Wát een naam dropte Rotown in januari. Thee Oh Sees kwam voor een exclusieve show naar Nederland, en dan ook nog eens in de Rotterdamse Maassilo: een onverwachte en spannende plek voor livemuziek. Alsof dat allemaal nog niet feestwaardig genoeg was, bombardeerde het podium de avond tot een heus minifestival. Met vijf Nederlandse acts als voorprogramma, een platenmarkt, burgers en genoeg speciaalbier bij de bar, kon het niet anders dan dat het een goed gevulde avond zou worden.

Harry Merry

De deuren van de Maassilo openen vroeg: om half 8 staan de eerste bands van de avond al in de startblokken. De aftrappers zijn twee acts van uitersten. Cultheld van Rotterdamse bodem Harry Merry is met zijn weirdo-keyboard pop al vanaf de eerste toon heerlijk vervreemdend. Misschien lijkt het allemaal wel een geïmproviseerd optreden, en zeker met nog een fel schijnend daglicht op het podium is de setting niet helemaal ideaal. Maar wie echt goed luistert naar wat Harry Merry ten gehore brengt, snapt dat deze man een genie is. Ariel Pink heeft al gezegd groot fan te zijn van deze Rotterdammert, we geven hem geen ongelijk.

Charlie & The Lesbians

Aan de andere kant van het doolhof van een pand is Charlie & the Lesbians, vanzelfsprekend, het rookhok van de Maassilo compleet aan het afbreken. De punkers vallen duidelijk in de smaak: als de show voorbij is racet menig bezoeker naar de labelmarkt om bij de stand van het nieuwe label Osso Crosso een cassettebandje van de band op te kop te tikken. Niet veel later wordt er een streep door de prijslijst gezet: uitverkocht!

Op de labelmarkt valt er tussen de shows door ook lekker te cratediggen. De platen speciaalzaak Grey uit Breda heeft een collectie meegenomen, De befaamde Rotterdammer Hans Tweedehands bracht zijn koffer mee, waar Thee Oh Sees frontman John Dwyer ook van lijkt te genieten. Met zo’n vijf platen onder zijn arm verdwijnt hij naar de backstage. Ook zijn naast het label Osso Crosso Mink Records (the Stangs, the Mighty Breaks, the Hazzah) en Coaster Records (Mountain States, Bounty Island, Goodnight Moonlight) aanwezig om hun releases te promoten.

Korfbal

Na een galmende zZz op het hoofdpodium is het de beurt aan Korfbal en J.C. Thomaz & the Missing Slippers. Minpuntje: de supportacts beginnen telkens op hetzelfde tijdstip. Voor veel mensen heen-en-weren dus. De band Korfbal was daar ineens. De band die als een ‘grap’ ontstond uit o.a Yuko Yuko en Creepy Karpis doet het toch beter dan zij in eerste instantie verwacht hadden. De eerste EP getiteld Hitkrant verschijnt dit najaar op cassette bij Subroutine Records, en is de band ook nog eens terecht geselecteerd voor de Popronde dit jaar. De band vult een dik half uur met catchy tunes die van pop naar garage schieten en met veel riffjes uit onverwachte hoeken.

Thee Oh Sees

Rond half tien lijkt men genoeg gewacht te hebben: vooraan bij het podium beginnen zich al flinke rijen te vormen om zo veel mogelijk van de de legendes Thee Oh Sees mee te kunnen krijgen. Wanneer om tien uur de drummers Dan Rincon en Paul Quattrone aftikken lijkt die moeite gelijk tevergeefs te zijn: bier vliegt binnen no-time in het rond en een kolkende moshpit weet Rotterdam flink te laten dansen. Thee Oh Sees zegeviert vanavond: met een discografie van bijna twintig(!) studio-albums weet de band rondom John Dwyer wel hoe ze een concert zonder dieptepunten in elkaar moeten zetten. Met bekende nummers als the Dream en Web is het bijna een hitjes-set. Maar nadat de band pakweg anderhalf uur speelt en het publiek anderhalf uur danst kunnen wij wel concluderen dat Thee Oh Sees bij elke show wel zegeviert, maar vanavond heeft het met de industriële setting van de Maassilo nét een tikkie extra.

