Fridolijns soundtrack bij het uit de mallemolen van alledag stappen
6 augustus 2020
Dromerigheid, weidsheid en een bijna feeërieke stem. Dat zijn termen die Fridolijn kenmerken. De Amsterdamse komt van origine uit de jazzhoek, maar kruipt meer en meer richting de folktronica. Nu brengt ze een drietal nieuwe nummers uit, onder de titel Chapter One: Above The Fray, waarmee ze een nieuwe stap zet in haar muzikale ontwikkeling. Meer geënt op het brengen van haar verhaal.
Dat verhaal blijkt thematisch – zonder vooraf die intentie te hebben– akelig dicht bij de actualiteit te liggen, omdat het deels gaat over de dolle draaimolen waar we elke dag in zitten en hoe daar soms uit te stappen. Precies dat waar we de afgelopen maanden collectief mee oefenden. Het loslaten van patronen. Of zelfs te gaan voor een ander soort leven. Met haar kraakheldere blauwe ogen bekijkt Fridolijn dat op haar geheel eigen manier. Subtiel en doordacht, gewapend met een fabelachtig fraaie strot. We stelden haar een aantal vragen over het proces en de nieuwe nummers.
Fridolijn, kun je iets vertellen over hoe Chapter One tot stand is gekomen en wat de nummers voor jou – thematisch en ook qua sfeer – met elkaar verbindt?
“Ik had het idee dat ik met mijn vorige album Catching Currents in de juiste richting op was gaan varen, maar wilde tekst, muziek en productie meer to the point krijgen. Iets minder verbloemd in lange outro’s of instrumentale vondsten, maar wat duidelijkere keuzes maken. Toen de eerste schrijfdemo’s klaar waren ben ik zelf gaan produceren. Ik ben allerlei dingen gaan proberen, weggooien en opnieuw proberen om de sfeer en sound helemaal daar te krijgen waar ik het hebben wilde. Dat was nieuw, hiervoor heb ik altijd samen met bandleden mijn sound uitgewerkt. Maar ik had nu duidelijk in beeld welke kant ik op wilde. Pas toen ik het idee had dat ik de sfeer te pakken had ben ik een producer en muzikanten erbij gaan betrekken.”
“Above the Fray werd als eerste opgenomen. Ik had producer Troy Miller via-via ontmoet in Londen en ik wilde graag eens met hem werken. Ik liet hem mijn thuisproducties horen. Dat was superspannend. Hij produceerde albums voor Laura Mvula, Gregory Porter en was drummer van Amy Winehouse. En daar kwam ik dan aanzetten: ‘hoi, ik heb ook wat gemaakt.’ Hij hoorde wat ik bedoelde en vond het tof. Dat was heel motiverend. Above The Fray werd een soort blauwdruk voor het uitwerken van de andere twee tracks.”
“Merry Go Round en Truth or Dare heb ik in Amsterdam met producer Lieuwe Roonder opgenomen en uitgewerkt. Een nieuwe samenwerking die nogal goed bevalt. Lieuwe heeft een theaterachtergrond, hierdoor heeft hij een goed gevoel voor sfeer en verhaal, alle elementen in de muziek weet hij hieraan bij te laten dragen. Met inzingen heb ik van Lieuwe geleerd om het ‘mooi’ zingen los te laten en radicaal voor het verhaal te durven gaan, ook al klinkt het daardoor esthetisch soms minder perfect.“
Merry Go Round gaat eigenlijk over het uit de mallemolen van alledag stappen. Kijk je daar, met de kennis van de coronacrisis in de afgelopen maanden, nu anders tegenaan?
“Ja, het nummer krijgt er wel een nieuwe betekenis bij. Ik vind het mooi dat nummers met de tijd mee veranderen en niet alleen een vaststaand document zijn van een specifiek moment. Het is bijzonder dat de hele wereld collectief uit de mallemolen moest stappen, daar blijkt Merry Go Round ineens een perfecte soundtrack voor te zijn.”
Het laatst toegevoegde nummer Above the Fray begint lieflijk, maar barst vervolgens stilaan steeds meer open, met een flinke spanningsboog. Als invloeden daarvoor noem je niet de minste namen: Florence & The Machine, Joni Mitchell en Fiona Apple. Wat heb je uit hun werk gehaald en als inspiratie meegenomen naar dit nummer?
“De inspiratie die ik uit deze artiesten haal is vooral hun concessieloosheid. Het lef om radicaal een eigen sound en idee te presenteren, ongeacht of dit wel binnen de lijntjes kleurt. Het gegeven dat alles kan en mag geeft mij zo’n enorm gevoel van vrijheid. Om een voorbeeld te geven: ik hou zelf erg van uitgesponnen harmonische lijnen. Vroeger probeerde ik een ingewikkelde akkoordenprogressies aan mijn stem te ‘lijmen’, door er rustig en lieflijk overheen te zingen, zodat het nog behapbaar bleef klinken. Het idee dat ik sommige ideeën zou moeten aanlengen of tegenkleuren heb ik los durven laten. Ik heb koers gezet en ben vol een bepaalde kant opgevaren. Zo heeft Merry Go Round helemaal het gevoel van een verlaten, roestige draaimolen gekregen, en zit er in Above the Fray een mannenkoor dat de verstikkende kant van het verhaal benadrukt.”
Kan je iets meer vertellen over waar het nummer voor jou over gaat?
“Soms kan ik mij er ineens bewust van zijn dat je met een kleine koerswijziging zomaar een heel ander leven kan leiden. Above the Fray gaat over het opvangen van een glimp van zo’n ander leven. Dat je iemand ontmoet, of dat er iets gebeurt waardoor je denkt: zo zou het ook kunnen. Ineens zit je ongevraagd gevangen in een belofte. Wat moet je ermee? Je hart volgen, wat is dat precies? Er zijn geen regels en de voors en tegens wegen allemaal zo zwaar. Ik heb het nummer geproduceerd met Troy Miller. Ik had zelf de monnikenzang aan het einde al opgenomen. Hij vond dit mooi en heeft het idee helemaal uitgediept om ijl te beginnen en duister te eindigen. Door het zijn zware drumspel en het dubbelen van de zanglijnen wordt de zwaarte van de keuze naarmate het nummer vordert heel erg tastbaar.”
Chapter One suggereert dat er nog meerdere hoofdstukken gaan volgen. Klopt dat? En zo ja, wat kunnen we in de nabije toekomst gaan verwachten?
“Het volgende hoofdstuk komt er aan. Ik wil er nog niet teveel over zeggen, behalve dat het een hele andere kleur en sound zal hebben.”
