ALBUM REVIEW: Protomartyr – The Agent Intellect

​Protomartyr brak door en de zanger brak het allemaal op. Terwijl de band teerde op het succes van ‘Under Color Of Official Right’, kampte Joe Casey in 2014 met het overlijden van zijn vader en de Alzheimer van zijn moeder. Muziek blijven schrijven bleek voor Casey de enige uitweg en dus is derde album ‘The Agent Intellect’ een allesbehalve comfortabele ervaring geworden.

“He walks into the temple. / It falls. / It always falls.” Bezwerend gonst de bariton van Casey door lead single Why Does It Shake?, zinspelend op de aftakeling van zijn moeder. Het is karakteristiek voor een plaat die draait op weemoed en melancholie, meer nog dan op de twee voorgangers. De band uit Detroit is diep gegaan, schuurt en knaagt en ontroert voortdurend. In de sinistere post-punk van Protomartyr voelen de vocalen als een instrument en Casey bespeelt ze met verve, voortdurend variërend tussen moedeloos en furieus. De donderwolken wijken nimmer op ‘The Agent Intellect’. Er ligt altijd een gierende gitaarmuur op de loer. Zo ontaardt het vriendelijke begin van Pontiac 87, over het bezoek van de paus aan Casey’s hometown, al snel in een spinnijdige beukpartij.

Met genre- en generatiegenoten Ought en Parquet Courts heeft Protomartyr veel gemeen. Allen trappen tegen de gevestigde orde en ook de zangstemmen vertonen een merkwaardige gelijkenis, maar als het om drift en geslepenheid gaat troeft Protomartyr zijn collega’s met gemak af. ‘The Agent Intellect’ boort zich in al zijn intimiteit en droefenis een weg naar je hart (en de jaarlijsten), al is enige volhardendheid van de luisteraar vereist.