Oh yeah, daar is ie weer! Onze jaarlijkse – haast traditionele – prijsvraag voor Welcome to The Village. Recreatiegebied de Groene Ster in Leeuwarden wordt weer drie dagen omgetoverd tot het mooiste kleine dorp van Nederland op 17, 18 en 19 juli. The Daily Indie interviewde medeoprichter Sjoerd Bootsma eerder dit jaar al eens over het festival, dat lees je hier. Voor nu gaan we over naar de prijsvraag en alle smakelijke bands op de line-up.

Schrijf even mee, want de programmering dit jaar is zeer ruim, divers en kwalitatief erg sterk. Wat te denken van artiesten als Villagers, The Pains Of Being Pure At Heart, Circa Waves, The Growlers, Rats On Rafts, Citizens!, God Damn, Weval, Mountain States, Jerry Paper, zZz, Jacco Gardner, Tijuana Panthers, Yuko Yuko en Yawns. Een goed muziekprogramma dus, in combinatie met een prachtige omgeving, lekker en lokaal eten en drinken. Wat wil een mens nog meer vraag je je af?

Nou, dat weten wij wel, hoor. Erbij zijn uiteraard! Dat kan dus door middel van onze prachtige actie in samenwerking met het festival. Want als jij een kort, enthousiast verhaaltje naar prijsvraag@thedailyindie.nl stuurt met daarin de reden dat jij graag naar Leeuwarden vertrekt in juli, maak je zomaar kans op twee weekendtickets inclusief camping. Mailen met die handel, dus!

*Mailen kan tot en met 01 juli! Winnaars krijgen bericht per mail.

Op zondag 31 mei hoef je je niet te vervelen. Dan vindt namelijk op Haveneiland Breda de allereerste editie plaats van Snipperdag! Het hoofdpodium zal volledig gevuld zijn door Nederlands pracht. De rockbands The Afterveins, zZz, Birth Of Joy, The Black Cult en The Black Marble Selection zullen vanuit heel het land samenkomen om niks van deze toplocatie heel te laten.

Snipperdag heeft ook een tweede podium, deze wordt gehost door het lokale initiatief Surf & Turf. Hier zullen, naast Iguana Death Cult,  ook buitenlandse bandjes op visite komen. Zo komt The Mind Flowers – een lid van de fameuze, Kopenhaagse scene – langs. Ook de Vlaamse bands Mountain Bike en Double Veterans zullen een klein stukje Nederland in reizen voor een optreden.

Klinkt goed? Precies. Wij mogen 2×2 kaarten weggeven voor Snipperdag!  Deel onze status op Facebook of retweet hem op Twitter!

TRAILER: 

Luisterlijst:

The Afterveins

zZz

The Black Marble Selection

Mountain Bike 

Iguana Death Cult

The Mind Flowers

Double Veterans

Amsterdam heeft het goed voor zijn kiezen gekregen afgelopen weekend tijdens de show van A Place To Bury Strangers en zZz. Afgelopen vrijdag werd de Melkweg eigenhandig gesloopt door ‘The Loudest Band From New York’, die zijn naam weer flink eer aan deed en de show eindigde in één grote mayhem waarbij de zelfs de versterkers van het podium af werden gegooid en al crowdsurfden over het publiek gingen. Een werkelijk bizarre en heftige avond zoals je die zelden meemaakt. Fotograaf Rudy Sablerolle stond met gevaar voor eigen leven aan de rand van het podium om de volgende foto’s af te drukken.

zZz

A Place To Bury Strangers

Op 5 en 6 juni presenteert de Effenaar samen met het Liverpool International Festival of Psychedelica het Eindhoven Psych Lab! Nadat de eerste editie al een succes was in 2014, belooft het voor de tweede keer op een rij een dik psychedelisch spektakel te worden in Eindhoven. Zeker met nieuwe namen als Moon Duo, Earth, The Soft Moon, Klaus Johann Grobe, Ultimate Painting, The Soft Walls, zZz en The Lucid Dream, die vandaag zijn toegevoegd aan het programma. 

