TDI Tipt

Waarom Welcome to The Village dit jaar een van de spannendste line-ups heeft met onder meer Shortparis, Mykki Blanco, Repetitor, Ryley Walker en Tune-Yards


15 juni 2018

Welcome to The Village
19 t/m 22 juli 2018

 

Nog iets meer dan een maand voordat aan de groene rand van de Europese culturele hoofdstad van dit jaar, de zesde editie van Welcome to The Village wordt georganiseerd. The Daily Indie is er al sinds de allereerste editie bij en dit jaar gaan we het derde weekend van juli uiteraard weer richting Leeuwarden. Zeker met een line-up waar Tune-Yards, Mark Lanegan Band, Warhaus, Luke Sital-Singh, Joan As Police Woman, Martin Kohlstedt en Shame in de programmering prijken.

Daarom nemen we je in dit artikel mee door het vrolijk gekleurde, muzikale landschap dat Welcome to The Village dit jaar samen heeft gesteld. Het was een hoop wikken en wegen om tot de beste tips te komen, want er is een hoop om uit te kiezen. Op het ‘ontdekkingsgebied’ zit je sowieso goed bij het festival, zo speelden de laatste jaren DMA’s, Meatbodies, Zebra Katz, Django Django, King Khan & The Shrines, Protomartyr, The Growlers, Oscar & The Wolf, Villagers, Weval, DZ Deathrays en Balthazar op het glinsterend groene recreatiegebied De Groene Ster in Leeuwarden.


 

Shortparis
Welcome to The Village is altijd al een festival geweest waar artiesten vanuit alle windstreken naartoe komen. Dit jaar zijn er hoop spannende en muzikale smaakjes uit Afrika, maar ook Sint-Petersburg wordt vertegenwoordig en wel met Shortparis. En zoals Russische kunst weleens vaker de neiging heeft om behoorlijk intens te zijn, zit het ook in de genen van dit vijftal. Shortparis zet dan niet zomaar een ‘showtje’ neer, maar bouwt met koude grooves en een spastische en energieke frontman eerder aan een avant-gardistische performance. Een betere omschrijving is dan misschien ook ‘audiotheater’.

En wat daar dan ook wel weer goed bij past, de band is al met het einde van zijn bestaan bezig. Een onderdeel van de band is namelijk dat Shortparis zichzelf namelijk in 2020 weer opheft. Een betere reden om het daarom nú te gaan bekijken kunnen we je haast niet meegeven. En luister ter voorbereiding hier nog eens naar het laatste album van de band: Пacxa.


 

Mykki Blanco
Een van de spannendste artiesten van dit decennium is zonder twijfel Mykki Blanco. Michael David Quattlebaum Jr. zoals hij ooit ter wereld is gekomen, is de vaandeldrager van de ‘queer-rap’ uit een generatie artiesten als Zebra Katz, Cakes Da Killa (vorig jaar allebei op WtTV) en Le1f. Debuutalbum Mykki uit 2016 werd onder meer geproduceerd door Woodkid en Grimes, Flea en Björk zijn al jaren fan van deze bijzondere performer. Niet zo gek ook, want de songs en de liveshow van Mykki Blanco is nogal overweldigend hard en vurig. Zijn werk is persoonlijk, intens en gaat door merg en been.

Deze ‘gender ninja’ die ook bekend is als beeldend kunstenaar, auteur, model en activist, zal je ongetwijfeld bij de strot grijpen tijdens Welcome to The Village. Het is al een tijdje geleden dat Mykki nieuw werk uit heeft gebracht, dus stiekem verwachten we wel een aantal verse nummers. En zo niet, dan is er nog genoeg te ontdekken in het inmiddels rijke oeuvre van een van de meest vooruitstrevende muzikanten van het moment.


 

Akua Naru
Met een vers album The Blackest Joy op zak komt Akua Naru naar Friesland in juli. De Amerikaanse muzikant, die inmiddels in Duitsland woont, heeft een hele, hele, hele koele en uiterst aangename flow.‘This lady is the keeper of cool flow’, zei oud-Fela Kuti-drummer Tony Allen dan ook niet voor niks over haar (die op zijn beurt door Brian Eno werd omschreven als ‘perhaps the greatest drummer who has ever lived‘).

Naru is in haar vrije tijd een groot liefhebber van poëzie en literatuur en vertelt met liefde, respect, dankbaarheid en emancipatie haar eigen politiek getinte verhaal vol geschiedenis, actualiteiten en cultuur. Muzikaal ingekleurd door invloeden uit jazz, soul, hiphop en met de nodige ‘black woman magic‘ zoals ze zelf zegt, zet Naru haar zijden stem in om haar verhaal op een bijzonder mooie en vlijmscherpe manier over te brengen. Check hieronder eens de video bij het nummer My Mother’s Daughter (een song over ‘black womanhood on the African continent and in the diaspora’) en je weet waar we het over hebben.


