TDI Radar: stap in het warme bad vol melancholische indierock van A.O. Gerber
21 oktober 2020
Onze radar draait op volle toeren en elke week presenteren we je een act die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Vandaag is het de beurt aan A.O. Gerber, die met haar prachtige stem en fijne compositiekunsten, een warm bad aan melancholische indierock voor je vol laat lopen.
Wie of wat is A.O. Gerber?
A.O. Gerber is de afkorting waaronder Alex Olivia Gerber, een Amerikaanse singersongwriter en producer, haar muziek uitbrengt. Al in haar jonge jaren, opgroeiend in het noordwesten van de Verenigde Staten, leert de toegewijde Gerber pianospelen en zingt ze in een koor. Vanaf haar twaalfde leert ze zichzelf gitaarspelen en begint ze al met het schrijven van haar eerste liedjes. De jonge Gerber is vastberaden om het als muzikante te maken en in de daaropvolgende jaren wijst alles erop dat ze het ook zal redden. Wanneer ze gaat studeren, kiest de breed geïnteresseerde Gerber voor zowel kunstgeschiedenis als Italiaans, de tijd die ze overhoudt besteedt ze aan het spelen in een band. Maar als ze er twee jaar op heeft zitten, gooit ze prompt het roer om: een leven als academicus, kunstgaleriehouder of een andere logische vervolgstap na haar studies ziet ze absoluut niet zitten. Twee jaar lang zet ze zowel de studies als de muziek volledig opzij om zichzelf te resetten. Na twee jaar werken op verschillende boerderijen keert ze met hernieuwde energie terug op de universiteit om haar studies af te ronden.
Vanaf dat moment stort ze zich met veel overgave op het schrijven van nieuwe muziek. Dat levert in 2016 haar eerste EP, Fathers op: de eerste opmaat naar het debuutalbum Another Place To Need, dat afgelopen mei het levenslicht zag Een debuutplaat die nostalgie ademt. Het prachtige, lome stemgeluid van Gerber zorgt in combinatie met de rijke arrangementen van piano, gitaren, synthesizers en blazers voor een bijna constant warme en volle sound, dat op opener Old Blue direct gedefinieerd wordt. Hoewel dit geluid typerend is voor de rest van de nummers op Another Place To Need, weet Gerber door hier en daar wat accenten te verleggen de plaat toch spannend te houden. Zo leunt ze in In The Morning wat meer op haar stem en voegt ze net een rauw randje aan het geluid toe.
Voor fans van:
Weyes Blood, Phoebe Bridgers en Jess Williamson.
Fun fact:
Gerbers vader was een verdienstelijke saxofonist die tijdens Gerbers jeugd veel in de woonkamer speelde. Haar eerste muzikale herinnering is het liedje My Funny Valentine, in de woonkamer gezongen door haar oom en door haar vader begeleid op saxofoon.
Voor in je playlist:
Het laatste nummer van Another Place To Need is ook het langste: All I’ve Known. In dit nummer van ruim zes minuten schroeft Gerber voor de laatste keer de warme kraan open zodat we nog maar eens volop kunnen genieten van haar fijne composities. Opvallend in dit nummer is hoe het arrangement en de productie steeds voller en voller wordt, om uiteindelijk toch enkel met Gerbers stem af te sluiten.
Steuntje in de rug:
Op haar eigen website kun je het album Another Place To Need kopen. Ook vind je hier de EP Another Other Place, die afgelopen september uitkwam. Hierop staan drie nummers van het album in een ‘gestripte’, akoestische versie.