Niet alleen is het bovenstaande rijtje al genoeg reden om naar eens een lekker weekendje naar Eindhoven af te zakken, maar ook Jacco Gardner, Morgan Delt, Doug Tuttle en The Limiñanas staan genoteerd op de line-up. Voor de gehele line-up, check de website van het festival.

Visuals
Eindhoven spat begin juni dus weer uit zijn voegen van de psychedelica. Niet alleen vanwege de meer dan dertig bands die op het festival spelen, maar ook omdat het festival altijd meer biedt dan dat. In de Effenaar is er opnieuw een expo, ditmaal van Glenn Peeters (van Radar Men From The Moon) en Pernilla Ellens, foto’s uit de jaren tachtig van het Natlab in Eindhoven die gemaakt zijn door Ed van der Elsken en het ‘Waterballet’ van Kamiel Rongen. Er wordt binnenkort nog meer bekend gemaakt, we houden je op de hoogte!

Tickets:
Weekend tickets: € 67.50
Day tickets: € 37,50
Weekend including hotel for two people € 275,-

Website: http://www.eindhovenpsychlab.com
Facebook: https://www.facebook.com/eindhovenpsychlab
Twitter: http://www.twitter.com/EhovenPsychLab 

Ook in deze ‘winter’ hoeft het niet bij verlangen naar een festival te blijven. In het oude zendstation op de Veluwe – Radio Kootwijk – vindt namelijk de vijfde editie van Grasnapolsky plaats (waarvan de passe-partouts inmiddels uitverkocht zijn). Hier worden op 6 t/m 8 februari de beste films vertoond, is er een schattig marktje uit de grond gestampt en is er zelfs een heus zwembadfeest. Naast al deze pracht en praal heeft het knusse festival als kers op de appelmoes ook de fijnste indiedarlings, elektrostars en singer-songwriters op de poster gezet. The Daily Indie is in de line-up gedoken om je alvast voor te bereiden op de leukste bands!

Tekst: Ricardo Jupijn & Mabel Zwaan

IX
IX betekent ‘Witte Tovenaar’ in de Maya-taal. Volgens de legende kent de IX de allesomvattendheid van de tijd, ruimte en de tijdloosheid en weet hij de informatie die hij van de geesten krijgt te verwoorden in een voor ons begrijpelijke vorm.  Whatever. Waarschijnlijk kent men IX a.k.a. Marnix Dorrestein, vooral als het excentrieke stijlicoon in het rijtje Bradford Cox (Deerhunter)  en Ariel Pink die eerder op het podium met Über-Ich, Kris Berry & Perquisite of Herman van Veen was te spotten. Dorrestein bivakkeert momenteel in Berlijn waar hij een debuut-EP creëert vol met Afrikaanse ritmes en verrukkelijke, catchy beats met Robin Hunt, de vaste producer van Thomas Azier.

Alexi Lalas
Niet te verwarren met Allah Las, en zeker niet met de gepensioneerde, rock ’n roll ex-voetballer met de vlammende snor waar Rinse Visser (voormalig van The Dance en Destructive Cult) zijn nieuwe band  naar heeft vernoemd. Ook deze Britse legende heeft, om de Spotify-verwarring uit de lucht te helpen, een muziekcarrière achter de rug.  Waar de muziek van Destructive Cult vooral om de elektronische sound van synthesizers heen was gebouwd, daar ligt bij Alexi Lalas meer de nadruk op piano en gitaar. Dit zorgt voor een serene sfeer die overvloeit in die van het festival.

Mountain States
De lichtvoetige, relaxte en laid-back surfrock van Mountain States is vaak (heel vaak) aan bod gekomen bij ons, dat zegt al genoeg. Hun debuut-EP ontving veel nationale en internationale lof. Ze krijgen dan ook al enige tijd titels als de Real Estate (of DIIV of Beach Fossils, you name it) van Nederlandse bodem naar hun hoofd gesmeten, en het is waar. Gelukkig voor jullie zijn de fijne, Nijmeegse jonge honden ook van de partij bij Grasnapolsky en nemen speciaal voor het winterfestival de zomer mee.

