Car Seat Headrest 2.0 zet zijn zegetocht voort in een gretig TivoliVredenburg
15 november 2018
Als we vanavond de Ronda van TivoliVredenburg binnenlopen is het even schrikken wanneer de balkons dicht zijn en er staat slechts anderhalve man en een paardenkop in de zaal aanwezig zijn. We zijn niet eens overdreven vroeg: het vaste voorprogramma Naked Giants trapt binnen tien minuten al af. Eventjes vrezen we dat de zegetocht van de band rond Will Toledo vanavond tot zijn einde komt.
Dat valt gelukkig alleszins mee. Tijdens de typisch stevige en vermakelijke set van Naked Giants loopt het al aardig vol en als Car Seat Headrest om stipt negen uur aftrapt blijkt het aanwezige publiek zo gretig dat de show zich qua euforie makkelijk kan meten met de laatste passage in Paradiso eerder dit jaar.
Laten we eerst even de balans opmaken over het jaar van Toledo en consorten tot nu toe. In februari van dat jaar bracht hij een herbewerking uit van het in 2011 verschenen Twin Fantasy. Een plaat die de toen piepjonge Toledo opnam op de achterbank van zijn auto en eentje die wegens zijn progressieve thematiek erg aansloeg op het internet. Nadat Toledo in 2016 doorbrak met het in een volwaardige studio opgenomen Teens of Denial waagde hij zich aan een heropname van die eerdere plaat, die wij in onze review bestempelden als ‘een van de meest ambiteuze platen van 2018’. Om die plaat goed live over te kunnen brengen voegden de drie leden van Naked Giants zich bij Toledo’s liveband, die hierdoor is uitgegroeid naar zes man.
Dit ‘Car Seat Headrest 2.0’ trapt vanavond direct af met een verrassing. De band opent met Cosmic Hero, een van de vele prijsnummers van Teens of Denial, wiens afwezigheid we in de setlist van het eerste Paradiso-concert vorig jaar zelfs nog beklaagden in ons verslag van die avond. Hier valt meteen op dat het niet alleen het Twin Fantasy-materiaal is wat over de jaren heen geëvolueerd is, ook Cosmic Hero heeft een make-over ondergaan. Dat is in het begin even wennen, maar de tweede helft van het nummer knalt gelukkig net zo venijnig uit de speakers als de studioversie. Het heerlijke meeschreeuwrefrein (“You won’t go to heaven/I will go to heaven and I won’t see you there!”) vindt al aardig wat bijval, maar bij het daaropvolgende Bodys is het hek pas echt van de dam.
De nieuwe line-up van de band zorgt ervoor dat Toledo geen gitaar meer hoeft te spelen. Aan de ene kant missen we zijn hoekige gitaarlijntjes af en toe wel, maar de meer recht toe recht aan beukstijl van de heren van Naked Giants is ook niet verkeerd. Bij de vorige show in ons land stond Toledo bij tijd en wijlen nog veilig achter een synthesizer, maar vanavond richt hij zich honderd procent op de zang. Met succes, want hij heeft zich inmiddels ontpopt tot volleerd publieksmenner. Met zijn charmant houterige dansjes windt hij het publiek alleen maar verder op en zijn intense voordracht zorgt er voor dat de dikwijls hemeltergende teksten nog meer tot leven komen.
Want het is bepaald geen lichte kost wat Car Seat Headrest ons vanavond voorschotelt. Twin Fantasy is een conceptalbum over homoseksualiteit, mentale gezondheid en depressie. Het loodzware sleutelnummer Famous Prophets (Stars) blijft vanavond afwezig, maar ook het eerdergenoemde Bodys (een heus anthem over de vergankelijkheid van het menselijk lichaam) of de epische, een klein kwartier durende, afsluiter Beach Life-In-Death (sleutelzin: ‘I/Don’t/Want/To/Have/Schizophrenia‘. Dat laatste woord met ongeveer een honderd A’s uitgerekt) hebben geen teksten waar je vrolijk van wordt. Dat Toledo al die naargeestigheid uitstekend weet te vangen in heerlijk meeschreeuwbare anthems is de grootste kracht van zijn band.
Na een al uiterst euforische eerste helft gooit Toledo er nog een schepje boven op en krijgen we achter elkaar de drie grootste hits van Teens of Denial over ons heen: Drunk Drivers/Killer Whales, Destroyed By Hippie Powers en Vincent. De een nog uitzinniger dan de ander. Door de vakkundig uitgevoerde publieksparticipatiemomentjes in dit blokje – Toledo die de handen van de mensen vooraan vastgrijpt, een fan die het podium op getrokken wordt om de koebel te bespelen tijdens Hippie Powers – is duidelijk dat we hier allang niet meer met een stelletje misfits te maken hebben, maar met een volleerde set indierock-grootheden. Wat met titanische uitvoeringen van het heerlijk energieke oudje Something Soon en het eerdergenoemde Beach Life-In-Death als afsluiter nog eens bevestigd wordt. Niet heel veel bands kunnen na een uitputtingsslag van ruim een uur nog boeien met een ingewikkeld epos van een kwartier als afsluiter. Dat Car Seat Headrest dat zonder moeite lukt, betekent dat we officieel met een band in de buitencategorie te maken hebben.
Check de rest van de foto’s van het concert hieronder:
