Courtney Marie Andrews zocht haar mooiste liefdesscherven bij elkaar voor Burlap String
18 april 2020
Dik twee jaar geleden schreven we hier al over de zielstrelende liedjes van Courtney Marie Andrews, in aanloop naar haar prachtplaat May Your Kindness Remain. Een plaat over hoop en depressie, geluk vinden in de kleine dingen en de donkere, bittere kanten van de Amerikaanse droom. Maar met bovenal de wens om de vriendelijkheid boven alles te laten prevaleren en om de goedheid in je hart aan te spreken.
Zeker in het huidige tijdsgewricht krijgt die boodschap een nieuwe lading en juist nu staat Andrews’ nieuwe plaat klaar. Old Flowers ziet in juni het levenslicht, de single met bijbehorende clip van Burlap String, nadat ze eerder al If I Told presenteerde, verschijnt nu al.
De barsten in haar eigen spiegel
Waar haar vorige plaat nog over grotere onderwerpen ging, zoals hoe destructief het kapitalisme kan zijn en over hoe gewone Amerikanen daarmee worstelen, duikt haar nieuwe plaat vooral in de diepere krochten van de eigen ziel. Tussen de brokstukken van een na negen jaar stukgelopen liefdesrelatie, zocht de met een prachtstem getooide nomadische muzikante – die in de huidige coronatijd noodgedwongen veel in Nashville zit – de mooiste scherven bij elkaar om op zoek te gaan naar een nieuwe versie van zichzelf. Dat doet ze met een doordringende blik in de barsten van haar eigen spiegel, allesbehalve bang om kwetsbaar te zijn. De avonden die ze met wijn, kaarslicht en betraande ogen wijdde aan het schrijven leidden tot intieme, persoonlijke nummers.
De video van Burlap String – een nummer met een bijna heimwee-achtig verlangen naar dat wat ooit was, geïllustreerd met de regel “There’s no replacing someone like you” – kwam tot stand in Bisbee, een historisch stadje in Arizona, niet ver van de Mexicaanse grens. Enkele nummers op haar nieuwe plaat vonden daar ook hun weg naar het papier. Het is een plek waar Andrews speciale herinneringen aan heeft, omdat ze daar een toevluchtsoord voor muzikanten vond en bevriend raakte met een lokaal muzikantenkoppel, genaamd Nowhere Man and a Whiskey Girl. “Ze werden mijn DIY-mentoren en toonden mij hoe ik de huur kon betalen met muziek maken. Ik bewonderde hen en we deden veel shows samen in mijn vroegere twintiger jaren.”
“Een jaar of vijf geleden overleden ze allebei vrij onverwacht, binnen vierentwintig uur van elkaar. Nog steeds ga ik er regelmatig terug, omdat mijn hart daar op een aantal manieren thuishoort. Tijdens een van mijn bezoekjes ontdekte ik daar een speciale plek, Young Blood Hill. Het is een sacrale, rotsige piek, waar veel gedenktekens en kruizen staan. Toen we vorig jaar de albumcover daar schoten, bij de laatste volle maan van het decennium, bleek dat we op sommige persfoto’s – zonder het te weten – hun laatste rustplaats hadden vastgelegd. Dat was een mooi cadeau, want ik was me er niet eens bewust van. Om die reden besloot ik ook op die plek de video op te nemen. Tegen het eind van de clip leg ik bloemen neer bij hun gedenkplaats, ter nagedachtenis aan het verlies van hen en eigenlijk aan elk verlies waarom we treuren tijdens ons leven. Hoewel dit liedje geschreven is voor een van de grote liefdes uit mijn leven wil ik ook graag bloemen neerzetten op de gedenksteen van hartzeer.”
