AUSTRALIË SPECIAL: DEEL 1

 

 

Als honderdduizenden vleermuizen uit de lucht komen vallen betekent het waarschijnlijk dat de muzikale dampen zo heet zijn dat het voor de arme beestjes niet meer uit te houden is. Reden genoeg voor The Daily Indie om een virtuele backpack vol te laden met de beste Australische bandjes.

Door Wymer Praamstra & Rob Verkerk

Wax Witches
Deze eenmansband heeft al wat meer naamsbekendheid, niet in de laatste plaats omdat Alex Wall met zijn andere project Bleeding Knees Club al behoorlijk wat exposure heeft gehad. Waar deze laatste band voornamelijk op het randje van pop en punk balanceert (lees: beetje pussy-punk), pakt hij het met zijn solo-band wat harder en puntiger aan. Zijn buren zullen een hekel aan hem hebben, want vrijwel alle instrumenten werden los van elkaar opgenomen in zijn eigen huis voordat ze in de studio aan elkaar werden geplakt.

De gitaarpartijen op dit laatste album zijn lekker hardcore-punky, de vocalen nonchalant en snotty en de drums doen door de matige kwaliteit van opnemen soms bijna machinaal aan. Geboekt worden voor het (nu al) legendarische Burgerama Festival, naast de grootste garagebands op aarde, is een teken dat Wax Witches niet alleen down under potten weet te breken.

 

The Living Eyes
Deze jongens van The Living Eyes zijn al eerder voorbijgekomen op The Daily Indie, en met een reden. Eén van de betere platen van het afgelopen jaar was het self-titled debuut van het viertal uit Geelong. Hun Australische label Anti-Fade Records heeft behoorlijk voet aan de grond gekregen in de garage-scene door lokale bandjes op te pikken en hun albums de wereld in te slingeren. In Amerika pakte Gooner de broekies op, zodat een relatief groot publiek werd bereikt.

Muzikaal is het niet het meest vernieuwende werk, maar door op een slimme manier surf, garage, pop en punk-invloeden te combineren wel verrekte catchy en behoorlijk gevarieerd. En dat is toch eigenlijk waar het allemaal om draait?

 

Bad Vision
Voor mij persoonlijk een top tien album van vorig jaar, de titelloze debuutplaat van Bad Vision. In de rijke underground-scene van Melbourne kwamen de vier bandleden in contact met elkaar. De verschillende andere bandjes werden even op een lager pitje gezet en Bad Vision kwam na een reeks 7’, demo’s en EP’s steeds meer op de voorgrond. Kroon op het werk is dus hun debuutalbum van november vorig jaar. Bij vlagen lekker agressief en hard terwijl de proto-punk invloeden de snelle hoekige basis van veel nummers verzorgen. Bovenal gewoon heel sterke en lekker korte nummers, waardoor het album met veertien nummers in 34 minuten al snel drie keer op repeat staat.

 

Woollen Kits
Vriendjes met wat bekendere bands uit Australië als Eddy Current Suppression Ring en Royal Headache en net als deze bands tapt ze uit de wat oudere muzikale vaatjes. Waar deze twee echter meer met de garagerock revival bezig zijn, heeft Woollen Kits een breder spectrum. De heerlijk achteloze manier van spelen, die we ook kennen van bijvoorbeeld Black Lips, maakt het bovendien rauwer en ‘eerlijker’.

Hoewel ze al een tijdje wat minder actief zijn, lijkt nieuw materiaal, een 7” er aan te komen. De twee albums in 2012 zijn echter nog steeds meer dan vermakelijk, vandaar ook dat ze in Amerika door Trouble In Mind zijn uitgebracht.

 

I’lls
Ook op de grens van electro en pop is genoeg te beleven in Australië. Niet voor niks komen veel bekende acts op dat gebied daar vandaan. Denk bijvoorbeeld aan Jagwar Ma, Cut Copy en Empire of the Sun. Waar deze bands nadrukkelijk op de voorgrond treden, gebeurt er ook in de underground genoeg op dit gebied. Neem bijvoorbeeld I’lls, spreek uit als Isles. Indien je weet hoe je dat uit moet spreken. Niet de best gekozen bandnaam misschien, maar de pulserende, dromerige, synthy electropop is behoorlijk lekker. Het heeft wel iets van chillwave acts als Washed Out, met het verschil dat I’lls meer richting de ambient electrokant neigt. De laatste EP is bijvoorbeeld heerlijk om bij regenachtig weer mee uit het raam te kijken, dat idee.