Deze 7 wijze levenslessen leerden we afgelopen week op Beaches Brew Festival

We zijn weer thuis. Enigszins ontnuchterd zetten we onze zonnebril af en spoelen we nogmaals het zand tussen onze tenen, voordat we weer gewoon aanschuiven voor een Oudhollands prakkie bij moeders de vrouw. Yes: we waren afgelopen week op Beaches Brew Festival, waar het leven goed was. Erg goed. Gelukkig hebben we de foto’s nog, en we namen speciaal voor jou deze zeven wijze levenslessen mee uit Italië.

 

 

1. Als je naar Beaches Brew gaat, wil je naar Bologna
Oké, Bologna is, afgezien van een bescheiden jazz-scene, geen enorme muziekstad. Maar komt er toch langs gereden of gevlogen als je op weg bent naar het festival (dat plaatsvindt in strandtent Hana-Bi ten zuiden van Marina di Ravenna). En daarbij is het wél een studentenstad bij uitstek: de Università di Bologna werd gesticht in 1088 en is daarmee de oudste ter wereld. Bologna’s studenten drinken bij voorkeur bier en wijn in de historische straten van de stad, om daarna in allerlei schemerige café’s door te praten over ofwel linkse politiek, ofwel eten. Want ook daar blinkt Bologna in uit. De originele bolognesesaus komt er vandaan, en verder is die hele stad godverredomme gebouwd op pasta, vleeswaren, kaassoorten en spotgoedkope lokale Sangiovese-wijn.

 

2. Altin Gün is zomaar een van de beste bands van Nederland geworden
We hadden deze band, met leden uit Jungle By Night en de begeleiding van Jacco Gardner, natuurlijk al een tijdje terug voor je gespot. Het volle tourschema van Altin Gün heeft er ook overduidelijk voor gezorgd dat de band binnen no time is gaan lopen als een geoliede Turkse psychfolkmachine. Oké, de setting werkte ook mee, afgelopen maandag: in de avondzon, met palmbomen van de haven van Marina di Ravenna op de achtergrond en een wildenthousiast publiek (waaronder een voltallig King Gizzard). Maar jeetje, wat was het ook goed. Zonder twijfel wordt Altin Gün deze zomer een hoogtepunt van één van je festivals.

 

3. Kikagaku Moyo is ook een beetje Nederlands
Zelfs wij, je hofleverancier van muzikale ontdekkingen, noemden Kikagaku Moyo afgelopen najaar nog een ‘exotische rariteit’. Oké, dat was op Incubate, en daar kom je die wel vaker tegen. Inmiddels hebben we de band uit Tokyo al meermaals op de Nederlandse podia teruggezien (nog op Eindhoven Psych Lab). En verdomd, de muziek die nog het best beschreven kan worden als Japanse psychedelische, bedwelmende lotusbloemuitvoeringen van The Beatles’ Norwegian Wood (inclusief sitar!) beginnen steeds makkelijker (en lekkerder) in het gehoor te liggen. En dat niet alleen, tweevijfde van de band resideert inmiddels in Amsterdam. Jij geluk, want dat betekent dat je dit Beaches Brew-hoogtepunt deze zomer makkelijker met je eigen ogen kunt gaan aanschouwen. Vooralsnog trouwens alleen in Nederland op Best Kept Secret. Ga daar eens verandering in brengen, dames en heren programmeurs.

 

4. King Gizzard speelt tegenwoordig greatest hits-shows
Weet je nog, die tijd dat je bij King Gizzard & The Lizard Wizard-shows meestal integraal de laatste plaat voor je kiezen kreeg? Overigens werd dat dankzij de productiviteit van de Melburnians ook niet snel saai: 23 juni staat Murder Of The Universe op de planning, plaat nummer negen, en de tweede (van vijf) dit jaar. Het aantal albums dat de band daardoor inmiddels aan zijn hagedissenstaart heeft hangen, zorgt er ook voor dat King Giz er tegenwoordig gewoon een dwarsdoorsnede van kan (en wil) spelen. De set begint weliswaar met werk van de meeste recente Flying Microtonal Banana en de aankomende plaat, maar daarna: de hele eerste helft van Nonagon Infinity, werk van I’m In Your Mind Fuzz en Quarters, en terug naar Nonagon Infinity. En een medley waarin het hele zooitje nog eens voorbijkomt, eindigend met zanger Stu Mackenzie halfnaakt in de Adriatische Zee. Jep.

 

5. Brewdog is je nieuwe favoriete (en duurste) festivalbier
Als je weleens een biertje drinkt bij een Nederlands poppodium, kan het je zijn opgevallen dat het Schotse craft beer-merk Brewdog ook hier steeds vaker op het menu staat. Die biertjes zijn lekker left of centre, met een sterke focus op het bij onze Angelsaksische vrienden populaire (India pale) ale, en met namen als Punk IPA en Elvis Juice is de muzikale ambitie meteen ook verklaard. Het is een aangename afwisseling van ons lokale brouwsel, met name natuurlijk dat hipsterpleewater van Kornuit (wie verzint er dat Twentse bierbrouwers baarden en tattoos hebben en op fucking fixies rijden?). Ook op Beaches Brew was Brewdog hofleverancier, en brouwde met Trashy Blonde zelfs speciaal voor het festival een biertje. Lekker hoor, maar als we even de Nederlander mogen uithangen: dat is dus zes ekkies voor een plastic festivalbekertje bier, hè? Dat noemen we met recht vloeibaar goud.

 

6. Preoccupations heeft geen groot podium nodig om oorverdovend (goed) te zijn
De Adriatische Kust heeft het imago om nogal wispelturig te zijn als het op het weer aankomt. Zo sta je als Italiaanse festivalorganisator het ene moment te genieten van gemoedelijk cruisy publiek een heerlijke avondzon. Het volgende moment moet je rennen omdat de temperatuur ineens tien graden dropt, de wind opsteekt en delen van je hoofdpodium wegwaaien. Vanwege de veiligheid werd woensdagavond hoofdact Shellac verplaatst naar de reservestage. Waar je, zodra je drie rijen naar achter staat, overigens niks meer van ziet. Preoccupations, om onbegrijpelijke redenen al vooraf op dit podium geplaatst, maakte het allemaal niks uit. In een piepkleine setting leek de Canadese band nog meer geluid dan normaal te produceren. Terwijl we alleen het bovenste plukje haar van zanger Matt Flegel zien dansen in de wind en we ons aan bomen moeten vastklampen, zorgde Preoccupations er wel voor dat onze trommelvliezen heerlijk aan gort werden geblazen.

 

7. Als je naar Beaches Brew gaat, verblijf je op de camping
We kunnen alleen maar tevreden concluderen dat Beaches Brew, als gratis festival met standaard een weerzinwekkend goede line-up, jaarlijks populairder wordt. Zowel onder de lokale Italianen als de bezoekende Nederlanders, Duitsers, Engelsen, Denen, Oostenrijkers, Belgen en wie we nog allemaal gezien hebben. Dat brengt echter wel een nadeel met zich mee. De campings, appartementen en AirBnB’s rond Hana-Bi vullen zich snel, die eerste week van juni. Nu heeft de kust rond Marina di Ravenna als populaire vakantiebestemming geen tekort aan accommodaties verder. Maar bij zo’n festival wil je liefst wel een beetje in de buurt zitten, zeker omdat het lokale openbaar vervoer en de taxivloot te wensen over laten. Dus doe niet zoals ondergetekende (die dagelijks zes kilometer heen en terug liep): fix je campingplekje snel, want je wil hier volgend jaar gewoon bij zijn.