Eerie Wanda
Een tijdje terug hadden we Eerie Wanda, geesteskind van Marina Tadic, nog voor onszelf op een zeer gezellig Daily Indie-feestje in Paradiso, nadat ze overigens net terug waren van hun Europese tour met Allah-Las. Van de week stonden ze nog in het vermaarde muziektijdschrift NME en komend weekend speelt de band in Radio Kootwijk! Met hun zachte, nostalgische en ontspannende liedjes gaat dat een prachtige combinatie opleveren met het desolate festival.

Roy Santiago
Santiago lijkt altijd net een beetje onder de radar door te schuiven en dat is belachelijk, want hij is een van de betere muzikanten die Nederland rijk is. We volgens hem al een tijdje, ook tijdens zijn avonturen met het uitstekende bandje The Doo Run Run. Nu is Santiago terug met werk onder zijn eigen naam en komt hij binnenkort met het album ‘Devotion’, de opvolger van ‘The Great Pretender’ uit 2012. Op het album zijn onder andere Torre Florim, Pien Feith en Marina Tadic te horen en het is gemixt door Jon Low, o.a. verantwoordelijk voor Kurt Vile, The War On Drus en Sharon van Etten. Al het voorgaande klinkt al erg lekker, maar je zou vooral zijn nieuwe nummer Jiffy Jaffy vooral eens moeten checken hieronder!

CUT_
Met Stromae in de fanclub en een beroemdheidsboost met de cover van zijn Papaoetai, is CUT_ op het gebied van elektronica zeker niet de minste. Amsterdams duo Sebastiaan Dutilh en Belle Doron zorgen er ook voor dat er live veel meer te beleven, te zien en te kwijlen valt dan slechts hun pakkende James Blake-ish singles. Improvisatiesessies begeleid door vette visuals zorgen voor een van de meest imposante acts die het festival rijk is.

Robbing Banks
Robbing Banks zal het ruigere aspect van Grasnapolsky tot zijn rekening nemen. En dat in z’n eentje. Na bij onder andere Drive Like Maria gespeeld te hebben kon hij toch als one man trash band beter zijn ei kwijt. Robin van Saaze met een bass drum aan z’n ene voet en een tamboerijntje aan de ander, een elektrische gitaar op z’n schoot, een mondharmonica om de nek en een microfoon voor z’n snufferd. That’s what you get. En dan produceert hij het ook nog zelf. Korte, krachtige en puntige rockliedjes zijn hier het verrukkelijke gevolg van.

Nog meer aanraders: Nouveau Vélo, No Ninja Am I, Yakumo, Alamo Race Track, Falco Benz, Alumna,  en zZz.

FOTO: WOLVON

Alleen de titel van het evenement al, het is iets wat ons bij The Daily Indie enorm aanspreekt. Ondergronds en Nederlands, gevalletje één plus één is drie. Ruim twintig underground en/of indie acts in korte tijd opeen gepakt in vier zalen: ‘The Sound Of The Dutch Underground’. Let’s go.

Tekst: Wessel van Hulssen
Foto’s: Anne van der Zanden

En de programmeurs van Subbacultcha! doen de naam van het evenement meer dan eer aan, ondanks dat hier de crème de la crème van de Nederlandse Underground staat ken ik ongeveer de helft van het programma niet bij naam. Complimentje naar de programmeurs en tegelijkertijd een persoonlijke zweepslag om voortaan dieper te graven in het ondergrondse. Starting today, in de Melkweg.

De avond start in de Theaterzaal bij Spilt Milk. Een band in de klassieke Velvet Underground-sfeer: extreem rustige en soms zelfs lome gitaarsongs waar de poëtische teksten voorop staan. Teksten die geïnspireerd zijn door of direct komen van de Amerikaan Wallace Stevens. Fijne muziek en sound, maar de zang zit er vaker naast dan dat deze zuiver gezongen is. Kan bij het poëtische karakter van de band horen, sfeer had het zeker. Maar na de show van een krap half uurtje was het wel even genoeg.

