Black Rebel Motorcycle Club is op Echo bijna een schim van zichzelf – ingetogen, meanderend en niet bijzonder overtuigend
9 januari 2018
Een tijdje terug schreef ondergetekende over Little Thing Gone Wild, destijds de eerste nieuwe single na een lange radiostilte van Black Rebel Motorcycle Club. Daarin werd al voorzichtig de vrees uitgesproken dat de band een andere richting op wilde gaan. Op Echo, waarschijnlijk de laatste single voordat het nieuwe album uitkomt, blijkt die vrees terecht.
Wat bij BRMC altijd een kracht is geweest, is zijn stevige sound met de bekende politiek geladen teksten die ze al zo’n vijftien jaar verkondigen. Rock-‘n-roll, maar met een zekere mainstream-appeal. De band is ooit begonnen als neo-psychedelische garagerockband met shoegaze-invloeden, maakte daarna uitstapjes naar folk, country en andere vertakkingen, en lijkt nu, anno 2018, op een punt aanbeland waarop ze meer doen denken aan de stadionsound van U2 dan aan de boosheid van The Jesus And Mary Chain, zoals ooit het geval was.
Nu is daar natuurlijk niets inherent fout aan, maar de band lijkt langzaam een beetje te zijn verloren waar hij ooit zo fel en gedecideerd voor stond. De boodschap van het volk, de ruwe randjes, de schurende gitaren, het lijkt allemaal steeds meer weggepoetst te worden, ten faveure van een gladdere, misschien wat volwassenere sound. Luisterend naar Echo valt op dat het allemaal veel minder urgent is, bijna alsof Hayes en Been hun teksten deze keer op de automatische piloot geschreven hebben. Het zijn geen zwakke lyrics, maar het lijkt op dit punt allemaal wat formulaïsch.
De band is echter populairder dan ooit, speelt overal voor stampvolle zalen en lijkt zich wel te kunnen vinden in de positie waarin hij verkeert. Het is de band van harte gegund en Echo is, net als de andere uitgebrachte singles, beslist geen slechte track. Maar wie aanstaande vrijdag het nieuwe album in huis haalt met in het achterhoofd platen als Take Them On, On Your Own en Baby 81, zou weleens teleurgesteld kunnen worden.