INTERVIEW: Miles Kane

Met The Rascals en The Last Shadow Puppets kon zanger, gitarist en stijlicoon Miles Kane zijn eerste successen boeken. Na het uitbrengen van drie studioalbums koos hij echter voor zijn eigen pad. Als soloartiest bracht hij in 2010 het album ‘Colour Of The Trap’ uit, dat nu wordt opgevolgd door het ruigere ‘Don’t Forget Who You Are’. Onbevreesde rock ‘n’ roll, een mespuntje glamrock en een paar aanstekelijke crowdpleasers doorspekt van attitude en lef. Miles Kane schudt de Britpopanthems uit zijn mouw.

Titelnummer Don’t Forget Who You Are is hoogstwaarschijnlijk het meest aanstekelijke en hitgevoelige Britpoplied dat is gemaakt sinds de hoogtijdagen van Pulp en Blur. ‘La la la, la la la la la la’. Simpel, kort, krachtig. Miles Kane lijkt de formule te hebben gevonden voor de ene klassieker na de ander op het nieuwe gelijknamige album. En zijn geheime ingrediënten? Zelfvertrouwen, lef en een heerlijke nuchtere instelling. Als je iets zo graag wil bereiken, waarom zou je er dan niet voor gaan? “Ik wist wat ik wilde en met wie ik wilde werken. En ik wilde het nu”, vertelt hij aan The Daily Indie. Over zijn nieuwe album ‘Don’t Forget Who You Are’ zegt hij: “Ik vertel je eerlijk dat ik mijn muziek op de radio wilde horen. Ik wilde platen  verkopen. Dat was mijn doel. Het maken van muziek is heerlijk, maar dit moest en zou mijn doorbraakplaat worden.”

Held
Hij verzamelde al zijn moed bij elkaar en vroeg jeugdheld Paul Weller (The Jam) om te helpen met twee liedjes op de plaat: “Het was fantastisch om met hem te werken. Ik heb het gevoel dat we nu ook vrienden zijn, maten die elkaar steunen en net zo makkelijk een biertje kunnen drinken in een kroeg. Natuurlijk was er in de studio wel een soort spanning, ik moest in het bijzijn van mijn held presteren. Maar dat werkte juist als een aanmoediging en motivatie”, aldus Kane. Hij kijkt tegen Weller op en vertelt: “Paul is 55 en maakt nog steeds nieuwe muziek. Zijn lijst met nummers en albums blijft groeien, waarschijnlijk tot hij geen gitaar meer vast kan houden. Dat zou ik ook willen. Als ik 55 ben zit ik hier hopelijk nog steeds aan deze tafel om interviews met journalisten te doen en te vertellen over mijn nieuwe werk.”

De titel ‘Don’t Forget Who You Are’ is een advies van Miles aan artiesten om hem heen, maar ook aan zichzelf. Hij legt uit dat het in de muziekwereld verleidelijk is om je over te geven aan faam en succes: “Artiesten die faam najagen irriteren me. Ik houd altijd in mijn achterhoofd dat ik niet moet vergeten waar ik vandaan kom, wie ik werkelijk ben en waar ik voor sta. Ik weet dat ik geen Elvis ben, dus moet ik me ook niet zo gedragen, begrijp je wat ik bedoel? Ik werk hard en moet serieus blijven, met altijd mijn dromen en doelstellingen paraat. Zodra ik die uit het oog verlies, zou het vieze wereldje van geld en succes me zo kunnen opslokken.” Hij neemt een slok van zijn water en voegt toe: “Ik leef en adem muziek. Maar het is een uitdaging om daar de juiste draai aan te geven. Met de albumtitel wil ik mezelf er ook herinneren om niet te veel grenzen op te zoeken, en nuchter te blijven. Ik moet niet te lang over dingen nadenken, maar juist snel handelen, bijna impulsief.”

Zaterdagavond
Op Pinkpop liet Kane zijn nieuwe nummers voor het eerst aan het Nederlandse publiek horen. De reacties van zijn fans tot nu toe zijn overweldigend. Kane glimlacht en vertelt trots: “Het zijn niet eens alleen de singles die goed ontvangen worden. Alle liedjes in de set krijgen een groot applaus, en het publiek doet goed mee. Voor festivals maak ik een selectie van de meest ruige rock ‘n’ roll knallers van de plaat. Dan moet de energie blijven stromen, snap je? Het is een echt live-album geworden, eigenlijk helemaal geschreven om er mee het podium op te gaan.” De beste omschrijving van de nieuwe langspeler volgt daarna: “Het is een Saturday night record, snap je? Je zet hem op als je met vrienden wat gaat drinken op zaterdagavond, voordat je gaat stappen. De perfecte plaat om in de stemming te komen voor een goed feest.”

Hij sluit af: “Het is een eerlijke en directe plaat geworden. Ik wilde geen metaforen gebruiken, of ingewikkelde woordspelingen of poëzie. Op het podium voelt het publiek zich aangesproken als ik mijn adviezen en commentaar via mijn nummers op hen afvuur. Dat stukje van een liveshow bevalt me zeer goed.” De volgende Nederlandse show is inmiddels al ingepland in oktober, en tot die tijd geniet Kane van het festivalseizoen en diverse optredens in Engeland en Europa: “Paradiso zal wel leuk worden, ik kijk er naar uit. Verder denk ik niet echt na over wat er daarna komen gaat. Misschien meer solowerk, misschien weer iets met de Puppets of met Alex (Turner, Arctic Monkeys red.). Ik geniet eerst hiervan zo lang het kan.” Over zijn muziekstijl heeft hij echter al wel ideeën. “Weet je wat mij leuk lijkt? Iets meer soul verwerken in mijn muziek. Ik heb laatst Charles Bradley gehoord. Een fantastische authentieke muzikant. Ik wil groeien en mezelf ontwikkelen, en misschien hoort daarbij dat ik soulmuziek moet gaan maken”, glimlacht hij.