 

Ryley Walker
Toegegeven, we hebben een zwak voor Ryley, maar dat kun je ons moeilijk kwalijk nemen nadat hij debuteerde in 2014 met All Kinds Of You en daarna de overweldigend mooie albums Primrose Green en Golden Sings That Have Been Sung uitbracht. Dit jaar heeft de muzikant uit Chicago een nieuw hoofdstuk aan zijn bibliografie toegevoegd met Deafman Glance dat in mei verscheen, waar de invloeden van Bert Jansch, John Fahey en John Renbourn vanaf druipen. De tokkelende, pastorale en jazzy muziek van Walker zit vol verdwaalde mijmeringen, donkerbruine nostalgie en dronken romantiek.

Prachtig op plaat, maar vooral live heeft de muziek van Walker een soort reinigende werking. Je weet ook nooit waar het heengaat met Walker en zijn band, zo speelden ze een paar jaar geleden een 41 minuten durende versie van Sullen Mind, dat haast Velvet Underground-achtige proporties aan neemt. Mocht je nog veel meer over ‘m willen weten, twee jaar geleden interviewden we de troubadour nog. Lees het, luister het en bezoek ‘m live.


 

Repetitor
Dan nog even de goede kaakslag die je af en toe nodig hebt tijdens een festival. Uit Servië wordt Repetitor gelukkig weer eens geïmporteerd, de laatste shows van de band dateren alweer uit 2014. De band heeft niet bepaald stilgezeten, want tourde door China, Rusland en blies festivalvelden op tijdens onder meer Sziget, EXIT en Pohoda. Binnenkort speelt de band overigens een aantal Oost-Europese data met Arcade Fire. Interessante keuze, maar het toont maar eens aan hoe lekker de band bezig is out there.

De band uit Belgrado bracht in 2016 het album Gde ćeš uit vol zware rock-‘n-roll en postpunk overgoten met maatschappijkritische teksten. It’s chaotic, and they are angry – not in a faking it for the music kind of way, they are really fucking angry’, zei Lauren Down van The Line of Best Fit erover. Wil je een idee van de show krijgen? Check deze gruwelijke livesessie tijdens EXIT in 2016.


 

Foto: Robin Alysha Clemens

Speciaal gecureerd programma van Jacco Gardner
Dit is nog eens een een dikke vierdubbele tip, want vorige week werd het bekend dat Jacco Gardner dit jaar een curator van het festival is en zijn onmisbare acts voor het naar Friesland mocht verschepen. Het is alweer een tijdje geleden dat zijn laatste album Hypnophobia uitkwam, maar achter de schermen is hij weer met een hoop bezig. Ook voor de schermen overigens, zo verraste hij ons vorig jaar onder meer met zijn nieuwe tropische project Bruxas, dat hij samen met Nic Mauskoviç heeft opgericht. Afgelopen week verscheen overigens de nieuwe single Sirocco, dus verwacht op Welcome to The Village nog meer nieuw werk van het funky duo.

 

Analoge dansmachine
Want die eerdergenoemde Nic Mauskoviç, hij is niet geheel toevallig ook onderdeel van The Mauskovic Dance Band, die Gardner ook heeft uitgenodigd om op WtTV te komen spelen dit jaar. En omcirkel die nou even in je tijdschema als je aankomt, want meer funky dan deze analoge dansmachine ga je het niet snel krijgen. De band verovert alleen dit jaar al Best Kept Secret, Mundial, Here Comes The Summer, Noorderslag en Lowlands. En dat heeft niets met een hype te maken, deze band is gewoon waanzinnig goed. Check hieronder nog een livesessie met de band uit maart. #mindisblown #hipsareshaking

 

Into space
Ook uitgenodigd door onze grote, psychedelische vriend zijn Melange en L’Éclair. De eerste is een band als een ruimteschip, met vijf Spanjaarden die uitgesponnen nummers maken vol kosmische grooves en hypnotiserende synthesizers die doen denken aan bands als Dungen. De band uit Madrid bracht vorig jaar maar liefst twee albums uit, waarvan een zelfgetitelde en Viento Bravo de laatste is. Genoeg spacend materiaal om intergalactisch op te stijgen uit Friesland.

Evenals de Zwitsers van L’Éclair, die bij Tame Impala- en Forever Pavot-liefhebbers in het goede keelgat zullen schieten. Erg soepel, erg trippy en erg sixties. Vorig jaar kwam de EP Cruise Control uit en in april bracht de band de single Howdah uit van het album Polymood dat in september verschijnt. Omschreven door de band als ‘kosmische afro-disco en krautjazz’ wordt dat niet alleen een album om eens goed in de gaten te houden, mis vooral die liveshow eind juli niet.


 

WEBSITE WELCOME TO THE VILLAGE | FACEBOOK-EVENT | TICKETS