Excentriek naar een nieuw niveau met Jenny’s Blood Bitch

Voor ze aan haar solocarrière begon, was Jenny Hval zangeres van gothic-/metalband Shellyz Raven en dat is te horen. Wat begint als een plaat die wat vervreemdend overkomt, verandert in een staaltje kunst waar je u tegen zegt. Met de grimmige sfeer en duistere geluiden is het eigenzinnige Blood Bitch een album dat je meer dan één keer moet luisteren om het te waarderen. 

De eigenzinnigheid uit zich in vakkundig knip- en plakwerk van soundeffects wat niet altijd even goed uitpakt. Nummers In the Red en  Period Piece zijn daar een voorbeeld van. Daar tegenover staat Female Vampire, een sterke song met een poëtische tekst.  Want schrijven kan ze. Hval studeerde creatief schrijven en dat hoor je overal op deze plaat terug. De teksten zijn gedichten, vertaald in nummers. Allemaal overdekt met een duister randje, wat aan zangeres Chelsea Wolfe doet denken. Toch doet Wolfe iets wat je meer pakt dan Hval. Er mist iets aan deze plaat en het is lastig te benoemen wat dat is.

Het album is een geheel, maar is af en toe iets te excentriek. Zo worden er op de plaat hele gesprekken gevoerd en hoor je een soort exorcisme halverwege The Plague. De audiofiel kan hier hard op gaan, maar voor de gewone luisteraar is het iets te veel van het goede.