Fever is uit en Balthazar heeft rust gevonden in rusteloosheid
25 januari 2019
“Had jij ook zoveel snoep en chocola in je kamer?” Het is Jinte Deprez die deze vraag stelt aan zijn medefrontman Maarten Devoldere. We staan in een veel te kleine lift in het INK Hotel in Amsterdam. Beide mannen hebben vannacht hier geslapen en staan aan het begin van de zoveelste persdag rondom hun nieuwe album Fever, die vandaag, 25 januari 2019, is uitgekomen. Balthazar is terug. Na de soloprojecten van afgelopen jaren, in vernieuwde formatie en met een grote internationale tour in het vooruitzicht. Genoeg redenen dus voor The Daily Indie om met de frontmannen in gesprek te gaan.
Tekst & foto’s Félice Hofhuizen
Yin en yang
“Ja, het is wel in jullie voordeel dat jullie aan het begin van de dag zitten”, zegt Devoldere lachend, als we opmerken dat we zo vroeg aan de beurt zijn. Deprez vult aan: “Ik heb alleen niet zo goed geslapen, maar dat had hij gisteren” – wijzend naar Devoldere – “Dus wat dat betreft vullen we elkaar goed aan. Net yin en yang”.
Dat brengt ons gelijk bij het onderwerp dat we graag ter tafel wilden brengen. Want de band is weer bij elkaar, na allerlei soloprojecten: Deprez als J. Bernardt, Devoldere met Warhaus en bassist Simon Casier onder de naam Zimmerman. De eerste logische vraag is dan ook hoe het is om na al die tijd weer samen als gedeeld frontman op pad te zijn? “Het is wel tof om die verantwoordelijkheid in deze situaties weer te kunnen delen, je kunt een beetje wegdromen als de ander aan het antwoorden is, je hoeft niet continu aan te staan. Net als op het podium eigenlijk”, antwoordt Deprez. “Maar het was ook wel heel fijn om er een keer van weg te gaan, van altijd maar met z’n tweeën. Om onze eigen ego’s te laten oppompen. Nu zijn we dat weer beu, dus is het goed om samen te zijn.”
Boyband
Dat ‘samen zijn’ ziet er anno 2019 wel iets anders uit dan voor de zelfbenoemde creatieve pauze. Bandlid van het eerste uur Patricia Vanneste heeft besloten niet meer aan te haken en zich te richten op andere dingen. Tijs Delebeke, die we ook kennen van onder andere Dez Mona en Roosbeef, zal haar plek in de band innemen. “Tijs vervangt Patricia natuurlijk niet, Patricia is onvervangbaar. Maar ja, het is wel anders nu. We zijn nu een echte boyband”, zegt Deprez grinnikend. “We kennen Tijs natuurlijk al goed, hij heeft niet aan de plaat meegewerkt maar hij speelde mee met Warhaus en is een oude vriend van ons. Met Tijs erbij voelt het een beetje als een nieuw collectief starten. We gaan alles live weer omgooien en opnieuw bekijken. Het is niet zo dat Tijs letterlijk de taak van Patricia gaat overnemen. Maar dat is juist goed.”
Aan het einde van de tour rond Thin Walls (2015) was Balthazar een geoliede machine. Dit was voor Deprez en Devoldere dan ook de voornaamste reden voor de creatieve pauze. Het werd voorspelbaar, ze speelden voor hun gevoel veel dezelfde shows. Deprez legt uit: “We hadden niet echt het lef om iets te veranderen, omdat elke show wel redelijk groot was en het dus goed moest zijn. Ik denk dat we met de soloprojecten onze speelsheid herontdekt hebben. Dit hebben we meegenomen in het werken aan Fever. We wilden voor dit album de onvoorspelbaarheid vooropstellen, de interactie tussen ons als uitgangspunt nemen en de muziek voor zich laten spreken.”
De vrijheid en afstand die beiden ervoeren in de soloprojecten, hadden ze nodig om los te komen uit het stramien, vertelt Devoldere. “Er is een groot verschil tussen Balthazar vroeger en Balthazar nu. De soloprojecten hebben ervoor gezorgd dat we alles zijn gaan benaderen als een blanco blad, alles mocht opnieuw vorm krijgen. Dat gevoel hebben we meegenomen in het werken nu. Als we gelijk doorgegaan waren met het maken van de vierde plaat, zonder pauze, was het heel erg gaan lijken op de derde plaat. Dan waren we onszelf gaan herhalen.”
Dansbaar
Daarnaast zorgde een andere manier van werken dan voorheen gewend er automatisch ook voor dat de kans op herhaling kleiner werd. De mannen waren allebei, los van elkaar, nog veel live aan het spelen. Ze waren hierdoor regelmatig weg van het gezamenlijke proces. Die afstand en afwisseling werkte goed. “Jasper (Maekelberg, o.a. bekend van Faces on TV, red.) heeft als producer van dienst ook bij dit proces geholpen”, erkent Devoldere. “Hij is natuurlijk de ‘golden boy’ van de Belgische producers op dit moment. Jasper schreef niet mee, maar hij heeft wel een groot aandeel gehad. Jinte en ik wisten vanaf het begin heel goed waar we heen wilden met deze plaat. Jasper begrijpt ons super goed, hij is van dezelfde streek, hij is onze leeftijd, hij heeft dezelfde culturele referenties als wij, is met dezelfde muziek opgegroeid. Dus dat werkt superfijn. Eén woord was genoeg. Als we een week vrij waren in België, huurden we een huis in de Ardennen en dan ging Jasper ook mee. De nummers waren al redelijk af maar dan gingen we prutsen en proberen om de puntjes op de i te zetten. Wat vooral ook leuk was. Een soort familie-uitje.”
