De Day Job van Bas Prins: de ene dag met Niko op het podium, de volgende dag als kok in restaurant Zaal 3, met zijn bandleden als bediening

Het is hartstikke leuk om muzikant te zijn in Nederland, maar een vetpot? Nee, dat is het niet. De meeste zangers, gitaristen, drummers en toetsenisten hebben daarom ook een andere baan naast het muzikantenbestaan. Redacteur Bram van Duinen blaast onze oude rubriek nieuw leven in en zoekt naar de meest bijzondere jobs van onze favoriete indie-muzikanten. 

Eerder las je al het verhaal over radiodiagnostisch laborant Niek van Nouveau Vélo en meubelmaker Lasse van The Stangs. In deze bijzondere editie praten we met de Haagse band Niko. Een team dat zowel op de bühne als (vrij letterlijk) ernaast samenwerkt. Gitarist Bas Prins over deze dubbelsamenwerking.

Bas Prins
Kok in de keuken van Zaal 3

Mocht je nou eens een meet & greet met de band Niko willen terwijl ze een keertje niet in je buurt spelen, dan kun je het beste naar het Haagse theater & café Zaal 3 gaan. Hier werken namelijk drie van de vier bandleden. Bas Prins is er kok, zanger Nik staat achter de bar en verkoopt tickets en Thomas doet de bediening. Alleen drummer Richie staat er niet op de loonstrook, die zit dan ook nog op het conservatorium.

De dynamiek als band en als collega’s is niet te vergelijken volgens bassist Bas: “Bij Zaal 3 zijn we bijna een ander soort personen. Er is altijd al een bepaalde dynamiek tussen keuken- en voorpersoneel die niet te vergelijken is met in een band spelen. Je kan op een drukke avond ook niet echt een gezellig praatje met elkaar houden. Ik snauw weleens tegen Nik of Thomas dat ze eens moeten doorlopen met het eten omdat het anders koud wordt. Dat zou ik niet zo snel doen in een repetitie.”

 

Zowel koken als muziek maken zijn creatieve beroepen. Krijgt Prins wel eens op een synesthetische manier inspiratie voor het ene uit het andere? “Niet echt, het zijn bijna even grote passies van mij, maar ze zijn wel gescheiden van elkaar. Als ik in de keuken sta voel ik mij echt een kok en ben ik ook eigenlijk alleen daarmee bezig. Met de muziek is dat hetzelfde. Het proces is wel met elkaar te vergelijken. Net zoals je wil dat alles bij elkaar klopt in een liedje, wil je ook dat in een gerecht alle smaken in balans zijn.”

 

Een theater en een concertzaal zijn natuurlijk nauw met elkaar verbonden. Heeft Prins ook iets met het theater? “Nik heeft altijd al wel in het theaterwereldje gestaan. Sinds ik hem heb ontmoet, heeft hij me ook meer die kant opgetrokken. Wij hebben er vorig jaar als band ook een voorstelling gedaan (Oh Yeah, Alright, Okay! – red.) Los van de band ga ik dit jaar een voorstelling doen op de Haagse Parade. Dit is met een poëzieduo dat een kindervoorstelling gaat doen, dus dat wordt interessant. Ik weet nog niet precies wat ik daarin ga doen, want ik ben er een beetje toevallig ingerold. Maar het is heel tof dat het theater ons de kans geeft om dit soort dingen te doen.”

De fameuze saus uit de Niko-merchandise komt helaas niet van de hand van de kok: “Dat laat ik lekker aan de grote voedselcorporaties over. Als er geen e-nummers in zitten, is het niet echt saus”, lacht hij.

 

Bas Prins
Gitarist Niko

“We kennen elkaar echt van de Haagse muziekscène, niet van onze Day Jobs. Nik werkte al wel in het theater en heeft ons daarin meegenomen. Het heeft ook veel voordelen voor ons als band om daarnaast in een theater te werken. Zo mogen we gebruik maken van de oefenruimtes hier en krijgen we ook mogelijkheden om onze muziek af en toe te spelen in het theater, bijvoorbeeld als huisband van een soort talkshow-voorstelling.

We spelen dan bijvoorbeeld een liftmuziek-versie van onze eigen nummers, dat was erg leuk. Ook qua inplannen van werktijd zijn de werkgevers erg relaxed. Ze zijn super supportive naar de band toe en geven ons vaak vrij op vrijdag- en zaterdagavond zodat we kunnen spelen. Dat was lastiger in andere keukens waar ik werkte. Ondanks de liefde voor mijn baan als kok zou ik wel fulltime muziek willen maken, dat is uiteindelijk het streven. Ik sta in principe liever op het podium dan in het keuken. Toch zou ik het koken gaan missen.”