en rauwer teruggekomen. De zaadjes voor een indrukwekkende carrière werden in 2015 in de indiewereld geplant, maar nu is het toch echt tijd om boven de grond uit te groeien. Het resultaat is een gevarieerd en afwijkend tweede album: Where Wildness Grows.

Nog steeds spelen de vrolijke indiepoppers met hun gebruikelijke instrumenten, maar hebben ze de fleurige effecten van debuutalbum A Dream Outside vervangen door de ruigere varianten op hun nieuwe plaat. Op deze wijze stappen de Britten af van hun speelse jeugdige sound en lijken ze klaar te zijn voor de stap naar volwassenheid. Zo heeft Felix Bush op enkele nummers zijn warme karakteristieke kopstem verruild voor een ijle en scherpe borststem.

Gelukkig heeft hij op het overgrote deel van de plaat de baard nog niet in de keel en zweven zijn quasi-melancholische teksten aangenaam over de muziek. Dit is echter niet de enige opvallende transitie vanuit het oude werk van Gengahr. De centrale rol van de basgitaar is compleet weggevallen. Waar op het eerdere werk van het Londonse kwartet de basgitaar met verrukkelijke rifjes de nummers vormde, is de rol van Hugh Schulte op Where Wildness Grows eerder ondersteunend. In tegenstelling tot zijn voorganger functioneert het nieuwe album, ondanks de stevige sound, hierdoor eerder als mellow achtergrondmuziek. Dat is de keerzijde van de volwassenere sound.

 

Speelsheid
De onlangs verschenen single Before Sunrise geniet nog wel van de dansbare basloopjes van Schulte en de volle falsetstem van Bush en opent daarmee de plaat sterk. De rest van de nummers bevatten pakkende rifjes, teksten en zelfs een samenwerking met zangeres Ellie Rowsell van Wolf Alice. Natuurlijk zitten er op vele plekken in het album nog Gengahr-achtige pareltjes verstopt, zoals het gitaarrifje in combinatie met de ritmesectie op de titeltrack, maar desondanks heeft de fijne DIY-feel van het eerste album plaats gemaakt voor een forsere productiesound. In alle opzichten is Gengahr volwassener geworden, maar is dat wat we verwachten van de Londenaren? Waar is de op Pokémon geïnspireerde speelsheid gebleven? Hopelijk is deze live meer terug te zien in Sugarfactory op 4 april.