ALBUM REVIEW: Sleaford Mods – Key Markets

Erg lang geleden is het niet dat Jason Williamson zich dagelijks toog naar zijn fulltimebaan als benefits adviser, om in de weekenden zijn opgekropte frustraties uit te spuwen over de minimalistische beats van kroegmaat Andrew Fearn. Het tij voor de twee keerde met de release van de zoveelste langspeler ‘Divide & Exit’, begin vorig jaar: opeens leek heel Groot-Brittannië in de ban van Williamsons zwartgallige punkpoëzie en begon de eindeloze reeks van gigs in binnen- én buitenland een heuse bron van levensonderhoud te worden. Sleaford Mods werd de fulltimebaan.

Opeens evolueerde Jason Williamson van working class hero tot popicoon en daarmee veranderde ook het schrijven van de grofgebekte frontman. Een culthitje als Jobseeker (een hilarische tirade over een kansarme sollicitatie) is op ‘Key Markets’ niet te vinden, daar is zowel het onderwerp als de toon te serieus voor. Anno 2015 schiet het duo met scherp op politici, megacorporaties en zelfs medemuzikanten. De drummer van Blur, de Londense burgemeester en Jack White… Allen worden met de nodige shit’s, cunt’s en twat’s de bodem in gerapt en, bij hoge uitzondering, gezongen.

Het moet gezegd worden, zelfs de meest geïntegreerde en belezen Engelsman zal grote moeite hebben om alle scheldpartijen op ‘Key Markets’ aan het juiste slachtoffer te koppelen en dus is het fijn dat Andrew Fearn met zijn beats heeft geëxperimenteerd. De funk op Silly Me en de progpop op Rupert Trousers zijn een welkome afwisseling op de voorheen nogal monotone basriedeltjes. Sleaford Mods bewijst met deze plaat te kunnen variëren en dat zal de levensduur van het duo zeker ten goede komen.