In de Oude Zaal hebben ze een creatieve manier gevonden om snel van de ene naar de andere act te switchen. Om en om staat een band om het podium, en de act daarna treed op vanaf een verhoging die voor het podium gezet wordt. Een verhoging die niet groot genoeg leek voor Bismuth.

FOTO: Bismuth

Bismuth is eigenlijk geen muziek te noemen, en dat is iets positiefs. De heren Arnold van de Velde en Yuri Landman maken composities met zelfgemaakte instrumenten. Instrumenten variërend van bekkens op ijzeren stokken, naar verschillende buizen waar op geslagen wordt, tot een enkele snaar die de breedte inneemt van het volledige podium. De klanken die ze maken zijn vooral ritmisch en experimenteel. Alles bij elkaar heb je niet gevoel naar een concert te kijken, maar naar kunst. Muzikale kunst die voor je eigen ogen gecreëerd wordt. Boeiend tot aan de laatste seconde.

FOTO: Bismuth

Tussen de platen en foto’s in de Gallery staat vanavond een act die het best beschreven kan worden als een echt cultfiguur. Harry Merry maakt in zijn eentje synthesizerpop met een hoge dosis circus en kinderlijkheid, tel daarbij op dat Harry steevast in een matrozenpak optreedt en gekke dansjes doet en gekke bekken trekt tijdens het spelen. Als publiek weet je niet of je nou moet lachen of meedansen. Is in het begin het overgrote deel nog verbaasd over wat ze zien, binnen een half uur krijgt ieder lied na afloop een oorverdovend applaus. Voor de liedjes zal het niet zijn (die zijn soms absurd lang zonder enige afwisseling en qua sound niet om over naar huis te schrijven), maar vooral de performance en charme waar Harry zijn songs mee vertolkt wekt bewondering.

FOTO: Vox Von Braun 

Terug in de Oude Zaal is Vox Von Braun al begonnen aan hun set. Lekkere fuzzy rock met een vintage randje, die live erg goed overkomt. Met een goede brok energie worden de songs van hun laatste (en goed ontvangen) plaat ‘Rich & On Wheels’ gespeeld. De tweede helft van de set worden de langere nummers gespeeld, die geen seconde vervelen of te lang lijken. Alles zit erg sterk in elkaar, niets meer en niets minder. Want ondanks de energie en goede songs was de performance wat stijf, echt los kwam het niet.

 FOTO: Vox Von Braun 

Vlak voor een festival als dit een sterke single uitbrengen kan alleen maar goed werken. WOLVON bracht paar dagen hiervoor de extreem goede song Heliotropics uit, en dat resulteert in een overvolle zaal voor de Groningse noise-rockband. De snelle en strakke songs, die meerdere keren per nummer van tempo en stemming wisselen, wordt op de grond van de Oude Zaal met verve gespeeld. Tussen de songs balanceren de praatjes van de frontman tussen grappig en wat ongeïnteresseerd, iets wat precies bij hun stijl past en de show net dat stukje luchtigheid geeft die wel in de songs zitten maar niet altijd naar boven komt. Hoogtepunt voor liefhebbers van harde en gruizige gitaren.

 FOTO: WOLVON

De headliner spot van The Sound Of The Dutch Underground is deze eerste editie voor zZz, die tussen alle nieuwe en jonge acts als echte veteranen gezien kunnen worden. De simpele opzet van drums en orgel werkt nog steeds als een trein. Stuwend en beukend is de Oude Zaal in een mum van tijd één grote dansende menigte. Ze kunnen het nog steeds, een volledige zaal laten ontploffen met een simpele en doelgerichte aanpak. Er wordt zelfs een nieuwe song gespeeld. Geen wereldschokkende verandering in sound en song, gewoon de vertrouwde zZz-formule. Petje af.

FOTO: zZz

Deze eerste editie van The Sound Of The Dutch Underground maakt heel erg duidelijk dat de Nederlandse ondergrondse scene aan variatie en niveau geen gebrek heeft. Volgend jaar weer?