Aan alles komt een eind: de death spiral van David Longstreth

David Longstreth is verdrietig, want boven zijn hoofd hangt het huilende spook van ex Amber Coffman. Amber Coffman bracht aan het eind van 2016 het toepasselijk getitelde All To Myself uit en niet veel langer volgt David Longstreth met het druilerige Keep Your Name. De opmaat voor een nieuwe plaat is ingezet, al is het vanuit een berg scherven, verdriet, hartzeer.

Dirty Projectors begon als een soloproject en dat is het inmiddels weer. De cirkel is rond, in zekere zin. In 2004 bewoonden twee in rood en blauw uitgekraste figuren de plaathoes van het genadeloos ambitieuze Slaves Graves & Ballads. Het werd 2009 en Rise Above en Bitte Orca verschenen, samen met sirenes Amber Coffman en Angel Deradoorian. Het werd avond en het werd morgen en David Longstreth wordt gedesillusioneerd wakker, opnieuw alleen.

Terwijl de plaat welhaast niet op gang komt met de narcose en kapotte kerkklok van Keep Your Name verschijnen op de achtergrond vreemde vormen, herinneringen, rondvliegend puin, een verwijzing naar Stillness Is The Move, trieste echo’s van vorige platen. Op de traagmars Up in Hudson trekt Longstreth een blik herinneringen open: de kennismaking, de liefde, the things that lovers do en dan de onvermijdelijke weg naar beneden. Met een rotvaart de snelweg af, verveeld en met de wetenschap dat aan alles een eind komt. Na vijf minuten wordt er een synthetische, knarsende samba ingezet, als een machine die helemaal niet wil.

Het uurwerk hapert tussen verwarring en berusting. Op slaapliedje Little Bubble klinkt het “we had our own little bubble for a while”, maar niet veel later vliegt de gedeconstrueerde herrie weer in het rond. Waar de kapotte gong de plaat aftrapte antwoord Longstreth uiteindelijk vastberaden met “The spell is shattered!” en de pompende gospelorgels van I See You: Longstreth die alle hoornen, muzes en sirenes achter zich laat. De boog raakt de grond, grillig en finaal.

Check ook het diepte-interview dat we eerder deden met Dave Longstreth.