Interview: de magische klanken van ELLA, de kunst van het minimalisme en de bloemen van het kwaad

Sniester Festival
26 – 27 – 28 mei

 

Je moet goed je best hebben gedaan om Ella van der Woude níét te hebben gehoord. Zo speelde ze in Houses, maakt Van der Woude filmmuziek en is ze onderdeel van de liveband van Amber Arcades. Toch is ze vooral bezig met haar eigen project: ELLA. The Daily Indie spreekt met de maakster van deze bloedmooie muziek, ter voorbereiding op haar Sniester-show in Den Haag op 27 mei.

En dat loopt allemaal best goed. Als we Van der Woude bellen, zit ze op de boot richting Engeland, waar ze vier shows gaat spelen, onder meer met Hannah Lou Clark. Ze is er maar druk mee om elke keer dat kanaal over te duiken. “Meestal gaan we er met de trein onderdoor hoor, dat is een stuk sneller”, grapt de muzikante. “Ik kom vrij regelmatig in Engeland. Voordat ik bij Amber Arcades ging spelen, ging ik ook al regelmatig heen en weer om aan mijn muziek te werken met mijn producer.”

En die producer, dat is niet de eerste, de beste. Stew Jackson van Massive Attack zit namelijk achter de studioknoppen van ELLA’s muziek. “Stew ben ik toevallig tegen het lijf gelopen via allerlei feestjes. Ik raakte in Amsterdam ooit eens aan de praat met de bassist van Phantom Limb, waar Stew ook in speelt, en tijden later kwam ik die bassist nog een keer tegen. Toen ik hem vertelde dat ik meer met filmmuziek was gaan doen, introduceerde hij mij aan Stew, die daar ook altijd veel mee bezig was. Vanaf daar sprak ik hem wat vaker en kwam het idee om hem als producer in te zetten voor ELLA”, vertelt Van der Woude.

 

 

Door het afpellen van allerlei troebele lagen, komt Van der Woude door Jackson tot de kern van haar muzikale boodschap. “Hij heeft mij vooral geholpen om dingen helderder te maken en mijn geluid te versterken. Mijn demo’s waren vrij obscuur en je zou echt tien keer moeten luisteren om te horen waar het nou eigenlijk over gaat”, vertelt ze. “Ik verschuil mijn stem vaak achter van alles, zodat het onder alles in de compositie zwemt en vooral niet de boventoon voert. Hij maakt er een goede vertaling van, maakt het toegankelijker en begrijpelijker.”

Donkere periode
Waar Jackson in de studio het zonlicht was waardoor de muzikale bloemen zich openden, schuren de veelal duistere nummers van ELLA nog altijd. De liedjes zijn geschreven in een periode waar Van der Woude zeer geïsoleerd aan haar muziek werkte. “Ik heb de hele plaat geschreven in een soort bubbel, waarin ik mezelf een paar maanden heb opgesloten met de gordijnen dicht. Het was een wat donkere periode, maar wel eentje waar ik veel comfort kon vinden in het maken van dingen. Omdat er dus toch nog iets creatiefs uit je kan komen als je in zo’n periode zit. Het zijn een soort bloemen van het kwaad.”

 

“Ik heb de hele plaat geschreven in een soort bubbel, waarin ik mezelf een paar maanden heb opgesloten met de gordijnen dicht.”

 

Opvallend aan ELLA is de veelzijdigheid van haar muziek. Zo is de laatste maanden in vele bezettingen op het podium te zien geweest. “Vaak speel ik samen met Manuel (van den Berg, red.), maar ook in mijn eentje, met een volle band en laatste met een strijktrio. De muziek hangt overal tussenin. Je kunt het prima met alleen een gitaar spelen, maar het is ook gemakkelijk elektronisch te maken. Door daar ook mee te spelen en te experimenteren, houd je de de liedjes fris.” Toch valt ELLA wel op tussen het – toch wat ruige – programma van Sniester. Niet alleen wegens haar uitgestrekte composities, maar met name wegens de kwetsbaarheid van haar liedjes. “Ja, we gaan het zien! We staan wel echt op een plek waar de muziek tot zijn recht kan komen, dus daar heb ik wel vertrouwen in.” Gelukkig houdt de gemiddelde Sniesterbezoeker ook wel van een muzikale verrassing, daar komt het Haagse publiek tenslotte voor.

De wereld van ELLA
Niet alleen de muziek van ELLA is om bij weg te dromen en barst uit elkaar van de spanningsbogen: ook de fotografie, het artwork, de shows en de hele stijl van haar als artiest, sluiten naadloos op elkaar aan. ELLA is een wereld op zich, een audiovisueel concept waarin alles dezelfde sfeer ademt, elkaar versterkt en naar hogere hoogtes brengt. Daar is ze naar eigen zeggen semi-bewust mee bezig. “Ik wil het vooral heel persoonlijk houden en dicht bij mijzelf. Dat komt op allerlei manieren wel terug, ook in de bandnaam. Het had makkelijk geweest als ik de band Google-wise Ella van der Woude had genoemd, maar dat past minder goed bij de muziek dan ELLA. Dat klinkt kleiner en intiemer” vertelt de muzikante. “Verder probeer ik er vooral de juiste mensen bij te betrekken, die goed begrijpen waar ik mee bezig ben en dat kunnen interpreteren. Zo werk ik veel met Sanne Glasbergen, zij doet de fotografie en heeft ook het artwork ontwerpen, ik ken haar al sinds Houses en wij voelen elkaar erg goed aan. Dan kan ik haar ook de vrije hand geven in wat ze doet.”

 

 

Aanstormend debuutalbum
Het leven bekijkt Van der Woude van dag tot dag en dat gaat haar uitstekend af. De komende tijd houdt ELLA zich vooral bezig met shows en haar debuutalbum, dat ze op dit moment met Jackson aan het opnemen is en waarvan vorige week de eerste single There Is uitkwam. “Het wordt niet compléét anders dan de EP, maar het wordt wel voller qua geluid, iets minder akoestisch. Met de plaat zijn we wel iets meer losgegaan met productionele toeters en bellen”, vertelt ze. “We hebben nog niet echt een schema ofzo, maar ik hoop nog wel dat de plaat dit jaar uit gaat komen.”

Maar uiteraard niet voordat ELLA tijdens Sniester op zaterdag 27 mei om 20:45 in Humanity House op de Grote Markt in Den Haag speelt.