Feature

Feature: een diepe duik voorbij The Black Angels’ Death Songs


16 september 2017

Indiestadt Festival
20 t/m 23 september

 

If originality were the only important thing in music, it would be necessary to invent a new grade to describe The Black Angels’ abject failure”, aldus langdurig Pitchfork-redacteur Brian Howe in zijn recensie van The Black Angels’ debuutplaat Passover uit 2006. Inmiddels is het elf jaar later en staat er nog altijd geen originaliteitsprijs in de kast. Sterker nog, op het eerder dit jaar verschenen Death Song duiken de proto-psychrockzeloten, na een jarenlange omweg, weer vol overgave in de bron die ook Passover voortbracht. Wij duiken mee.

Wie de tien minuten durende slottrack Call To Arms van debuutplaat Passover opzet, waant zich even in The Matrix. Niet het scifi-spektakel uit 1999, maar de illustere club in San Francisco, waar een band genaamd The Velvet Underground dertig jaar eerder, op 25 en 26 november 1969 twee van zijn beste shows speelde, onberispelijk vereeuwigd op The Complete Matrix Tapes. Sister Ray, maar dan tweemaal zo lang en tweemaal zo bevlogen als op plaat – dreunende en draaiende drones, stuwende gitaren, je trommelvliezen in eindeloze vervoering. Geen wonder dat duizenden bands zich door het roemruchte gezelschap rondom Reed en Cale lieten inspireren, en zo ook The Black Angels: de naam van de band alsmede dat van het laatste album is vrij ondubbelzinnig geïnspireerd door The Black Angel’s Death Song. Het logo van de band is het onmiskenbare silhouet van de Velvet’s vocaliste Nico.

 

Er gebeurde meer in die voormalige pizzatent aan Filmore Street: jarenlang was Jefferson Airplane er de huisband, een gezelschap dat The Black Angels ongetwijfeld inspireerde voor het licht kitscherige Clear Lake Forest en wiens leadzangeres Grace Slick angstwekkende gelijkenissen vertoond met de Angels’ Alex Maas. The Doors – toen nog nauwelijks buiten Californië bekend – speelde er een maand na de release van het titelloze debuut, waarvan Maas & co Soul Kitchen reeds coverden voor A Psych Tribute To The Doors. The Charlatans, The Great Society, Big Brother and the Holding Companythe list goes on and on: de voltallige psychscene van de San Francisco Bay Area was kind aan huis in The Matrix en met al die bands lijkt The Black Angels een linkje te hebben.

 

Eén band is echter nog vele malen waardevoller gebleken voor The Black Angels dan alles wat ooit in The Matrix speelde (inclusief The Velvet Underground) – een band uit dezelfde stad waar Alex Maas, Christian Bland, Stephanie Bailey en ex-leden Jennifer Raines en Nathan Ryan in 2004 hun band begonnen en in wiens voetsporen zij tot in den treuren zijn getreden: The 13th Floor Elevators – dé pioniers, de naamgevers van de psychedelica. ‘You gotta open up your mind / and let everything come through’, waren de toverwoorden van Roky Erickson op Roller Coaster, tegenwoordig zijn het ook de toverwoorden van The Black Angels, aldus leadgitarist Christian Bland: “without The 13th Floor Elevators there would be no Black Angels.” Zodoende prediken de evangelisten der psychedelica binnen en buiten Austin, Texas actief het woord van hun grootste inspiratiebron, als ware het de schepper van een acid wonderland. De heren Maas en Bland hebben beiden een zetel in The Reverberation Appreciation Society, waarmee ze sinds jaar en dag het Austin Psych Fest organiseren, sinds enkele edities omgetoverd tot Levitation, naar – jawel – een track van The 13th Floor Elevators’ tweede plaat Easter Everywhere.

 

Het is eindeloos grasduinen door de prille en psychedelische wonderwereld die zowel in San Francisco als Austin binnen no time uit de vruchtbare grond werd gestampt, maar als de tijd dringt is daar The Black Angels voor een fascinerende bloemlezing. Wat op papier klinkt als een ordinaire tributeband, is in de praktijk een collectief van creatieve en grenzeloos virtuoze psychfanatici, de 21ste-eeuwse vleeswording van translatio, imitatio, aemulatio. Godzijdank: originaliteit is niet het enige dat telt.

The Black Angels speelt op vrijdag 22 september tijdens Indiestadt Festival