Al met al is die andere werkwijze en nieuw weg ook goed terug te horen op de plaat. Op het eerste oor klinkt het een stuk luchtiger en ritmischer dan we van de band gewend zijn. In de singles Fever en Entertainment is dit geluid ook al goed te horen. Toch is het nog steeds typisch Balthazar. Deprez lacht, “Lichter en dansbaarder is wel de goede bewoording. Een logische reactie op de soloprojecten die wat persoonlijker, serieuzer en introverter waren. We hadden zoveel zin om dat collectieve gevoel weer op te zoeken en uit te buiten dat die energie en vibe, voilà, ook extraverter en dansbaarder was. Wat wil niet zeggen dat het oppervlakkig is, maar wel meer feestelijk en fun.”
Inconsequent
Die andere sound betekent niet dat de thema’s van de teksten makkelijker zijn. Balthazar schuwt nog steeds de donkere en zwaardere onderwerpen niet. Zo ook in de derde single I’m Never Gonna Let You Down Again, die vrij vrolijk klinkt, maar zeker geen lichte thematiek heeft. Devoldere: “Qua muziek zijn we wel heel collectief gegaan, maar in tekst blijft het natuurlijk allemaal heel persoonlijk. Dat is leuk ook, om elk onze eigen kleine verhaaltjes te vertellen. De thema’s zijn niet anders. Ik denk dat we het wel meer dan vroeger met meer humor benaderen. Ook als het gaat om bijvoorbeeld break-up songs. Je moet het wel tussen de lijntjes lezen, maar er zit wat meer humor in de donkerte. Fever is geen trieste plaat.”
Op de vraag wat voor die benadering met meer humor gezorgd heeft, antwoordt Devoldere: “Je wordt ouder en op een gegeven moment begin je te beseffen dat het leven niet echt consequent is. En dat je het ook niet goed begrijpt. We kunnen nu beter zien hoe dom we eigenlijk zijn. Vroeger wilden we vaak een hele relatie of een mensenleven in één liedje stoppen. Nu kunnen we kleine dingetjes die we meemaken of een bepaalde emotie uitvergroten tot een nummer. Omdat we weten dat we er morgen wellicht weer anders over denken en naar kijken. We beseffen nu dat het heel normaal is om inconsequent te zijn en we proberen dat juist uit te buiten. Een song als Changes is daar een voorbeeld van: dat we een soort rust vinden in onze rusteloosheid.”
Interactie
Het zal voor de hele band even wennen zijn om weer als Balthazar het podium op te stappen. De kracht van J. Bernardt en Warhaus lag live voor een groot deel in de interactie en connectie met het publiek, meer dan Balthazar had in het verleden. Devoldere herkent dat wel: “Ik denk dat het er mee te maken had dat we echt gepushed werden in de rol van frontman. Bij Balthazar konden we meer de kat uit de boom kijken, solo werden we meer in het diepe gegooid en moesten we het zelf doen. De connectie met het publiek moest door ons zelf opgepakt worden. We willen dit aspect nu ook zeker meenemen naar de shows met Balthazar.”
“In Balthazar voelde het misschien ook wat aanstellerig om die rol van frontman op je te nemen”, vult Deprez aan. “Ten opzichte van de ander, maar ook tegenover het publiek. Want je staat daar als band en als je dan zelf zo de aandacht gaat opeisen, voelde dat niet natuurlijk. Dat was ook een leuk experiment in de soloprojecten. Hierin heeft Maarten mij echt verrast, en andersom ook. Als we naar elkaar gingen kijken, waren we onder de indruk van de evolutie die we hadden doorgemaakt, zeker in vergelijking met toen we nog naast elkaar op het podium stonden.”
Lichtjes
Dat het duo er weer zin in heeft, is wel aan hun gezichten af te lezen. “Het is nu al merkbaar dat de vibe in de band anders is”, vertelt Deprez. “Ik denk dat we heel blij zijn om weer met elkaar te spelen, maar ook genoeg vrijheid hebben ervaren om dichtbij onszelf te blijven. En ook makkelijker ruimte kunnen pakken en hier minder serieus mee om zullen gaan. Dit zal hopelijk live ook zichtbaar en merkbaar zijn.”
Het is geen verrassing dat er in veel landen interesse is voor de band. Balthazar gaat grotere zalen aandoen. Geen lange tours meer langs kleine clubs, maar in één keer knallen. Dit zijn praktische overwegingen – want anders duurt de tour drie jaar – maar de band doet het ook om zichzelf scherp te houden.
“Wel tof om die uitdaging aan te gaan. We durven nu die stap te nemen. De show gaat grootser zijn, dus je krijgt er ook wel iets voor terug. Hopen we dan”, lacht Devoldere. “We willen het echt spontaan houden, niet over-geproduceerd. Als publiek moet je het gevoel hebben getuige te zijn van iets unieks. Door de show niet te vaak te doen hou je dit gevoel ook in stand. Het moet geen kopie zijn van de dag ervoor.” Deprez vult aan: “Maar wel feestelijk. En met lichtjes hoor. Veel lichtjes.”
Hoe dat er precies uit komt te zien, is voor ons nog even afwachten. Balthazar staat zeven maart in de AFAS in Amsterdam en presenteert dan het nieuwe album Fever. Wij kunnen niet wachten.
